Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.10.1999, Page 54

búa þannig um hnútana aö allir fái notið sín. Það sem
skiptir máli í sambandi við alla vinnu er að allir nýtist vel og
hæfileikar hvers og eins nýtist sjúkiingnum. Að umönnun
sjúklings á sjúkrahúsi geta t.d. komið 20-30 manns og því
mikið um þverfaglega vinnu. Það er því sífellt mikilvægara
að fólk geti unnið vel saman. Þessi þverfaglega samvinna
er það sem skiptir máli í dag.“
Vigdís segir dýrmætt að sjá þær miklu framfarir og
breytingar sem orðið hafi á undanförnum árum. En breyt-
ingarnar hafi líka orðið það hraðar að maðurinn fylgi þeim
ekki alveg eftir. „í hjúkruninni hafa ákveðnir hiutir forgang
og skiptir mikiu máli að sá tími, sem hjúkrunarfræðingurinn
hefur með sjúklingnum, nýtist vel.“ Hún telur þurfa að nást
betri tengsl við langveika sjúklinga og aldraða og segist
vilja sjá góða uppbyggingu heimaþjónustunnar á næstu
árum og meiri samfellu í hjúkrun þannig að tilteknir hjúkr-
unarfræðingar fylgi sjúklingnum eftir utan og innan stofn-
ana. Hún segir það skipta mestu máli fyrir hjúkrunarfræð-
inga að þeir séu sannfærðir í hjarta sínu um að hjúkrun sé

w
FOSSVOGI
Þegar andlát
bar að höndum
Útjararstofa Kirkjugarðatma Fossvogi
Sítni 551 12ÓÓ
það sem þeir vilji stunda. „Þetta starf snýst um manneskj-
una og þeir sem eru í hjúkrun eru þar vegna þess að
einhver annar hefur þörf fyrir þá.“
Lokaorð
Vigdís hóstar annað slagið meðan á samtali okkar stendur
og útskýrir að hún hafi þurft að fara í aðgerð til Bandaríkj-
anna vegna heilaæxlis. „Ég hafði verið viðkvæm í hálsi í
nokkurn tíma, verið með hóstakjöltur í þrjú ár. Var svo á
ráðstefnu í Finnlandi þegar ég fékk mikinn þrýsting upp í
höfuðið og fór í rannsókn þegar ég kom heim. Þá kom
þetta í Ijós og ég þurfti að fara út í aðgerð." Aðgerðin tók 18
tíma, hún lamaðist hægra megin, aðallega í andliti, en
mátturinn kom mjög fljótt aftur. Heyrnin á öðru eyranu var
það eina sem kom ekki aftur. „Ég hef alltaf verið mjög
heilsugóð og þetta var því ákveðin reynsla. Maður heldur
alltaf að maður veikist ekki sjálfur," segir hún og hlær aftur
með öllu andlitinu. „En ég hef alltaf verið mjög lánsöm og
þetta gekk allt mjög vel segir Vigdís og eflaust hefur jákvætt
viðhorf hennar aukið batalíkurnar á sama hátt og það hefur
hjálpað henni alla tíð og á sína hlutdeild í velgengni hennar í
lífinu. Hún er að lokum spurð hvernig tilfinning það sé að
vera heiðursfélagi Félags íslenskra hjúkrunarfræðinga. „Það
er félagið mitt sem veitir mér þessa viðurkenningu og mér
þykir vænt um það. Þetta er vissulega mikill heiður en svo
getur maður spurt sig hvort maður eigi þetta skilið."
Vertu frjáls ferða þinna
Njóttu lífsins með vandaðri göngugrind.
Kynntu þér mdlið oghafðu samband við okkur.
Persónuleg sérfrœðirdðgjöf.
Itsmo
Alhliba stobtækjasmíbi
Trörtuhraun 8 • Hafnarfiröi • Sími 565 2885
mmmt^^^^^^^^^^mmmmmmmmmmm
266
Tímarit hjúkrunarfræðinga ■ 4. tbl. 75. árg. 1999