Saga - 2010, Page 199

annar sonur Alís, vann hylli hennar og færði henni margar góðar
gjafir. Þegar þetta barst til eyrna konu hans, fór hún á fund tengda -
föður síns og bað hann ráða bót á ástandinu.
evfrósýní var menntuð kona og hafði víða farið. Á heimili henn-
ar voru fyrirkonur borgarinnar tíðir gestir. ein þeirra var eiginkona
Jankós, vildarvinar Alís. Í góðu tómi sá Alí til þess að honum væri
boðið til miðdegisverðar heima hjá Jankó. Þangað voru evfrósýní og
vinkonur hennar kvaddar ásamt ýmsum konum úr lægri stéttum
sem höfðu á sér misjafnt orð. Þegar minnst vonum varði birtust her-
menn Alís og fluttu konurnar, 18 talsins, til kirkju heilags Nikulásar
þar sem þær voru lokaðar inni tímunum saman. Á miðnætti voru
þær sóttar og fluttar á báti út á mitt stöðuvatnið, þar sem þeim var
öllum drekkt fyrir siðleysi. Áður en það gerðist hafði Alí haft hugs-
un á að komast yfir verðmætan hring, sem evfrósýní bar og var gjöf
frá Múktari.
Þrátt fyrir ósegjanlega glæpi Alís var stjórn hans samt fremur
blessun en bölvun landinu, því hann leið enga harðstjórn aðra en
sína eigin, svo sem háttur er harðstjóra. Hann bældi niður upp-
reisnir og hafði hemil á albanska landeigendaaðlinum og löglausum
ræningjum, sem og gróðabralli tyrkneskra embættismanna. Þó hann
væri sjálfur frumstæður villimaður, gerði hann sér ljóst verðmæti
lærdóms sem stjórntækis, og hirð hans í Jannína varð miðstöð þeirr-
ar menningar sem á annað borð var að finna í Norður-Grikklandi.
svona deyja hugaðir menn 199
Alí Pasja lætur róa með sig á Butrint-vatni í Suður-Albaníu. Málverk eftir
Louis Dupré.
Saga haust 2010 — NOTA (9.5.)_Saga haust 2004 - NOTA 8.12.2010 11:06 Page 199