Morgunblaðið - 09.02.2017, Blaðsíða 88

88 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 9. FEBRÚAR 2017
✝ Gísli Pálssonfæddist í
Reykjavík 23. nóv-
ember 1965. Hann
andaðist á líkn-
ardeild Landspít-
alans 2. janúar
2017.
Foreldrar hans
eru Borghildur Ma-
ack og Páll Leifur
Gíslason. Eiginkona
Gísla er Madalena
Bernabe Zandamela. Dóttir
þeirra er Adele Alexandra, f. 30.
apríl 2003. Fyrri kona Gísla var
Filomena Maria Delgado frá
Grænhöfðaeyjum. Hún lést árið
2011. Sonur þeirra er Jón Krist-
árið 1993 og MA-prófi frá Boston
University árið 1994. Gísli starf-
aði fyrir Þróunarsam-
vinnustofnun Íslands á árunum
1995-2015, fyrst á Græn-
höfðaeyjum, 1995-1999, síðan í
Mósambík, 1999-2001, þá í Nam-
ibíu, 2001-2006, því næst í Níkar-
agva, 2006-2008, og loks í Úg-
anda, 2010-2015, en með aðsetur
hjá stofnuninni í Reykjavík á
milli, 2008-2010 og 2015. Fyrir
störf sín í Níkaragva hlaut Gísli
heiðursorðu frá forseta landsins.
Þegar stofnunin var sameinuð
utanríkisráðuneytinu í ársbyrjun
2016 tók hann við starfi sendi-
ráðunautar í ráðuneytinu í
Reykjavík og gegndi því síðan.
Útför Gísla fer fram frá Frí-
kirkjunni í Reykjavík í dag, 9.
febrúar 2017, og hefst athöfnin
klukkan 15.
ófer, f. 8. september
1997. Systur Gísla
eru Vera Pálsdóttir
og Nanda María
Maack Murangi.
Dóttir Veru er Sól-
ey Marie Bled, f.
2004. Eiginmaður
Nöndu er Finnur
Kristinsson. Börn
þeirra eru: Rík-
harður Daníel, f.
2008, Patrekur
Daði, f. 2012, og Ragnheiður
Freyja, f. 2015. Gísli lauk stúd-
entsprófi frá Menntaskólanum í
Reykjavík árið 1985. Hann lauk
BA-próf frá School of Int-
ernational Training í Vermont
Í dag fylgi ég syni mínum Gísla
til grafar. Það er óbærileg sorg og
söknuður sem fylgir því að ganga
þessi þungu skref. Það er óréttlátt
að faðir lifi son sinn, enginn ætti
að þurfa að ganga í gegnum þessa
miklu raun. Í sumar og haust þeg-
ar það var ljóst að endalokin voru
ekki langt undan vildi ég ekki við-
urkenna að þetta væri að gerast
eða sætta mig við orðinn hlut. En
á þessari erfiðu stund minnist ég
sonar míns með miklu þakklæti.
Ég er þakklátur fyrir þann tíma
sem við áttum saman. Ég er þakk-
látur fyrir allar þær góðu minn-
ingar sem ég á um góðan son.
Blessuð sé minning þín.
Þinn pabbi.
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesús mæti.
(Höf. ók.)
Þín mamma.
Elsku Gísli minn.
Takk fyrir að vera svona góður
bróðir.
Þegar við vorum lítil passaðir
þú alltaf vel upp á mig, enginn
mátti stríða mér, þá varst þú kom-
inn. Ég fékk alltaf að vera með þér
og vinum þínum í fótbolta, stríðs-
leik og öðrum skemmtilegum
leikjum.
Ég man þegar þú varst sendill
hjá Alþýðublaðinu, lítill gutti. Þeg-
ar þú fékkst útborgað bauðstu
mér oftar en einu sinni í bæinn og
keyptir handa mér eitthvað fallegt
og bauðst mér út að borða. Stund-
um komstu með gjafir heim, ég
man þegar þú komst með slæðu
handa ömmu Veru og nammi
handa mér.
Það var alltaf gaman að vera
með þér, meira að segja þegar við
vorum að fljúgast á, eins og
mamma kallaði það.
Ég var stolt af stóra bróður
mínum. Fannst þú vera fullorðinn
þótt þú værir lítill eins og ég. Mig
grunar að nokkrar af vinkonum
mínum í den hafi nálgast mig af
því að þær voru pínu skotnar í þér.
