Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.10.1998, Blaðsíða 36

í byrjun árs 1931 hóf ég hjúkrunarnám við fæðingar-
deildina og var þar fram í apríl. Svo fórum við í lokapróf
sem gekk mjög vel hjá okkur Elínu. Við úfskrifuðumst
ástamt dönskum hjúkrunarnemum síðast í apríl 1931. Það
var haldin veisla fyrir okkur í skólanum, við fengum kaffi og
kökur. Nú vorum við orðnar útlærðar hjúkrunarkonur með
meira en þriggja ára menntun að baki. Ég var ekki tilbúin til
að fara heim til Islands og ákvað að láta draum minn
rætast."
Framhaldsnám í geðhjúkrun
„Eftir útskriftina hóf ég framhaldsnám í geðhjúkrun eins og
ég hafði ætlað mér. Ég komst í framhaldsnám í byrjun maí
1931. Námið tók hálft ár og síðan útskrifaðist ég sem geð-
hjúkrunarkona. Um sama leyti fékk ég starf sem geðhjúkr-
unarkona við húð- og kynsjúkdómadeild á Ríkisspítalanum
í Kaupmannahöfn. Engin geðdeild var á Ríkisspítalanum á
þessum tíma. Á húð- og kynsjúkdómadeildinni var mikið
um geðsjúklinga, unga karlmenn sem voru illa farnir eftir
sárasótt og þörfnuðust mikillar hjúkrunar. Engin sýklalyf
voru til við þessum sjúkdómi en reynt var að notast við
silfurmeðferð sem fór misvel í sjúklingana. Nokkuð var um
að þeir fengju æðisköst og gat þá verið erfitt að hemja þá.
Þetta var reynsluríkur tími. Ég starfaði á deildinni í eitt ár og
þá var komin einhver heimþrá í mig. Ég ákvað því að halda
heim eftir þriggja ára útivist í Danmörku."
Geðhjúkrunarkonan heldur heim
„Þegar ég kom heim til (slands fékk ég starf hjá Helga
Tómassyni, geðlækni, en hann rak einkastofu fyrir nokkra
sjúklinga á Elliheimilinu Grund. Þegar Helgi fékk yfirlæknis-
stöðu á Kleppi fylgdi ég honum þangað og hóf að starfa
þar sem geðhjúkrunarkona. Ég hafði alltaf svo mikinn
áhuga á geðhjúkrun og langaði til að mennta mig enn
frekar. Þegar ég frétti að Helgi væri að fara utan til Svíþjóð-
ar bað ég hann um að athuga hvort hann gæti útvegað
mér starf á sjúkrahúsi þar. Ég var tilbúin til að starfa sem
sjálfboðaliði á geðsjúkrahúsi í Svíþjóð. í ferð sinni þangað
hitti Helgi læknir vin sinn sem bauðst til að útvega mér
starf á einkastofu hjá geðlækni í Berlín. Ég ákvað að taka
þessu starfi þó ég kynni ekkert í þýsku. Ég hélt til Þýska-
lands árið 1937. Ekki vissi ég þá að þessi ferð átti eftir að
breyta lífi mínu.
Á meðan ég var þarna úti hafði doktor Bruno Schweizer,
málfræðingur og mikill íslandsvinur, samband við mig.
Hann starfaði við málfræðileg vísindastörf í Marburg og
Munchen. Við höfðum sést áður þegar hann var á ferð á
íslandi sumarið 1936. Ég var þá á ferð í Múlakoti í Fljóts-
hlíð með vinkonu minni. Á meðan við vorum þar var Bruno
Schweizer þar á ferð hjá kunningjafólki sínu. Okkur vinkon-
unum og Bruno var boðið í hestaferð til Þórsmerkur. Ég
kunni ekkert í þýsku þannig að ég gat lítið talað við Bruno í
það skiptið. Þegar hann frétti af mér í Þýskalandi hafði
hann samband við mig og bauð mér til sín og ég þáði
það. Ári síðar giftum við okkur. Ég hætti að starfa við
hjúkrun eftir giftinguna en átti eftir að taka þráðinn aftur
upp síðar. Við bjuggum í mörg ár í Bæjaralandi í Þýska-
landi.
Ég starfaði af og til hjá Rauða krossinum í Þýskalandi. í
stríðslok kom ég með drengina okkar tvo til íslands en
Bruno varð eftir í Þýskalandi. Ég fékk stöðu á Klepps-
spítalanum í desember 1945 til júní 1952. Síðan héldum
við aftur til Þýskalands.
í nóvember 1958 knúði sorgin dyra hjá mér er eigin-
maður minn lést skyndilega úr hjartabilun. Ég heimsótti ís-
land af og til eftir að ég varð ekkja en það var svo árið
1989 að ég kom alkomin heim aftur eftir margra ára dvöl í
útlöndum."
ERGOLINE

EUROWAVE
ÉLVlíLUcÉNLsLÉLu

Tilboð í Eurowave
liíeÁwy
mánaðar
12
900

eins
V'
oft
koma
vilt
Þú
matt
°9
ems

228
Tímarit hjúkrunarfræðinga • 4. tbl. 74. árg. 1998