Morgunblaðið - 23.03.2018, Qupperneq 62

62 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 22. MARS 2018
✝ Gunnar Haf-steinn Elíasson
fæddist í Reykjavík
24. febrúar 1931.
Hann lést á Höfða,
hjúkrunar- og
dvalarheimili, 18.
mars 2018.
Gunnar var son-
ur hjónanna Elíasar
Guðmundssonar og
Sigríðar Einars-
dóttur. Hann var
næstelstur átta systkina, en
systkini hans voru; Einar Tjörvi
(látinn), Hreinn (látinn), Ólafur
Tryggvason, Edda, Iðunn, Guð-
rún og Sigríður (látin).
Hinn 17. júní 1952 kvæntist
hann Guðjónínu Sigurðardóttur,
f. 8.1. 1934, fyrrverandi skólarit-
ara í Grundaskóla, en hún lést
árið 2013. Foreldrar hennar
voru Sigurður Jónsson og Þóra
Guðjónsdóttir.
Gunnar og Nína (eins og hún
var ávallt kölluð) bjuggu allan
sinn búskap á Akranesi, utan eitt
Börn: Maren Ýr og Kristian Olai.
d) Guðný Birna, maki Elías Vikt-
or Lárusson. Börn: Lárus Grétar
og Friðdís Eyrún. 3) Guðbjörg f.
13.11. 1963, maki Helge Karsten
Kleppe. Synir hennar eru: a)
Kári, maki Eva Carema Melgar
Rada. Dóttir Julia Von. b) Bjarki,
maki Helga Margrét Helgadótt-
ir. Dóttir Katrín Harpa. 4) Guð-
rún Elsa f. 21.10.1968. Dætur
hennar eru: a) Elva Björk, maki
Davíð Andri Bragason. b) El-
ísabet Eir. c) Fósturdóttir Snæ-
dís Mjöll, maki Þórður Bjarkar.
Börn: Máni Blær, Matthildur
Ásta, Alexander Hilmir og Vík-
ingur.
Gunnar nam bakaraiðn og rak
bakarí um tíma á Akranesi.
Hann var einnig um tíma til sjós,
sem kokkur, en lengst af starfaði
hann sem kjötiðnaðarmaður í
Verslun Einars Ólafssonar á
Akranesi. Gunnar var virkur í
félagsstörfum og gegndi mörg-
um ábyrgðarstöðum í Lions-
klúbbi Akraness og Lionshreyf-
ingunni á Íslandi. Hann var
gerður að heiðursfélaga í Lions-
klúbbi Akraness árið 2014.
Útför Gunnars fer fram frá
Akraneskirkju í dag, 22. mars
2018, og hefst athöfnin klukkan
13.
ár sem þau bjuggu
á Selfossi. Þau hjón-
in eignuðust fjórar
dætur: 1) Sigríður
Viktoría, f. 12.3.
1952, maki Reynir
Gunnarsson. Dætur
þeirra eru: a) Nína
Borg, maki Jón Örn
Arnarson. Börn:
Reynir Ver, Ólöf
Eir og Arna Ósk.
Barnabörnin eru
tvö. b) Jóhanna Ólöf. Börn: Sig-
ríður Viktoría Líndal, Sara
Mjöll, Ingimundur Freyr og
Lýdía Líf. c) Berglind, maki
Björgvin Sævar Ármannsson. 2)
Sigþóra, f. 23.1. 1957, maki Hall-
grímur E. Árnason. Börn hennar
eru: a) Hallgrímur, maki Matt-
hildur Magnúsdóttir. Börn:
Harpa Líf, Elmar Freyr og
Magnús Darri. b) Gunnar Haf-
steinn, maki Kristín Björg Jóns-
dóttir. Börn: Aníta Sól, Linda
Kristey og Hafsteinn Orri. c) Jón
Valur, maki Helene Tyvold.
Ó, pabbi minn, hve undursamleg ást
þín var.
Ó, pabbi minn, þú ávallt tókst mitt
svar.
Aldrei var neinn svo ástúðlegur eins
og þú.
Ó, pabbi minn, þú ætíð skildir allt.