Fallegur og flottur varstu alltaf.
Alveg fram á síðustu stundu.
Þegar við urðum eldri og vegir
okkar lágu í sitt hvora áttina gat
liðið langur tími án þess að við töl-
uðumst við. En alltaf þegar við
hittumst var það eins og við hefð-
um hist í gær. Ég bjóst við að sá
tími myndi koma að við værum
búsett hérna heima öll og að það
yrði besti tíminn.
Mun sakna þín ávallt.
Þín systir
Vera.
Elskulegur bróðir minn, Gísli
lést 2. febrúar á líknardeild Land-
spítalans. Það er þungbært og
óraunverulegt að skrifa nokkur
orð til að minningar um bróður
minn.
Ég á margar góðar minningar
frá æsku minni, þar sem ég átti
eldri bróður sem ég var ofur stolt
af. Ég var montin af honum mér
þótti hann alltaf svo fallegur og ég
ljómaði eins og sólin þegar ég fékk
að eyða tíma með honum. Hann
gerði alltaf eitthvað skemmtilegt
fyrir mig og með mér. Gísli gerði
mikið úr því ef ég var lasin og tók
sér þá tíma til að heimsækja mig
og færa mér góðgæti og glaðning.
Hann bauð mér stundum að vera
hjá sér og gista og við horfðum þá
gjarnan á fótbolta saman og þar
sem ég gekk alltaf að veisluborði.
Ég fékk eftirminnilegar gjafir frá
honum, t.d. fyrstu og einu skíðin
sem ég hef átt fékk ég frá honum.
Ævi okkar saman var á margan
hátt sérstök, Gísli var miklu eldri
en ég og meirihluta ævi okkar
fram að andláti hans bjuggum við í
sitthvoru landinu. Í okkar fjöl-
skyldu er það svoleiðis og sam-
verustundir okkar voru færri en
gengur og gerist, öðruvísi og að
einhverju leyti dýrmætari fyrir
vikið. En það breytir því ekki að
ég hefði vel getað hugsað mér að
það hefði verið öðruvísi. Nú syrgi
ég sárt þann tíma sem við áttum
ekki og þann tíma sem við munum
ekki eiga. Ég hugsaði til þess með
tilhlökkun að fullorðinsár mín
yrðu okkar tími þar sem samveru-
stundirnar yrðu fleiri. Eftir út-
skrift úr Menntaskólanum urðu
þáttaskil í lífi Gísla, hann mennt-
aði sig erlendis og fékk vinnu hjá
Þróunarsamvinnustofnun Íslands
fljótlega eftir útskrift. Heimili
hans var á erlendri grundu í yfir
20 ár. Hann eignaðist gullin sín,
Nonna og Adele, voru þau auga-
steinar föður síns. Nú hafa þau
misst mikið, stoð sína og styttu.
Við sem eftir lifum munum heiðra
minningu Gísla með því að reynast
börnum hans vel styðja þau og
styrkja.
Ég blessunarlega kom heim í
byrjun janúar, til að liðsinna Gísla
og fjölskyldu hans og kveðja hann.
Við áttum dýrmætar gæðastund-
ir. Hann og Dína giftu sig 2. jan-
úar í Fríkirkjunni í Reykjavík og
Adele var skírð 8. janúar í Frí-
kirkjunni í Hafnarfirði, reyndist
það vera hans síðasta gjörð að
vera viðstaddur skírnina áður en
hann lagðist inn á líknardeildina. Í
gegnum veikindi sín sýndi Gísli
mikið æðruleysi og styrk. Nonni
var pabba sínum mikil hjálp í
gegnum veikindin og stóðu þeir
vel saman.
Ég þakka Guði fyrir að hafa
verið litla systir Gísla. Vertu Guði
falinn, elsku Gísli minn.
Þín systir
Nanda.
Gísli Pálsson var frumburður
foreldra sinna og jafnframt fyrsta
barnabarn móðurforeldra sinna,
Jóns Guðmundssonar og Veru
Maack frá Skálanesi á Vopnafirði.
Fæðing hans var fjölskyldu hans
mikið fagnaðarefni og hann var
frá fyrsta degi umvafinn kærleika
og umhyggju móðurforeldra sinna
og föðurömmu jafnt sem foreldra
og annarra ættmenna. Og hann
brást ekki þeim vonum sem við
hann voru bundnar. Hann þótti
snemma athugull og eftirtektar-
samur og sinnti af kostgæfni þeim
verkefnum sem fyrir lágu, hvort
sem var blaðasala, skólanám eða
annað.
