Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.10.1998, Qupperneq 22

nokkur ár á Vökudeild Landspítalans. „Það var yndislegur
tími. Þá átti ég engin börn svo ég fékk útrás fyrir móður-
kenndina þar.“ Sigríður hafði ekki alveg gefið gamla kenn-
aradrauminn uppá bátinn. Fjótlega var hún fengin til að
kenna rannsóknir í Háskólanum, við námsbraut í
hjúkrunarfræði og sjúkraþjálfun.
Frá Þingeyrí til Kanada
Sigríður gat látið báða drauma sína rætast og sameinað
starf sitt sem hjúkrunarfræðingur áhuga sínum á kennslu.
„Þegar ég hafði kennt í nokkur ár fór ég til Þingeyrar árið
1984. Ég tók við heilsugæslustöðinni og maðurinn minn
gerðist sóknarprestur þar. Það var fyrsta brauðið hans.“
Það átti þó ekki fyrir þeim að liggja að ílendast þar.
Sigríður hafði ekki sagt skilið við námsbækurnar að fullu.
„Við fórum frá Þingeyri til Kanada til frekara náms og þegar
þangað kom náði kennarinn í mér yfirhöndinni. Masters-
námið glæddi enn frekar áhuga minn á kennslu og rann-
sóknum enda var námið með áherslu á kennslu, rann-
sóknir og stjórnun." Þegar hún kom heim frá Vancouver
fór hún að starfa í Nýja hjúkrunarskólanum sem námstjóri.
Síðan fór hún aftur að kenna við Háskóla íslands. „Ég fékk
fasta stöðu þar og var í henni þar til ég kom hingað til
Akureyrar árið 1991.“
Þegar Sigríður tók við starfi forstöðumanns heilbrigðis-
deildar Háskólans á Akureyri var hún þegar byrjuð að
halda fyrirlestra víða erlendis til að kynna rannsóknir sínar.
Fljótlega eftir að hún kom til Akureyrar hélt hún fyrirlestur í
Svíþjóð og þar var Elisabeth Hamrin, prófessor við háskól-
ann í Linköping, meðal áheyrenda. „Hún var ritstjóri tíma-
rits og fékk mig í ritnefndina."
Doktorsnám í Svíþjóð
Þrófessor Hamrin lét sér ekki nægja að fá Sigríði í ritnefnd:
„Hún var svo ákveðin í að fá mig í doktorsnám. Annað
kæmi ekki til'greina. Og það tókst henni.“ Sigríður var í
hálfgerðu fjarnámi en var mikið á ferðinni á milli Akureyrar
og Linköping. Hún þurfti ekki að leggja neitt fé út fyrir
doktorsnáminu og talar um örlæti Svía í því sambandi. „Ég
ætlaði ekki að leggja það sama á fjölskylduna og þegar við
fórum í mastersnám því þá seldum við allt sem við áttum
og komum eignalaus heim. Við áttum ekki einu sinni
hjónarúm."
í Svíþjóð var ekki hægt að Ijúka doktorsprófi í hjúkrun
þannig að Sigríður hefur nafnbótina Doctor of Medical
Science. Flestir þeirra sem voru með henni í námi voru
læknar. Hún lagði þó áherslu á hjúkrunarþáttinn í náminu.
„Ég er svo mikill hjúkrunarfræðingur í mér og hjúkrunar-
fræðingar eru mínar hetjur, ekki endilega Florence heldur
konur eins og María Þétursdóttir til dæmis. Hún var einn af
frumkvöðlum hjúkrunar á íslandi. Hún er að verða 79 ára
gömul en er svo lifandi og hress ennþá.“ Það var mikið
álag fyrir Sigríði að stunda námið frá íslandi, og leggja oft á
214
sig 14 stunda ferðalag til Linköping. En hún er ein af hetj-
unum og útskrifaðist árið 1998.
Rannsóknir Sigríðar
Það þykir ekki heiglum hent að vera móðir, í fullu starfi og
stunda jafnframt doktorsnám. í hverju er starfið í Háskól-
anum á Akureyri helst fólgið? „í starfi forstöðumanns
heilbrigðisdeildar er stjórnunarþátturinn 50%, rannsóknir
25% og kennsla 25%. Það vill oft verða svo í stjórnunar-
störfum að annað situr á hakanum. Fyrsta árið hér duttu
rannsóknir mínar alveg niður. Smám saman náði ég betri
tökum á hlutunum og fékk meiri tíma fyrir rannsóknir. Ég
varð líka að stunda rannsóknir í doktorsnáminu."
Sigríði finnst gott að þurfa að kenna líka því hún hefur
ákaflega gaman af því. Hún hefur líka sérstakan áhuga á
að vita hvernig nemendur skynja umhyggju og umhyggju-
leysi hjá kennurum sínum og hóf að rannsaka það fljótlega
eftir að hún kom heim úr mastersnámi. „Ég hafði áður
rannsakað upplifun sjúklinga á umhyggju og umhyggju-
leysi og komst að því að það er að mörgu leyti svipað að
vera nemandi og sjúklingur. Báðir eru berskjaldaðir. Kenn-
arar geta sýnt mikið umhyggjuleysi og brotið niður fólk.“
Hún segir að flestir sem líti til baka yfir námsferil sinn hafi
orðið vitni að umhyggjuleysi.
Sigríði er tíðrætt um umhyggju og umhyggjuleysi. í rann-
sóknum sínum flokkar hún umhyggjuleysi í fernt: Afskipta-
leysi, tilfinningaleysi, hörku (virkt umhyggjuleysi og d) mann-
vonsku (þar sem markmiðið er að eyðileggja). Langflestir
kennarar og hjúkunarfræðingar eru umhyggjusamt fólk, en
það eru þessi fáu skemmdu epli sem brjóta niður. „Ég
Sigríður ásamt lærimeisturum sínum. F.v. dr. Sally
Thorne, dósent v. háskólann í Bresku Kólumbíu,
Sigríður, María Pétursdóttir og dr. Elísabeth Hamrin,
prófessor v. Linköping háskóla.
man eftir tveimur piltum úr unglingaskóla sem urðu fyrir
grófu umhyggjuleysi og ég held að þeir hafi aldrei borið sitt
barr síðan.“ Sigríður á enn eftir að birta niðurstöður sínar
Tímarit hjúkrunarfræðinga • 4. tbl. 74. árg. 1998