(Þorsteinn Sveinsson)
Í dag kveð ég þig, elsku pabbi, í
síðasta sinn og er það óendanlega
sárt en huggun harmi gegn að nú
ertu laus úr viðjum hrjáðs líkama
og þrotinn krafturinn. En góða
skapið, ljúfmennskan og ástin til
mín og okkar allra þvarr ekki, svo
mikið er víst. Traustari maður og
trygglyndari er vandfundinn;
dugnaðurinn, atorkusemin og þin
dásamlega létta lund. Ekki
skammaðir þú mig, þó að ég hafi
ekki alltaf verið sú allra stilltasta.
Þú beittir bara öðrum ráðum en
hávaða og rifrildi til að fá mann til
að hlusta og það virkaði, í það
minnsta fyrir mig.
Einu sinni man ég eftir því að
þú settir þig upp á móti því að ég
flytti með unnusta mínum austur í
Landeyjar til vetrardvalar í sveit
og ætluðum við að búa þar
skötuhjúin einn vetur. Ekki leist
þér vel á þetta hjá mér og held ég
að mamma hafi sagt rétt að hann
ætti nú erfitt með að sleppa mér
aðeins 19 ára langt í burtu frá
pabba gamla sem ekki gæti leið-
beint litlu „dúllunni“ sinni. Þann
vetur skrifaðir þú mér sendibréf
sem var mér ómetanlegt og þá
fann ég að það var eingöngu af ást
og umhyggju fyrir mér sem þú
áttir erfitt með að sleppa mér úr
augnsýn.
Bónbetri mann hef ég aldrei
fyrirhitt. Það var alveg sama hvað
stóð fyrir dyrum hjá okkur, hvort
heldur var verið að fara að fram-
kvæma eitthvað stórt eða smátt,
halda stórveislu með mat og/eða
tertum, þar varst þú á heimavelli
með alla þína dásamlegu rétti,
fórst létt með það og varst í essinu
þínu.
Það verður svo skrítið að koma
ekki upp á Höfða til þín, elsku
pabbi minn, og fá bjarta brosið
þitt og faðmlagið þitt sem alltaf
var svo hlýtt og notalegt. Þegar
við kvöddumst kom ansi oft
„Dúlla, einn koss enn“ og var
hann auðfenginn enda erum við
þessi mikla „knús og kremju“ fjöl-
skylda. Margar stundirnar eigum
við saman á okkar löngu leið og tel
ég mig svo sannarlega hafa unnið
í „pabba og mömmu lottóinu“ þeg-
ar mér var úthlutað til ykkar
mömmu. Heimurinn væri betri ef
aðrir væru eins og þú varst; ósér-
hlífinn, samviskusamur og dug-
legur með eindæmum. Þú vannst
þig út úr öllum þínum erfiðu verk-
efnum með seiglu þinni og dugn-
aði og ekki síst þínu dásamlega
skapi.
Að leiðarlokum þakka ég þér,
elsku hjartans pabbi minn, fyrir
alla ástina, vináttuna og hjálp-
semina og að fá að eiga þig að
mínum allra allra besta vini í 61
ár, sem aldrei bar skugga á.
Ég sé ykkur mömmu fyrir mér
í grasigróinni brekku í Sumar-
landinu með smurt normalbrauð
með sardínum að horfa á sólar-
uppkomuna, þannig vil ég sá ykk-
ur fyrir mér. Ég veit að endur-
fundirnir hafa verið kærkomnir
því þú saknaðir mömmu alltaf eft-
ir að hún kvaddi okkur fyrir tæp-
um fimm árum.
Elska þig meira en allt, alltaf.
Góða ferð í Sumarlandið, elsku
pabbi minn.
Þín dóttir
Sigþóra (Dúlla).
Þær eru ófáar minningarnar
sem runnið hafa í gegnum mig á
síðustu vikum.
Ef skilgreina má samband okk-
ar, afi, þá má lýsa því sem sam-
bandi föður og sonar, eða jafnvel
sambandi bestu vina. Sambandi
sem byggir á gagnkvæmri virð-
ingu og trausti. Hjá þér voru allir
velkomnir og þér tókst að láta öll-
um líða vel í kringum þig. Brosið
þitt – faðmlögin – kossarnir –
samtölin. Kærleikur þinn hefur
alla tíð verið skilyrðislaus.
Þú kenndir mér grunngildi
mannlegra samskipta og átt stór-
an þátt í því hversu vel mér hefur
farnast í lífinu. Iðjusemi, þolin-
mæði og ást þín á þínum nánustu
eru gildi sem ég hef tekið með
mér út í mitt líf.
