Skessuhorn - 16.12.2015, Blaðsíða 67

MIÐVIKUDAGUR 16. DESEMBER 2015 67
Eldsvoði á
strandveiðum
Þriðja tilvikið er svo þegar strand-
veiðibátur Arnars brann í sumar og
hann bjargaðist naumlega. „Það var
rosalegt sjokk. Þá sá ég hvað svona
hlutir geta gerst fljótt. Ég var einn
um borð og var búinn að vera á skaki
í eina þrjá tíma. Á leiðinni út hafði ég
tekið eftir því að það var eitthvað ves-
en á rafmagninu í stýrishúsinu. Það
var alltaf að slá út og slökknaði á sigl-
ingatölvunni þannig að ég var tækja-
laus. Fannar Baldursson vinur minn
sem var þarna á öðrum bát lóðsaði
mig bara um og við vorum í samfloti
við veiðarnar. Eitthvað upp úr hádegi
náði ég að koma rafmagninu á aftur.
Það var eitthvað rafmagnsstykki und-
ir púltinu í stýrishúsinu sem var ekki
að virka. En nú kviknaði aftur á tölv-
unni. Ég var himinlifandi enda gat ég
nú farið að kippa og færa mig á mína
bletti til að skaka. Ég lokaði hurð-
inni á stýrishúsinu og var bara niður-
sökkinn við handfærarúllurnar enda
ágætt kropp og ég sá fram á að ná
dagsskammtinum innan stundar. Þá
varð mér litið fram og sá að það rauk
upp með hurðinni á stýrishúsinu út
gegnum smá rifu sem var efst. Ég reif
hurðina upp og sá að eldur var laus
undir púltinu einmitt þar sem þetta
stykki var sem hafði verið að angra
mig. Þetta var ekkert stór eldur og ég
fór inn og þreifaði eftir slökkvitækinu
til að geta slökkt. Ég fann það hins
vegar ekki en greip björgunargall-
ann og henti honum út á þilfar,“ segir
Arnar. Á nokkrum augnablikum varð
þessi barátta upp á líf eða dauða.
Teflt um sekúndur
við dauðann
Arnar lýsir þessu áfram: „Svo varð ég
að fara út til að geta andað því það
var kominn svo þykkur reykur sem
sjálfsagt var baneitraður. Bara þess-
ar sekúndur sem ég var inni og svo
úti aftur hafði eldurinn náð að læsa
sig í filtteppi sem var í stýrishúsinu.
Þá bara fuðraði þetta upp. Fyrir mig
var ekkert annað að gera en fara aft-
ur á, klæða mig í björgunargallann og
henda björgunarbátnum út. Það stóð
á endum að þegar ég fór í björgunar-
bátinn, þá var báturinn orðinn alelda.
Hann brann frá stefni og aftureftir.
Fannar félagi minn var á sínum báti
tíu til fimmtán mínútur frá mér og
kom mér til bjargar. Þegar ég kom
um borð til hans þá brotnaði ég al-
veg niður,“ segir Arnar hugsi í bragði.
„Það er svo skrítið að þegar maður
lendir í svona að þá er maður rólegur
á meðan þetta er að gerast. Ég reyndi
bara að tækla hlutina eins og mér
hafði verið kennt. En svo þegar mað-
ur fer í björgunarbátinn og það renn-
ur upp fyrir manni hvað er að gerast í
raun þá brotnar maður rosalega nið-
ur. Þetta kom mér mest á óvart við
þessa lífsreynslu, hvað áfallið verður
mikið. Þá fer maður að hugsa hvað ef
þetta eða hitt hefði nú skeð. Hvað ef
maður hefði nú dottið eða gert ein-
hver mistök og ekki komist tímanlega
frá borði. Það má engu muna þegar
svona gerist. Þessir plastbátar eru
svo eldfimir. Þegar eldurinn kemst í
plastið þá fuðra þeir bara upp. Plastið
er auðvitað ekkert nema olía og bát-
arnir eru brunagildrur ef það kvikn-
ar í þeim. Ég segi hiklaust að ef það
kviknar í plastbát þá eigi menn fyrst
og fremst að hugsa um að tryggja sitt
eigið öryggi og koma sér í burtu. Það
er ekkert hægt að gera. Jú, jú menn
hafa kannski bjargað sér með sjálf-
virkum brunakerfum í vélarrúmum
og þess háttar og allt í lagi að prófa
það en ef það er einhver sjáanleg-
ur eldur þá er ekkert annað að gera
en forða sér. Þetta tekur svo ofboðs-
lega stuttan tíma að fuðra upp. Jafn-
vel vanir sjómenn eins og ég trúa því
vart fyrr en þeir hafa reynt það.“
Dýrmæt reynsla
Þó að þessi reynsla hafi verið erfið
þá vill Arnar gjarnan miðla henni svo
menn geti dregið af henni lærdóm
sem nýtist til að bæta öryggi til sjós.
