Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.07.1999, Qupperneq 34

skemmri veg. í samfylgdinni leitast sálusorgarinn við að
greiða fyrir og miðla trú, von og kærleika.
í dæmisögunni um miskunnsama Samverjann sjáum
við nákvæmiega þessa fyrirmynd. Mestu skiptir að við
séum tilbúin að hjálpa og sýna meðbróður okkar kærleika,
hver sem hann er. Viljinn til góðra verka þekkir engin
landamæri.“
En er þörf fyrir trúarlega þjónustu?
„Margir halda því fram að trúarþörf sé ein af grund-
vallarþörfum mannsins sem nauðsynlegt sé að uppfylla.
Trúarþörfin verður a.m.k. að brennandi þörf hjá mörgum
sem lenda í þrengingum. Þörfinn að leita til æðri máttar
þegar þjáningin verður á vegi manns, þörfin fyrir að vera
ekki einn. Þar kemur að okkar starfi að ganga með mann-
eskjunni og vera tilbúin að leita svara með þeim sem þjást,
þó ekki til að veita nein algild svör. Hjálpa manneskjunni að
finna sín eigin svör, sína eigin leið sem hentar henni.
Hlýtt viðmót og það að vera sannur er nokkuð sem skjól-
stæðingar okkar leggja mikið upp úr. Þessir þættir greiða fyrir
betri líðan og meiri von, raunsærri von, hjálpa fólki að lifa
þann dag sem gefst. Hluttekning okkar má þó ekki ganga út
í öfgar tilfinningalega og við megum heldur ekki vera of
fjarlæg. Mikilvægast er að „standa álengdar nær“.
Nauðsyn þess að hlusta og vera nálægur er mjög mikl-
væg okkur sem sinnum fólki. Kúnstin er að kunna að
^jö'f 'fcíl "13o.míu
Halldór Ásgrímsson, utanríkisráðherra, undirritaði 8. mars
1999 samning við Össur hf. um kaup á 400 gervifótum
sem gefa á fólki í Bosníu-Hersegóvínu. Með samningi
þessum er gjöf íslendinga til íbúanna orðin alls 1.000
gervifætur af fullkomnustu gerð, en áður hafði verið gerður
samningur um 600 eintök. Upphæð samningsins nú er
tæpar 30 milljónir íslenskra króna og nemur því heildar
verðmæti þessarar aðstoðar íslendinga um 70 milljónum.
Hluti af fyrri samningi var þjálfun starfsmanna stoðtækja-
verkstæða í borgunum Sarajevo, Mostar og Tuzla og nú
bætast við borgirnar Zenica og Livno. Áætlað er að fjöldi
þeirra sem þurfa gervifætur í landinu sé um 4.500 manns.
70% þeirra, eða 3.100, hafa misst fót fyrir neðan hné og
það er sá hópur sem hjálp íslendinga beinist að. Aðstoðin
beinist mest að aldurshópnum 20-40 ára, en fullkomin
stoðtækni gerbreytir lífi þeirra og atvinnumöguleikum.
hlusta og muna eftir þeirri gullnu reglu „að tala er silfur, að
hlusta er gull“.
Ég vil leggja áherslu á að þó að við séum fulltrúar
íslensku þjóðkirkjunnar ber okkur að sinna öllum þeim
sem vilja tala eða njóta stuðnings annarrar manneskju,
sama hverrar trúar fólk er eða jafnvel þótt það telji sig
trúlaust. Öll höfum við þörf fyrir að ræða grundvallarspurn-
ingar um lífið og tilveruna, sem sækja mest á þegar við
mætum áföllum í lífinu.
í lífsbaráttunni sitjum við öll við sama borð, enginn er
undanskilinn því að mæta áföllum í lífi sínu, en spurningin er,
hvernig við tökumst á við vandann og hvaða hjálp hentar
okkur. Ég held okkur sé öllum hollt að spyrja hvers við
myndum óska okkur sjálf í sorg og neyð. í hverju felst að
hugga aðra manneskju? Og hvað er huggun? í hugleiðingu
séra Jóns Bjarmann, sem ég las nýverið, kemur hann inn á
þennan punkt. Er huggun sálgæsla? Er hún lærð athöfn
eða meðferð sem allir geta lært og tileinkað sér? Hann
segir: „Að mínu mati er huggun handa öðrum sálarástand -
lífsafstaða, þar sem báðir eru þátttakendur, sá sem huggar
og sá sem huggast lætur. Huggun rífur einsemd mannsins
og gefur jafnframt von. Von sem okkur er nauðsynleg
hversu illa sem okkur finnst vera komið fyrir okkur."
Allir erfiðleikar eru léttbærari sé þeim deilt með öðrum.
Það telst vart til dyggða í dag að bera harm sinn í hljóði."
Hlustafa Mylaosmanovic er 62 ára leigubilstjóri og
missti fót vegna sprengju.
178
Tímarit hjúkrunarfræðinga • 3. tbl. 75. árg. 1999