Ef einhver veröld leynist hand-
an þessarar vona ég svo sannar-
lega að þið amma fáið á ný að
njóta ykkar ástarfunda. Og hver
veit nema þið rennið ykkur á reið-
hjóli upp í Borgarfjörð eða vestur
á Snæfellsnes.
Mig langar að kveðja þig með
þessu ljóði afi minn, ljóðinu
Leiðarlok sem ég orti á dánardegi
þínum, þegar mér varð hugsað til
endurfunda ykkar ömmu.
Að næturlagi legg ég aftur augun,
óhræddur ég veit þú bíður mín.
Ástin mín í ljósinu að handan,
ljósið lýsir leið mína til þín.
Í faðmi þínum opna ég þau aftur,
við himnahliðið hittumst við á ný.
Konan mín, styrkur minn og kraftur,
svo einlæg, svo hjartgóð, svo hlý.
Að baki liggja fótspor ferða minna,
þá stoltur lít ég yfir farinn veg.
Klökkur kveð ég nú að leiðarlokum
og skrefið inn í eilífðina tek.
Farðu í friði.
Ást og ást.
Þinn
Jón Valur.
12. mars gleymist aldrei,
greyptur í minnið. Þennan dag
missti ég þig, elsku fallegi, góði
bróðir minn. Sárt, ég finn fyrir
tómleika sem aldrei fyrr, margir
skilja ekki eftir sig þetta tóm.
Hvers vegna tóm, jú, umhyggjan,
gleðin og ástúðin sem geislaði frá
þér, nærveran og hlýjan sem
nærði sálartetrið er líklega orsök-
in. Minningar yndislegar, man
þegar þú fórst fyrst að vinna og
gafst okkur bók í jólagjöf, man
unga manninn sem var svo pjatt-
aður, þurfti oft að pressa buxurn-
ar þínar og varð að strauja þær í
lokin með Morgunblaði svo að
brotin væru eins og hnífsblað. Þú
lærðir bakarann og stofnaðir bak-
arí á Suðurgötunni með svo mikl-
um sóma að orð fór af. Þar vann
ég hjá þér eitt sumar. Þú vannst
lengstum hjá Einari í Einarsbúð
við kjötborðið, varst með veislur
og fleira. Man að þú hélst fyrir
mig veislu í Ósk þegar ég opnaði
efri hæðina, það var flott. Þú varst
ávallt snöggur, klár og dillaðir
rassinum en settist sjaldan niður.
Hvers manns hugljúfi, elsku bróð-
ir minn. Systkinahópurinn og
makar hittumst einu sinni í mán-
uði í súpukvöldi, þá voru rifjuð
upp gömlu æskuárin með mikilli
gleði og hlátrum, ógleymanlegt og
ljúft. Svo hallaði undan fæti, þið
Nína fóruð á Höfða og hana misst-
ir þú of fljótt. Ég kom oft til þín og
þú þekktir mig ávallt, þú varst
orðinn gleyminn en ég man dag-
inn þegar ég fór að tala um bridge
við þig, allt í einu lifnaði yfir þér
og þú sagðir sjö spaða án þess að
vera með spil í hendi. Svo sagðir
þú að lokum komdu aftur á morg-
un, Edda mín. Ég tíunda ekki allt
þitt líf, það gera aðrir. Fjórar ynd-
islegar dætur áttu sem elska þig
og ótal barnabörn og barnabarna-
börn. Þú ert öfundsverður, Gunni
minn, umvafinn kærleika, geymd-
ur þar sem ryð fær ei grandað,
laus við þjáningar elskulegur. Ert
nú á guðs vegum.
Hugljúfi kæri bróðir minn,
leiðarlok jarðlífs eru komin.
Ótal minningar koma inn,
mætar, þína nærveru ennþá finn.
Við sjáumst er bjartasta vonin.
Ég elska þig.
Guðs blessun,
Edda systir.
Góður drengur er genginn.
Sannur snillingur í þess orðs
bestu merkingu bæði til orðs og
æðis. Það var á haustdögum 1972
sem ég lagði leið mína til Gunnars
og falaðist efir starfskröftum hans
við verslun okkar fjölskyldunnar.