Um skeið var hann búsettur í
Noregi á æskuárunum en fluttist
aftur til Íslands á menntaskólaár-
unum og lauk menntaskólanámi í
Reykjavík. Eftir það stundaði
hann nám vestanhafs í Kaliforníu
og Boston. Að loknu námi hóf
hann fljótlega störf hjá Þróunar-
samvinnustofnun og starfaði
lengstum í fjarlægum álfum.
Hann var þannig fjarlægur frændi
í útlöndum sem skaut upp kollin-
um af og til. Hann var yfirleitt fá-
máll um eigin hagi. Ættingjar
vissu af honum en var lítt kunnugt
um hagi hans. Stundum kom hann
færandi hendi með góðgæti frá
framandi löndum, t.d. kaffi eða
súkkulaði sem var jafnan vel met-
ið. Hann hafði þá frá ýmsu að
segja frá framandi slóðum. En
einnig sannaðist þá spakmælið:
„Glöggt er gestsaugað.“ Minnis-
stætt er að hann virtist líta hið
mikla efnahagslega góðæri og
framfarir á árunum fyrir hrun
öðrum og gagnrýnni augum en
margir þeir sem þá vísuðu veginn.
En enginn veit sína ævina fyrr en
öll er.
Þegar Gísli kom heim til Ís-
lands 2015 var hann sárþjáður og
var þá í fyrstu talið að um gigt-
arsjúkdóm væri að ræða, illskeytt-
an sjúkdóm en ekki banvænan.
Það var öllum sem til þekktu reið-
arslag þegar það fréttist sumarið
2016 að Gísli hefði greinst með
langt gengið krabbamein og bata-
horfur væru ekki taldar góðar.
Gísli tók örlögum sínum með reisn
og æðruleysi. Hann gerði ráðstaf-
anir og leitaðist við að ganga frá
sínum málum og búa í haginn fyrir
börn sín eftir því sem unnt var en
þau eru bæði á ungum aldri. Hann
vildi dveljast á heimili sínu svo
lengi sem unnt var en síðustu vik-
urnar dvaldist hann á líknardeild
Landspítalans í Kópavogi. Þar
hlaut hann góða aðhlynningu
starfsfólks og stuðning nánustu
fjölskyldu. Honum þótti þá gott að
una við minningar frá æskuárun-
um um það góða fólk sem þá lagði
honum lífsreglurnar og kenndi
honum þau gildi sem voru veg-
vísar á ævibrautinni. „Skjótt hefur
sól brugðið sumri“ kvað Jónas
Hallgrímsson í frægu erfiljóði.
Tímaglas Gísla Pálssonar í þess-
um heimi rann fyrr út en nokkurn
varði. Þeir sem hann þekktu horfa
á eftir honum með sorg og söknuði
en hugga sig við minningar um
góðan dreng og mörg okkar
treysta á það fyrirheit að líf sé að
loknu þessu.
Jón Einar Böðvarsson.
Nú þegar komið er að kveðju-
stund leita minningar á hugann,
minningar sem eru dýrmætar og
fallegar fyrir okkur að eiga og
varðveita. Við vorum þeirrar gæfu
aðnjótandi að fá að kynnast Gísla í
gegnum langan starfsferil hans á
sviði þróunarsamvinnu fyrir Þró-
unarsamvinnustofnun Íslands og
utanríkisráðuneytið og það var á
þeim vettvangi sem leiðir Sigríðar
og Gísla lágu fyrst saman fyrir um
tuttugu árum. Það var ávallt gam-
an og fróðlegt að heimsækja Gísla
á vettvang, heyra hversu vel hann
þekkti og hafði mikinn skilning á
stjórnmálum í ríkjunum og fræð-
ast um þróunarsamvinnuverkefn-
in sem hann stýrði og sinnti af
miklum áhuga og dugnaði. Gísli
var ávallt til staðar þegar á þurfti
að halda, jákvæður, með góð ráð
og tilbúinn að leiðbeina og aðstoða
alla þá sem leituðu til hans.
Kæri Gísli, þú lagðir mikið af
mörkum til þróunarsamvinnu Ís-
lands, varst góður félagi og viljum
við fá að þakka þér fyrir öll þau
góðu ár. Minningin um þig mun
ávallt lifa í hjarta okkar.