„Annað sem mér fannst mjög athygl-
isverð reynsla var að ég hafði komið
björgunarbátnum fyrir aftan á bátn-
um en ekki ofan á stýrishúsinu eins
og algengt er. Ég hafði smíðað svona
statív fyrir bátinn þar. Hefði bátur-
inn verið ofan á stýrishúsinu þá er ég
ekkert viss um að ég hefði náð hon-
um út af eldinum. Ég veit um dæmi
þess þar sem kviknaði í öðrum plast-
báti úti á sjó við Snæfellsnes fyrir
nokkrum árum að þar voru menn að
glíma við að losa björgunarbátinn af
stýrishúsþakinu á meðan eldur geis-
aði þar inni. Þá var hitinn svo mik-
ill að stígvélin sem þeir voru í bráðn-
uðu föst við plastið í bátnum. Eftir á
fer maður að hugsa um hluti eins og
staðsetningu á flotgöllum. Þeim er
oft troðið niður í lúkar framan við og
undir stýrishúsunm þar sem eldarnir
kvikna oft. Það er spurning hvor þetta
sé rétti geymslustaðurinn fyrir gall-
ana. Svo er það þetta með staðsetn-
ingu á björgunarbátunum. Kannski
ættu þeir að vera tveir, einn frammi á
bátnum og einn afturá.“
Ekki tókst að bjarga báti Arnars.
„Björgunarbátur kom út frá Rifi og
reyndi að draga flakið í land en það
stoðaði lítt. Hann dróst bara á kaf og
sökk enda ekkert orðið eftir af bátn-
um nema rétt skelin ofan í sjónum.
Ég var nýbúinn að skipta um vél í
bátnum og endurnýja rafmagnið.
Ég eyddi eitthvað um fimm og hálfri
milljón í hann. Það var rétt svo að ég
fékk það bætt. Sem betur fer átti ég
hann skuldlausan. Tap og ekki tap? Ég
er hér heill á húfi heima hjá konu og
börnum og það eitt skiptir máli. Svo
hef ég öðlast dýrmæta reynslu sem ég
get miðlað öðrum og vonandi stuðlar
að bættu öryggi. Þó þetta hefði ver-
ið áfall þá fór ég strax aftur á sjóinn
nokkrum dögum síðar. Þá fór ég út
á Tryggva Eðvarðs á makrílveiðar.
Strandveiðibáturinn brann á fimmtu-
dagi. Ég tók bara helgina og slakaði á
og fór í ferðalag austur í Hveragerði
með konunni og börnunum og svo
á makrílinn á mánudeginum. Ég var
ákveðinn í að mæta þessu strax. Þetta
og hin tilvikin sem ég hef lýst er auð-
vitað eitthvað sem hefur áhrif á mann
en ég er ekki beinlínis sjóhræddur. Ég
reyni bara að meta aðstæður hverju
sinni, draga lærdóm af reynslunni og
láta skynsemina ráða.“
Nýr bátur og jól í faðmi
fjölskyldu
Í lokin víkjum við talinu að léttari
málum. Síðastliðinn föstudag sigldu
þeir feðgar Arnar og Jóhann nýju Sæ-
rifi SH til heimahafnar í Rifi. Arnar
verður nú skipstjóri á þessum báti.