Gunnar hafði ég þekkt lengi og
meðal annars höfðum við átt sam-
vinnu er hann rak með miklum
sóma bakarí hér á Akranesi og við
seldum vörur frá honum í verslun
okkar sem var mun ofar á Skag-
anum en bakaríið. Kynntist ég þá
vel því hversu góðan mann hann
hafði að geyma. Gunnar tók erindi
mínu þegar í stað vel og hóf þegar
störf hjá okkur og tók að sér sér-
staklega kjötvinnslu og kjötdeild.
Kom strax í ljós hvílíkum hæfi-
leikum hann var búinn, dugnaður-
inn, ósérhlífnin og hugmynda-
auðgin voru þannig að einungis
orðið snillingur á við um öll hans
störf. Hann var einnig gæddur
einstökum hæfileikum til að um-
gangast fólk, alltaf léttur í lund,
broshýr og þægilegur bæði við
samstarfsfólk og viðskiptavini.
Gunnar starfaði síðan hjá okkur
til ársins 1998 og hafði þá unnið
hjá okkur í meira en 25 ár. Við
hérna í Einarsbúð höfum alltaf
staðið og stöndum enn í ævarandi
þakkarskuld við þennan mikla
mannkostamann. Það var svo
sannarlega mikil gæfa fyrir okkur
að hafa hann okkur við hlið í öll
þessi ár og sannast að segja býr
verslunin enn að störfum hans
þótt liðin séu 20 ár síðan hann lét
af störfum, því enn eru framleidd-
ar og seldar hér vinsælar vörur
sem hann var upphafsmaður að.
Aldrei bar skugga á samstarf okk-
ar Gunnars um árin öll og betri og
traustari vin er vart hægt að
hugsa sér en hann.
Gunnar var mikill fjölskyldu-
maður og dætur hans og Nínu eig-
inkonu hans bera góðu uppeldi
svo sannarlega vitni. Þau voru
elskuð og dáð af öllum afkomend-
um sínum og náði sú virðing langt
út fyrir raðir fjölskyldunnar. Það
var ekki aðeins þitt ástvinalið sem
ást þín og tryggð voru bundin við.
Þó að haustdögum tæki að halla
var í hjartanu rúm fyrir alla. Hár
þitt var silfrað en ung var þín önd
og æskan fann þar sín drauma-
lönd. Frá upphafi valdirðu veginn
og viðhorfið sólarmegin. Slíkra er
gott að minnast. Lífsbók Gunnars
vinar okkar hefur verið lokað en
eftir stendur minningin um mik-
ilhæfan mann sem ávallt verður
minnst þar sem góðs manns er
getið.
Og sælt er að mega svo sofna
eins og þú með sáttfúsu hjarta og
barnslegri trú eftir önn og erfiði
dagsins inn í aftanskin sólarlags-
ins. Far þú í friði, kæri vinur, og
Guð blessi þig. Hafðu þökk fyrir
allt og allt.
Einar Jón Ólafsson.
Gunnar Hafsteinn
Elíasson
✝ Hjaltlína Sig-ríður Agnars-
dóttir fæddist 17.
júlí 1931 á Ísafirði.
Hún lést á heimili
sínu 14. mars 2018.
Foreldrar henn-
ar voru Sturla Agn-
ar Guðmundsson, f.
14. okt. 1897, d. 2.
okt. 1981, og Krist-
jana Margrét Sig-
mundsdóttir, f. 2.
mars 1897, d. 6. jan. 1983. Syst-
kini Hjaltlínu eru Hulda, f. 2.
apríl 1921, d. 30. des. 2003. Guð-
rún Sigþrúður, f. 19. júní 1922,
d. 24. apríl 2006. Kristján Jón-
atan, f. 11. maí 1924, d. 21. nóv.
1978. Höskuldur, f. 27. sep. 1925,
d. 18. jan. 2000. Kristín Svava, f.
átta börn sem eru. Hallgrímur
Jóhannesson, f. 22. jún. 1948, d.
4. sept. 2017, eftirlifandi maki
Sigurbjörg Gísladóttir. Herdís
Jóhannesdóttir Thompson, f. 6.
mars 1950, maki Allyn Thomp-
son. Sigríður Jóhannesdóttir, f.
26. feb. 1952, maki Guðmundur
K.M. Sigurðsson, látinn. Krist-
jana Margrét Jóhannesdóttir, f.
