Skírnir - 01.04.2014, Side 83

SKÍRNIR
KRISTMANN GUÐMUNDSSON
81
allting med andre 0Íne enn Í0r. Husdyrene, som hun alltid hadde vært sá
glad i, holdt hun ikke mere av. Og den store svarte stuten de hadde pá Nes
hatet hun bent frem. (116)
Þetta er góð lýsing, sem gerist innra með Kolfinnu. Það er of einhæft
að túlka erótíkina sem eingöngu jákvæðan, vítalískan lífskraft; hún
birtist einnig sem bein ógnun. Hér er mikilvægt að hafa í huga að
móðir Kolfinnu dó þegar hún var að fæða barn; erótíkin getur — og
getur enn — valdið dauða í bændasamfélaginu. Erótíkin er einnig
ógnun við ógiftar konur, fyrir tíma getnaðarvarna og samþykki
samfélagsins fyrir abortus provocatus. En kvíði Kolfinnu fyrir „det
rare“ — hinu einkennilega — verður að jákvæðri upplifun í hennar
tilviki. Sú sem mun leiða hana inn í heim erótíkurinnar er Klara,
sem er fimm árum eldri og kemur úr kaupstaðnum. Þessar stúlkur
eiga í ástarsambandi saman. Hér er lesbískri erótík10 lýst hispurslaust
— án þess að votti fyrir siðaboðskap. En það að skrifa um erótík sem
er laus við þá ógnun sem getnaður felur í sér er hins vegar ekki svo
nútímalegt efni sem maður gæti fyrst haldið. Það er eins og hin
kvenlega erótík spretti upp úr jörðinni og verði að eins konar kyn-
ferðislegri upphafsathöfn:
Efter vasken satt de litt pá bakken uten á snakke. Vannet sildret sá rart i
sivet; det var mest som nogen hvisket sammen. Kolfinna la armen sin om
halsen pá piken. Det duftet sá sterkt fra bakken, og inne i henne selv steg
det op noget hildrende rart.n Hun fikk lyst til á kaste sig ned pá bakken og
trykke ansiktet inn i lynget som nu var blitt vátt av duggen.
— Da plutselig grep Klara efter henne med de sterke runde armene sine;
loftet henne op og trykket henne hárdt inn til brystet. Kolfinna kjente lep-
pene hennes hete og blote pá munnen sin. Hun blev fylt av godhet for
Klara; la armene sine rundt halsen hennes og krot tett inntil henne. — Det
kjentes sá godt; hun onsket det skulde vare lenge.
10 „Fyrsta norska lesbíska skáldsagan“ kom út árið 1937 samkvæmt Lars Rune
Waage (2012). Brudekjolen kom út tíu árum áður, en er þó ekki hægt að skil-
greina sem „lesbíska skáldsögu". Kristmann fjallar iðulega um kynferðisleg sam-
bönd meðal gagnkynhneigðra einstaklinga í sögum sínum. Lýsingar hans á nánu
sambandi Kolfinnu og Klöru hefði verið óhugsandi milli tveggja karlmanna í
sagnaheimi hans.
11 Þessi orð eru skáletruð af greinarhöfundi, sbr. nmgr. hér að framan.