Skagfirðingabók - 01.01.2010, Blaðsíða 115

Skagfirðingabók - 01.01.2010, Blaðsíða 115
115 HÓGLÁTUR SNILLDARMAÐUR tíma mót í lífi Eggerts að því leyti, að hann hvarf frá ritstjórnarstörfum fyrir fullt og allt, slyppur og snauður. Eitt­ hvað var vanheilsa farin að hrjá hann um þær mundir. Hann hafði staðið í bréfaskriftum við vin sinn, Stephan G., en dregist hafði úr hömlu á þess­ um erfiðleikatímum að svara bréfum hans. Þá sendir Stephan honum eftir­ farandi ljóðabréf: Þessari fyrirspurn og áskorun svar ar Eggert 15. ágúst sama ár og segir þá m.a.: „Ég veit ekki, hvort þú þekkir nokkuð til þeirra tilfinninga, sem samfara gigt og sumarkvillum! þjá mig jafnt og stöðugt síðan 20. maí í vor, þegar „allt var endað“, en það er sú tilfinning að snerta helst ekki penn a, nema óhjákvæmilegt sé, úr því Skuld og Lög bönnuðu mér að brúka hann lengur mér til lífsframfærslu. … Nei, dauður er ég ekki – í almennum skilningi, en samt máske verr en dauð­ ur, – allslaus með fjölskyldu eftir margr a ára strit og eilífa sparsemi, en allt til einskis. Hefði ég bara efni, mundi ég nú helst kjósa mér að verða bóndi – í Nýja­Íslandi, því þá gæti ég tekið lífið létt án þess að fégjarnir vinnu hákar í grenndinni hefðu mig að at hlægi. Þá gæti ég fyrst þjónað lund minni og látið pennann ganga upp á eig­ in reikning, þegar mér sýndist. En til þess vant ar allt nema vilja og löng­ un.“ Eggert og Stephan skrifuðust á í ára­ tugi. Sjaldan talar Eggert eins opin­ skátt um sjálfan sig og eigin hagi eins og í þessu bréfi. Tamara er hon um að hugsa til annarra, og þá ekki síst um hag síns besta vinar, sem hann unni og dáði alla tíð af opin skárri einlægni og fölskvalausri tryggð, Steph ans G. Stephanssonar. Hann var með þeim fyrstu, sem vakti athygli á ljóðum hans, bæði með því að taka þau til prentunar og fjalla um skáldið og kveðskap hans, eins og hann gerði í Öldinni (4. árg. bls. 19). Þar seg ir hann m.a.: „Án þess að leggja nokkurn dóm á skáldskap Stephans, viljum vér samt í þessu sambandi, af því hann hef ir heiðrað Öldina með svo mörgum kvæðum og af því að vér svo oft höfum fengið að heyra að hann sé torskilinn og bindi sig sjaldan við alþýðlega brag arhætti, minnast á þess ar tvær kærur með fáum orðum. Þetta, að hann hirðir ekki ævinlega um „hátt“ og eins hitt, að hann er stund um tor­ skilinn fjöldanum, er auðvitað sprott­ ið af því, að hann þræðir sína sérstöku Tindastóll, Alta, 18. júlí 1897 Eggert minn! Fékkstu ekki forðum bæði frá mér bréf og nokkur kvæði? Ertu dauður, Eggert minn? Eggert minn! Óánægður eg hef grátið Aldar­fall og Kringlu­látið. Þó var skap mitt stolt og státið. Stæðist ritstjórinn. Eggert minn! Hvort sem þú ert lífs eða liðinn, lifðu samt. – Í versa sniðin eyk eg línu, ljóðaiðinn. Lifðu, svo að óðar­kliðinn. þurfi ei teygja í eilífð inn, eða lengja líksönginn, Eggert minn. Stephan G. Stephansson
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164
Blaðsíða 165
Blaðsíða 166
Blaðsíða 167
Blaðsíða 168
Blaðsíða 169
Blaðsíða 170
Blaðsíða 171
Blaðsíða 172
Blaðsíða 173
Blaðsíða 174
Blaðsíða 175
Blaðsíða 176
Blaðsíða 177
Blaðsíða 178
Blaðsíða 179
Blaðsíða 180
Blaðsíða 181
Blaðsíða 182
Blaðsíða 183
Blaðsíða 184
Blaðsíða 185

x

Skagfirðingabók

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Skagfirðingabók
https://timarit.is/publication/1154

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.