31. mars 1954, maki Páll Sól-
berg Eggertsson. Bjarni Magnús
Jóhannesson, f. 27. apríl 1958, d.
12. ágúst 2017, eftirlifandi maki
Þuríður Sveinsdóttir. Guðrún
Brynja Jóhannesdóttir, f. 20.
sep. 1959, maki Sigurjón Stef-
ánsson. Jóhanna Jóhannes-
dóttir, f. 6. júlí 1960. Guðmundur
H.F. Jóhannesson, f. 18. sept.
1965, maki Eyrún Anna Gests-
dóttir.
Barnabörn þeirra eru 29.
Barnabarnabörn eru 64. Barna-
barnabarnabörn eru tvö.
Útförin fer fram frá Kefla-
víkurkirkju í dag, 22. mars 2018,
klukkan 13.
27. júlí 1927, lést
ung. Agnes Sturl-
ína, f. 18. júní 1930.
Guðmundur, f. 14.
mars 1933, d. 2. júlí
2002. Guðbjörg
Erna, f. 11. nóv.
1934. Margrét Sig-
munda, f. 28. feb.
1937. Agnar, f. 22.
júlí 1938, d. 19. des.
1977. Sigmundur, f.
30. okt. 1941. Eyj-
ólfur, f. 22. júlí 1944, d. 23. feb.
2007.
Hjaltlína og eiginmaður henn-
ar, Jóhannes Bjarni Bjarnason,
skipstjóri frá Ísafirði, f. 18. okt.
1923, d. 13. mars 2001, hófu bú-
skap sinn á Ísafirði en fluttu til
Keflavíkur 1966. Þau eignuðust
Í dag kveð ég elskulega
tengdamóður mína, Hjaltlínu
Sigríði Agnarsdóttur. Það er
margs að minnast og margt sem
kemur upp í hugann á svona
tímamótum. Ég var tvítugur
þegar við kynntumst, þá vorum
við Kiddý, dóttir Höddu og Jóa,
að draga okkur saman árið 1970.
Ég man hvað mér var strax vel
tekið þegar ég hitti þau hjónin
fyrst. Tiltölulega stutt frá því að
þau fluttu frá Ísafirði til Kefla-
víkur, eða rétt fjórum árum áður
með stóran barnahóp. Alltaf var
vel tekið á móti manni þegar
maður kom, í heimsókn með kaffi
og meðlæti. Alltaf var Hadda létt
og kát og stutt í hláturinn, ég
man sérstaklega eftir því þegar
Höskuldur bróðir hennar kom í
heimsókn hvað þau náðu vel sam-
an í því að spauga og hlæja og
skemmta sér. Jói tengdapabbi
var mikið á sjónum sem skip-
stjóri á stærri bátum og hún allt-
af heima með barnahópinn sinn.
Síðan fluttu þau á Faxabraut 30 í
Keflavík, þar bjuggu þau nokkuð
lengi, smám saman fóru börnin
að flytja að heiman og stofna sín-
ar eigin fjölskyldur. Sum bjuggu
í Keflavík, Njarðvík, Garðinum,
Hornafirði og Ameríku. Alltaf
var hún boðin og búin að passa
þegar við hjónin brugðum okkur
af bæ í ferðalag innanlands eða
fórum til útlanda, þá man ég eftir
því að þau fluttu heim til okkar til
þess að passa fyrir okkur börnin.
Þegar þau voru orðin bara tvö
ein í kotinu fluttu þau upp á
Heiðarbraut í minni og þægilegri
íbúð. Jói var hættur á stærri bát-
um og keypti sér trillu utan úr
Garði, sem hann nefndi Sleipni
GK og fór að róa sunnan úr
Höfnum og lagði upp aflann hjá
pabba mínum Eggert Ólafssyni,
sem var með fiskverkun í Höfn-
um. Ég man að einu sinni fórum
við á sjóinn með Jóa, Hadda,
Kiddý og ég í fallegu veðri, það
var mikið gaman og mikið hlegið.