Fjölskyldu Gísla og öllum að-
standendum sendum við hug-
heilar samúðarkveðjur.
Kær kveðja með þessum orð-
um.
Þó að kali heitur hver,
hylji dali jökull ber,
steinar tali og allt hvað er,
aldrei skal ég gleyma þér.
(Vatnsenda-Rósa.)
Sigríður Ásdís Snævarr og
María Erla Marelsdóttir.
Gísli Pálsson stundaði ungur
háskólanám í Boston og tók þaðan
lokapróf. Að prófi loknu starfaði
hann sem aðstoðarkennari pró-
fessorsins síns, en slíkur kostur
bauðst afburðanemendum.
Skömmu síðar sótti hann um störf
hjá Þróunarsamvinnustofnun Ís-
lands, sem þá hafði hafið sitt
fyrsta stóra verkefni. Það verkefni
var á Grænhöfðaeyjum og mun
hafa falist í því að leita að fiski-
miðum, sem líklegt var talið að
væru við eyjarnar, meta stærð
þeirra miða og afkastagetu og búa
yfirvöld á eyjunum undir frekari
rannsóknir, nýtingu og vinnslu.
Við ítarlegar rannsóknir kom í ljós
að miðin voru hvorki eins stór né
eins sterk og vonast var til. Ráða-
gerðir um umtalsvert miklar fjár-
festingar runnu því að mestu út í
sandinn. Ef ekki hefði komið til
starf ÞSSÍ hefðu slíkar fjárfest-
ingar, sem ráðgerðar höfðu verið,
orðið til mikils fjárhagstjóns fyrir
þessar fátæku eyjar. Í starfi sínu á
Grænhöfðaeyjum bast Gísli vin-
áttuböndum við eyjaskeggja, þ. á
m. við söngkonuna Cesariu Evora,
sem síðar hlaut heimsfrægð. Er
mér minnisstætt þegar við sóttum
saman tónleika hennar í Maputo í
Mósambík. Þar eignaðist Gísli líka
fyrri konu sína, og með henni son
sinn, hann Nonna.
Á Grænhöfðaeyjum komst Gísli
í kynni við störf að þróunarmálum
og urðu þau til þess að hann starf-
aði fyrir ÞSSÍ alla sína starfsævi.
Verkefnastjóri var hann í Mósam-
bík þegar kynni okkar fyrst hóf-
ust. Þaðan lá leið hans til Namibíu,
þar sem hann tók við verkefna-
stjórn í umfangsmikilli starfsemi í
Walvis Bay við Atlantshafsströnd-
ina. Fyrir Gísla lá svo að opna
sendiráð fyrir Ísland í höfuðborg-
inni Windhoek eftir að samningar
höfðu náðst milli stofnunarinnar
og utanríkisráðuneytisins um að
umdæmisskrifstofur ÞSSÍ yrðu
gerðar að sendiskrifstofum. Næst
var Gísla svo falið að opna fyrstu
starfsstöð ÞSSÍ í nýjum heims-
hluta, sendiráð og umdæmisskrif-
stofu í Níkaragva. Að því loknu
tóku við tvö ár í vinnu á heima-
stöðvum stofnunarinnar í Reykja-
vík en þaðan fór Gísli svo sem um-
dæmisstjóri og forstöðumaður
sendiráðs í Kampala í Úganda.
Þar var hann þegar samstarfi okk-
ar lauk um áramótin 2009-2010.
Eins og þessi starfssaga Gísla
er til marks um var hann mjög
hæfur starfsmaður. Vel gefinn,
atorkusamur og velvirkur. Hann
var einstaklega trúr því ævistarfi
sem hann hafði valið sér – svo trúr
að segja má að það ævistarf hafi
verið bæði inntak og umgjörð
þessara tæpu tveggja síðustu ára-
tuga lífs hans. Þar er að finna
flesta vini hans, flesta hans sam-
ferðamenn. Hann dvaldi ekki
nema fáum sinnum á Íslandi og
stuttan tíma í hvert sinn þannig að
starfið, starfsumhverfið og sam-
starfsfólkið sem hann átti að
mæta í verkum sínum varð jafn-
framt hans ævisaga. Þegar Gísli
kom heim frá Úganda fyrir nær
tveimur árum var hann búinn að
taka þann sjúkdóm sem leiddi
hann til dauða. Eftir lifa eiginkona
hans, lítil dóttir þeirra, sem nú er
komin á unglingsár, og sonurinn
Nonni, sem mun vera nálægt tví-
tugu. Gísli lifir nú í minningum
þeirra og vina sinna og samferða-
manna – og í sögu ÞSSÍ.
