Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.10.1998, Blaðsíða 7

Þorgerður Ragnarsdóttir
Hjúkrunarfræðingum þótti mikið til þess koma
þegar Ingibjörg Pálmadóttir varð heilbrigðis- og
tryggingamálaráðherra fyrir rúmlega þremur
árum. Það var í fyrsta skipti í sögunni sem
hjúkrunarfræðingur gegnir ráðherraembætti á
íslandi, en ráðherra var raunar einnig fyrsti
alþingismaðurinn úr hópi hjúkrunarfræðinga.
Hjúkrunarfræðingar hugsa vafalaust með hlýju til
Ingibjargar og vilja veg hennar sem mestan.
Ingibjörg er fyrsti heilbrigðisráðherrann á
þessum áratug sem situr heilt kjörtímabil og er
sá norræni heilbrigðisráðherra sem setið hefur
lengst í embætti hin síðari ár.
Það eru rúm 30 ár síðan Ingibjörg Pálmadóttir, sveitastúlka
frá Hvolsvelli, kom í hlaðið hjá Hjúkrunarskóla íslands í
fylgd föður síns Pálma Eyjólfssonar.
„Hann ætlaði, eins og góðum föður sæmdi, að bera
töskurnar fyrir mig upp á herbergið sem átti að vera
heimilið mitt næstu árin,“ rifjar Ingibjörg upp, „en hann
komst ekki langt áður en hann var stöðvaður af myndugri
kennslukonu. Heimsóknir karlmanna voru að mestu
bannaðar á heimavist Hjúkrunarskólans. Það gilti einu
hvernig þeir tengdust nemendum skólans. Karlmenn
máttu einungis koma í sérstaka heimsóknartíma sem voru
í stutta stund hálfsmánaðarlega. Mig bar að garði utan
heimsóknartíma og varð því að kveðja föður minn [ for-
stofunni og rogast sjálf upp með farangurinn." - Nýtt líf var
að hefjast.
Ingibjörg segist ung hafa ákveðið að verða hjúkrunar-
fræðingur. „Ekki endilega til að gera hjúkrun að ævistarfi,
en fljótlega eftir að ég byrjaði fann ég að starfið fangaði
mig og átti hug minn allan og ég var staðráðin í að fara í
framhaldsnám eftir grunnnámið." Hún segir að í minn-
ingunni hafi skólavistin verið tími mikillar vinnu þar sem
skiptist á nám og vinna í þrjú ár, en um leið tími ógleym-
anlegra samvista við gott fólk. „Ég kynntist flestum deild-
um Landsspítala, vann á Kleppsspítala og á Sjúkrahúsinu
á Akureyri." Hún lauk hjúkrunarprófi árið 1970.
„Þetta var góður skóli þar sem gömul gildi voru í heiðri
höfð“, segir hún hugsandi. „Kennararnir voru góðir læknar
og ekki síður voru ógleymanlegar hjúkrunarkonur sem
fórnuðu sér fyrir kennsluna og starfið og ætluðust til þess
að við gerðum það líka.“ Ingibjörg kímir við tilhugsunina og
heldur áfram: „Sigríður Backman, forstöðukona Landspít-
alans sagði: „Fólk á að fá alla sína fullnægju í vinnunni".
Þorbjörg Jónsdóttir, skólastjóri, þéraði okkur til að byrja
með. Eftir nokkrar vikur sagði hún: „Má bjóða yður dús?“
Ég held að hún hafi verið að athuga hvort við kynnum að
þéra og um leið var þetta hennar aðferð til að halda okkur
í hæfilegri fjarlægð. Við lærðum að bera virðingu fyrir sjálf-
um okkur og umhverfi okkar í Hjúkrunarskólanum. Við
vorum alltaf vel til fara og í pilsi í skólanum. í matsalinn lét
maður sig ekki dreyma um að fara á inniskónum.
Kennararnir innrættu manni ýmislegt sem maður man alla
tíð. María Pétursdóttir kenndi þá við skólann. Hún er ein
merkasta kona sem ég hef kynnst. Sem formaður Hjúkr-
unarfélagsins var hún geysilega sterkur leiðtogi. Kennslan
varð lifandi hjá henni. Einu sinni brá hún upp skyggnu með
mynd af heilögum Franz frá Assisí og varð alveg yfir sig
hneyksluð þegar hún áttaði sig á að við þekktum hann
Með tyrkneska heilbrigðisráðherranum sem hefur verið
til aðstoðar í máli Soffíu Hansen.
Tímarit hjúkrunarfræðinga • 4. tbl. 74. árg. 1998
199