Þegar þarna var komið þá var Jói
orðinn trillusjómaður og kom
heim á hverju kvöldi og ég man
hvað það breytti miklu fyrir
Höddu. Það var Höddu mikill
missir þegar Jói féll frá 13. mars
2001. Hadda tók öllu með miklu
æðruleysi, lífið hélt áfram. Það
var alltaf gaman að heimsækja
hana og líka þegar hún kom í
heimsókn til okkar. Hún hafði
mjög gaman af því að fara í bíl-
túr, kíkja í búðir og fá sér ís. Hún
var alla tíð sjálfri sér nóg. Hafði
mjög gaman af ef ættingjarnir
komu í heimsókn, því fleiri því
meira gaman. Svo varð hún fyrir
miklu áfalli þegar Bjarni sonur
hennar féll frá 12. ágúst 2017 og
svo Haddi sonur hennar 22 dög-
um seinna, 4. september 2017.
Þetta tók mikið á hana, hún hafði
á orði hve lífið gæti verið ósann-
gjarnt, að hún hefði átt að fá að
fara á undan.
En nú var hennar tími kom-
inn, 14. mars 2018 kveður hún
blessunin alveg eins og hún vildi
fá að fara án þess að vera mikill
sjúklingur inni á sjúkrahúsi í
langan tíma, en henni varð að ósk
sinni. Hún var í heimsókn hjá
okkur Kiddý deginum áður, kom
til að færa mér blóm í tilefni þess
að ég átti afmæli, það lá svo vel á
henni eins og ávallt, hló og
skemmti sér og tók nokkur dans-
spor. En svo 20 tímum seinna var
hún dáin heima hjá sér uppi í
rúmi.
Ég kveð með söknuði kæra
tengdamömmu mína og það er
gott til þess að vita að það var vel
tekið á móti henni af þeim Jóa,
Hadda og Bjarna.
Blessuð sé minning ykkar.
Hvíl í guðs friði.
Páll Eggertsson.
Enn og aftur ber sorgin að
dyrum, tengdamóðir mín hún
Hjaltlína sem alltaf var kölluð
Hadda, lést á heimili sínu 14.
mars sl. Það voru þung spor þeg-
ar ég 4. september sl. tilkynnti
þér lát Hadda, elsta sonar þíns,
vikuna áður höfðum við kvatt
Bjarna Magnús sem var fimmti í
röðinni af börnunum þínum. Þú
tókst þessu með æðruleysi, hafð-
ir meiri áhyggjur hvernig okkur
Þuríði hans Bjarna liði, hvernig
við tækjumst á við sorgina. Þú
barst ekki tilfinningar þínar á
torg, áttir þínar sorgarstundir í
einrúmi. Ég var aðeins 15 ára
þegar ég kom fyrst á heimili
Höddu og Jóa í Brunngötu 12 á
Ísafirði. Ég dáðist að þessari
glæsilegu 32 ára konu sem tók
mér strax opnum örmum og hef
ég ávallt verið eins og ein af stóra
barnahópnum þeirra. Hadda var
mikil húsmóðir og aldrei man ég
eftir að hafa komið inn á heimilið
öðruvísi en allt væri skúrað út úr
dyrum og alltaf heimabakað með
kaffinu. Já hún vildi hafa fínt í
kringum sig hún tengdamamma.
Margar minningar koma upp í
hugann og minnisstæð er mér
ferðin sem við fórum saman til
Ameríku í september 2001, í
brúðkaup hjá barnbarni hennar
Sonju dóttur Dísu.
Elsku Hadda, ég gæti rifjað
upp margar skemmtilegar stund-
ir sem við Haddi áttum með þér
síðustu árinn. Upp í hugann
kemur þegar við Haddi buðum
ykkur systrunum í mat og í eft-
irrétt voru Napóleonskökur eins
og þið voruð vanar úr Gamla
bakaríinu á Ísafirði. Haddi vildi
koma ykkur á óvart og tókst það
svo sannarlega.
Elsku Hadda, nú er komið að
leiðarlokum og vil ég þakka þér
fyrir samfylgdina og allt sem þú
gerðir fyrir okkur. Ég veit að þú
ert komin á þann stað sem þú
þráðir heitast, að komast til Jóa
þíns, ég veit líka að bræðurnir
Haddi og Bjarni hafa tekið á
móti þér.
Ég bið góðan guð að styrkja
eftirlifandi systkini Höddu og
alla stórfjölskylduna.
Er sárasta sorg okkur mætir
og söknuður huga vorn grætir
þá líður sem leiftur úr skýjum
ljósgeisli af minningum hlýjum.
(H.J.H.)
Þín tengdadóttir
Sigurbjörg (Sirrý).
Hjaltlína Sigríður
Agnarsdóttir