Sighvatur Björgvinsson.
Góður starfsfélagi og liðsmaður
íslenskrar þróunarsamvinnu, Gísli
Pálsson, kveður allt of snemma,
eftir snögga og skarpa baráttu.
Hann skilur eftir skarð fyrir
skildi.
Gísli helgaði aðstoð Íslands við
fátækar þjóðir nær allan starfs-
ferill sinn. Hann starfaði lengst af
á vettvangi, í Afríku og Mið-Am-
eríku, og þar undi hann sér best.
Inni á milli starfaði hann á
skrifstofu Þróunarsamvinnustofn-
unar í Reykjavík og eftir skipu-
lagsbreytingar fyrir ári gekk hann
til liðs við utanríkisráðuneytið og
starfaði hann þar síðustu mánuði
starfsævinnar. En það var alveg
ljóst að Gísli vildi helst vera á vett-
vangi, í framlínunni, þar sem verk-
efnin voru undirbúin og unnin.
Alls var Gísli í 18 ár að störfum í
þróunarlöndum af þeim tæplega
22 árum sem hann starfaði að þró-
unarsamvinnu.
Eftir að Gísli hóf störf hjá
Þróunarsamvinnustofnun árið
1995 var hann fyrst sendur sem
verkefnisfulltrúi við fiskiverkefni
á Grænhöfðaeyjum. Þar hittumst
við í fyrsta sinn fljótlega eftir að
hann hafði tekið við starfi og ég
man eftir áhuga og krafti hans.
Auk umræðu um verkefnið voru
heimsmálin rædd og ljóst að þar
kom maður ekki að tómum kof-
unum, enda stjórnmálfræði og al-
þjóðamál bakgrunnur hans. Hjá
þeim sem starfa að þróunarsam-
vinnu er það þekkt að fyrsta land-
ið sem viðkomandi starfar í fær
gjarna sérstakan sess í minning-
unni. Það hygg ég að hafi gilt um
Grænhöfðaeyjar hjá Gísla.
Eftir fjögur ár á Grænhöfða-
eyjum flutti Gísli sig um set og
varð umdæmisstjóri Þróunarsam-
vinnustofnunar í Mósambík í tvö
ár. Árið 2001 fluttist hann búferl-
um til Namibíu og varð umdæm-
isstjóri fyrir umfangsmikið sam-
starf í fiskimálum. Þar starfaði
hann um fimm ára skeið, en árið
2006 flutti hann til Nikaragva og
leiddi stuðning Íslands við þróun
jarðhita þar í landi næstu árin. Við
starfslok þar sæmdi forseti lands-
ins hann orðu Jose de Marcoleta í
viðurkenningarskyni fyrir fram-
lag hans til samstarfs Íslands og
Níkaragva.
Á árunum 2010 til 2015 var
hann umdæmisstjóri Þróunar-
samvinnustofnunar í Úganda og
leiddi þar samstarf um uppbygg-
ingu fiskveiða og grunnþjónustu í
fátækum fiskimannasamfélögum.
Þá sneri hann heim til Íslands
og tók við starfi yfirmanns úttekta
og eftirlits á aðalskrifstofu Þróun-
arsamvinnustofnunar, og síðar í
utanríkisráðuneytinu, þar til hann
varð frá að hverfa vegna þess
sjúkdóms sem dró hann til dauða.
Þessi síðustu ár hjá Þróunar-
samvinnustofnun áttum við Gísli
mikið og gott samstarf, sem ég vil
þakka fyrir að leiðarlokum. Hann
var vandvirkur og nákvæmur í
starfi og leiddi umdæmisskrifstof-
una í Kampala af röggsemi. Hann
hafði vonir og metnað um að
styrkja eftirlitsþátt íslenskrar
þróunarsamvinnu og hafði sett
fram tillögur þess efnis er hann
varð frá að hverfa.
Eiginkonu hans, börnum, for-
eldrum og systkinum sendi ég
innilegar samúðarkveðjur.
Engilbert Guðmundsson.
Gísli Pálsson, einn af reyndustu
starfsmönnum utanríkisþjónust-
unnar á sviði alþjóðlegrar þróun-
arsamvinnu Íslands, er fallinn frá
langt um aldur fram. Hann lést í
síðustu viku eftir erfið veikindi,
rétt liðlega fimmtugur að aldri.