„Báturinn hét áður Hálfdán Einars-
son ÍS, var smíðaður 2012 og lengd-
ur 2013. Það eru tvær meginástæður
fyrir því að við erum að kaupa nýjan
bát. Í fyrsta lagi erum við að hugsa um
að kaupa betri bát sem skapar þægi-
legri og öruggari vinnuaðstöðu fyrir
skipverja eins og ég kom inn á áðan.
Síðan horfum við einnig til þess að
afla betra hráefnis. Við viljum leggja
meira upp úr því að fiskurinn okkar
sé eftirsóknarverður af kaupendum.
Í nýja bátnum er kælisnigill sem tek-
ur við fiskinum eftir blóðgun og kæl-
ir hann niður í ákveðið hitastig. Þetta
er framtíðin. Við sjáum að kröfur um
hráefnisgæði á fiskinum eru alltaf að
aukast. Síðan verður einnig krapa-
kerfi um borð í bátnum. Það er líka
liður í því að bæta gæðin. Við mun-
um gera bátinn út á línu með hand-
beittum bölum,“ segir Arnar. „Ég sé
framtíð í sjávarútveginum. En það er
ýmislegt sem mætti skoða til dæmis
fyrirkomulagið á þessu smábátakerfi.
Það má til að mynda setja spurninga-
merki við það að við séum skyldaðir
til að veiða allan okkar afla á króka.
Við hefðum viljað fá að veiða líka net.
Svona bátar eru mikilvæg atvinnu-
tæki. Það eru þrír í áhöfn og sex að
beita í landi. Svona bátur er að skapa
10 til 11 bein störf.“
Í lokin hljótum við að spyrja fjöl-
skyldumanninn Arnar Laxdal Jó-
hannson að því hvernig jólunum
verði varið. „Systir Bryndísar er að
fara að eignast barn um jólin þannig
að við ætlum að vera hér fyrir sunn-
an um sjálfa jóladagana. Þetta verða
fyrstu jólin okkar hér í Reykjavík.
Annars höfum við alltaf farið vest-
ur um jólin. En við tökum áramótin
fyrir vestan. Við sleppum þeim ekki
þar.“
mþh
Frá Akraneskirkjugarði
Þar sem búast má við
mikilli umferð um garðinn
á aðfangadag vill stjórn
Kirkjugarðsins taka
eftirfarandi fram:
Mælst er til þess að fólk
leggi bifreiðum sínum við
Garðahúsið og gangi þaðan
að leiðum ástvina. Þeim sem
erfitt eiga um gang er heimilt
að aka um garðinn.

Fyrir þá sem þurfa að aka inn
garðinn, skal vakin athygli
á að einungis er leyfður ein-
stefnuakstur.
Ekið verður inn að norða-
nverðu (nýja innkeyrslan),
en útakstur verður um hliðið
í ofanverðum garðinum að
austanverðu.
Menn á vegum Lionsklúbbsins
munu stjórna umferð á milli
kl. 12 og 16.

Það eru vinsamleg tilmæli
til þeirra sem koma í
garðinn að þeir gangi vel
um og virði þær reglur og
umferðartakmarkanir sem í
gildi verða.

Með ósk um gleðileg og
farsæl jól.
Stjórn Kirkjugarðs Akraness.
Síðastliðinn föstudag kom Arnar siglandi ásamt Jóhanni föður
sínum til Rifshafnar frá Bolungarvík þar sem þeir höfðu sótt
þennan öfluga línubát. Þetta er hið nýja Særif SH þar sem Arnar
verður nú skipstjóri. Ljósm. af.
Arnar Laxdal í stýrishúsinu á nýja Særifinu ásamt foreldrum
sínum þeim Jóhanni Rúnari Kristinssyni og Katrínu Gísladóttur
við komuna til Rifs á föstudaginn. Ljósm. af.
Gísli Mó brennur fimmtudaginn 13. ágúst í sumar. Arnar bjargaðist naumlega frá
borði. Ljósm. Jón Einarsson á Glaumi SH.
Samvera
er besta
jólagjöfin
Fjölskyldan
saman um jólin