Skírnir - 01.04.2014, Qupperneq 159

SKÍRNIR
GUÐDÓMURINN ER DÝR
157
bannhelga, og slík víti ber að varast eins og heitan eldinn; það er
tvíeggjað sverð sem veitir forboðna þekkingu og gerir mann að
hauslausum kóngi á villigötum. Gegnumbrotið ristir óhugnanlegt
dýpi í raunveruna, það snertir dauðann/tómið/gnægðina; það er
alltaf ofbeldisfullt, sem aðgerð eða aðgerðarleysi; núningur and-
stæðna, þar sem mörkin dvelja í samsuðu; gegnumbrotið er sköpun,
sköpun lífs eða dauða, soðning rammans utan um tilveruna; um leið
guðdómlegt og djöfullegt og handan við allar tvenndir. Gegnum-
brotið er því forsenda fyrir frumspeki, að brjótast í gegnum mörk
skynseminnar sem markar vitsmunalíf okkar og sækja þangað þekk-
ingu til að miðla og auðga, koma í veg fyrir stöðnun, heimóttar-
skap, en einnig til að forverja skynsemina, styrkja hana í sessi,
viðhalda múrum hins veraldlega heims sem skilur að hið heilaga svo
vært sé í þjáningu brauðstritsins. Gegnumbrotið lýsir upp umlykj-
andi mörk þekkingarinnar á veröldinni, tóminu handan við, dauð-
anum, þögninni og opnar um leið gáttina að byggingarefni sjálfsins,
þar sem frumspeki er innri reynsla, baksvið birtingarmyndanna,
gegnumbrotið er lykillinn að rauninni, að því sem byggir heiminn
innra með okkur, hvernig ytri heimurinn birtist okkur eins og
skuggamyndir í því landslagi, hvernig við vinnum úr þeim upp-
lýsingum innan í hellinum, myrkri höfuðkúpunnar: gegnumbrotið
er innri reynsla sem markar leið okkar; hvítur stafur í blindu. Það
er reynsla sem stangast á við varðveislu og viðhald lífsins með
dauðagleymsku og greftrun mynda, það kallar á helgiathöfn, fórn,
til þess að brjótast gegnum gleymskuhjúpaða erfiðustu reynslu;
innri reynsluna, sem með gegnumbroti hefur sýnt með nístandi
svipuhöggi forgengileika lífsins; sú reynsla er sveipuð bannhelgi,
minningin vernduð, og ganga verður ólánsveginn innra með sér á
enda til að ljúka upp þessum leyndardómi og ómöguleika sem hýsir
það vandamál sem leggur grunninn að tilvist manns. Gegnumbrotið
gegnumlýsir myrkur bannhelginnar innra með okkur, það er innri
upplifun og tæki til að kanna mörk og sækja þekkingu sem meðvit-
undin hefur bannfært í undirmeðvitundinni, þar sem hið ómögu-
lega dvelur excommunicatio.
Tungumálið, alveg eins og hvert annað fyrirbæri í heiminum, á
sér takmörk, það er ekki gallalaust verkfæri, það hreyfist og mótast,