Við kveðjum hann í dag með virð-
ingu og þökk.
Gísla var ungum að aldri, tæp-
lega þrítugum, falið það ábyrgð-
arhlutverk að vera fulltrúi Íslands
í fyrsta samstarfslandi Íslendinga
í tvíhliða þróunarsamvinnu,
Grænhöfðaeyjum. Gísli var þá ný-
kominn heim úr námi í stjórn-
málafræðum við bandarískan há-
skóla og hafði áhuga á því að láta
til sín taka í alþjóðlegri þróunar-
samvinnu.
Sá vettvangur varð ævistarf
hans og Afríka heimili hans um
langt árabil.
Frá Grænhöfðaeyjum lá leiðin
til Mósambík, þaðan fór hann til
Namibíu, síðan til Níkaragva í
Mið-Ameríku og síðasta starfs-
stöðin á erlendri grund var sendi-
ráð Íslands í Kampala í Úganda.
Gísli var lengst af forstöðumaður
umdæmisskrifstofa Þróunarsam-
vinnustofnunar en eftir að allur
málaflokkurinn var færður undir
utanríkisráðuneytið í upphafi árs
2016 var Gísli kominn heim og
starfaði sem sendiráðunautur í
ráðuneytinu í Reykjavík.
„Aðalmarkmið þróunarsam-
vinnu er að búa þannig um hnút-
ana að ekki verði þörf fyrir hana,
að gera fólk sjálfbjarga. Það verð-
ur að vera skýrt upphaf og skýr
endir á verkefnunum. Þess vegna
leggjum við mikið upp úr því að
vera með góðan og vandaðan und-
irbúning, þá getum við mælt ár-
angur eftir því sem á líður, sem er
mikilvægt fyrir íbúana á svæðinu,
fyrir okkur sem störfum að þessu
og fyrir skattborgarana heima á
Íslandi, því þá getum við sýnt ár-
angur svart á hvítu,“ sagði Gísli
Pálsson fyrir fáeinum árum í við-
tali í Morgunblaðinu.
Gísli hafði skýra sýn á höfuð-
markmiðin í þróunarsamvinnu
eins og þessi tilvísun ber með sér.
Hann ávann sér hvarvetna traust
og virðingu stjórnvalda í sam-
starfslöndum og gætti þess að efla
orðspor Íslands. Fyrir hönd utan-
ríkisráðuneytisins eru Gísla Páls-
syni færðar þakkir fyrir góð störf.
Eftirlifandi eiginkonu, börnum,
foreldrum og systkinum votta ég
innilega samúð fyrir hönd starfs-
manna utanríkisþjónustunnar.
Hvíl í friði.
Stefán Haukur Jóhannesson,
ráðuneytisstjóri.
Hver dugar þér í dauðans stríði
er duga ei lengur mannleg ráð
þá horfin er þér heimsins prýði
en hugann nístir angur og kvíði
hvað dugir nema Drottins náð.
(Grímur Thomsen.)
Kær samstarfsfélagi okkar,
Gísli Pálsson, hefur kvatt þennan
heim allt of ungur eftir erfið veik-
indi.
Gísli starfaði á sviði íslenskrar
þróunarsamvinnu bæði erlendis
og á Íslandi í 22 ár. Þar af starfaði
hann í 18 ár á vettvangi í þróun-
arlöndum, þar sem hann undi sér
best og vildi helst láta til sín taka.
Á ferlinum starfaði hann á Græn-
höfðaeyjum, í Mósambík, Nam-
ibíu, Níkaragva og Úganda.
Lengst af vann hann fyrir Þróun-
arsamvinnustofnun Íslands en síð-
asta starfsárið hjá utanríkisráðu-
neytinu, í kjölfar skipulags-
breytinga í þróunarsamvinnu.
Gísli hafði mikinn metnað fyrir
Gísli Pálsson
Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is • Símar: 565 5892 & 896 8242
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Auðbrekku 1, Kópavogi
Sverrir Einarsson Kristín Ingólfsdóttir
síðan 1996
ALÚÐ •VIRÐING • TRAUST • REYNSLA
Símar allan sólarhringinn:
581 3300 & 896 8242
www.utforin.is
Komum heim til aðstandenda og
ræðum skipulag útfarar ef óskað er