Heimsmynd - 01.10.1992, Síða 12

[

10
SÓLON ÍSLANDUS
Kreppan virðist hitta fólk ærið
misjafnlega fyrir eins og gengur
og gerist og áfengisneysla stendur
til dæmis í miklum blóma. Þeir
eru einnig æ fleiri sem að sjá sinn
hag í því að hjálpa fólki að hella
sig fullt með því að finna réttu
stemmninguna. Þannig hefur
bæst við enn einn skemmti-
staðurinn í hjarta bæjarins nefni-
lega Sólon íslandus á horni
Bankastrætis og Ingólfsstrætis. Sá
er þó ekki bara skemmtistaður
því að á neðri hæð hússins verður
kaffihús þar sem verða fram bornir léttir réttir og á veggjunum gefur að líta valin sýnishorn úr
íslenskri myndlist. Efri hæðin verður griðastaður jazzunnenda og jafnvel mun vera í bígerð að
bjóða upp á klassíska tónlist. Hommar og lesbíur leita sér einnig að skemmtistað síðan Moulin
Rouge í kjallara keisarans dó drottni sínum en í þessu húsnæði hafa skemmtistaðir jafnan haft ríka
tilhneigingu til þess að klessukeyra sig eða gufa upp hverju sem um er að kenna.
Aftur í gamla stíllnn
Veitingahúsið Torfan er eitt af fyrstu veitingahúsunum sem spruttu upp í kringum 1980 og ollu
straumhvörfum í veitingahúsalífi hér á landi. Aður þótti munaður að fara út á veitingahús, fólk
klæddi sig uppá og fór út að borða af sérstöku tilefni. Nú er öldin önnur. Reykjavík er full af
ólíkum veitingahúsum og mörg þeirra skipta ört um eigendur. Nú hafa nýir eigendur tekið við
Torfunni, tvær ungar konur með ferskar hugmyndir sem bera sterkar taugar til hússins en önnur
þeirra rak Gallerí Langbrók ásamt fleirum á upphafsárum Torfunnar.
Steinunn Bergsteinsdóttir og Anna S. Jóhannesdóttir hafa nefnt Torfuna upp á nýtt og fundu
nafnið Búmannsklukkan. „Við erum með margar gamlar klukkur þarna inni og þær eru allar
klukkutíma á undan. Hér áður fyrr stilltu bændur klukkurnar sínar of fljótt, einum til tveimur
tímum á undan, til að nýta birtuna sem best. Þá var talað um búmannsklukkur og þessi siður var
víðar við lýði, til dæmis um Evrópu alla en þar er klukkunni enn flýtt á vorin. Á
Búmannsklukkunni hefur gamli stíllinn verið hafinn til vegs og virðingar. Veggirnir eru málaðir í
ljósum ferskjulit, gamaldags blúndugardínur eru fyrir gluggum og öll húsgögnin eru frá því um
aldamót eða eldri.
Eitthvað við andrúmsloftið minnir örlítið á kvikmyndina Gestaboð Babette. Kannski er það
svartklædd þjónustustúlkan eða íburðarmiklir fiskréttirnir, stífhvítir dúkar og gömul gólf. Það er
a.m.k. enginn pastablær yfir þessum stað, engin Memphisáhrif og í raun afar fátt sem minnir á
nútímann ef litið er framhjá klæðnaði gestanna.
„Ég þoli ekki þegar fólk svarar: Ég veit ekki.
Þau þrjú orð eru ekki til í mínum orðaforða og
ég held að hann sé eins,“ segir Virginia Kelley
húsmóðir í Hot Springs, Arkansas um son sinn
Bill Clinton. Hún fullvissar fjölmiðla um að
sonur sinn sé góður maður og að bandarískir
blökkumenn hafi aldrei átt annan eins
málsvara í forsetakosningum og nú. Bill, sem
er fæddur 19. ágúst 1946, er sonur Virginiu og
Williams Jefferson Blythe III, ferðasölumanns
en hann dó í bílslysi áður en Bill fæddist.
Virgina skyldi barnungan son sinn eftir í umsjá
foreldra sinna til að geta aflað sér menntunar í
hjúkrun. Hún lauk námi þegar Bill litli var
fjögurra ára og hafði þá gengið að eiga Roger
Clinton bílasala. Hann ættleiddi Bill en hjónin
eignuðust síðan soninn Roger yngri þegar Bill
var tíu ára. Roger var drykkjusjúklingar og fjöl-
skyldan átti erfiða daga. En að sögn Virginu
var Bill litli duglegur, námsfús og réttsýnn frá
unga aldri. Móðir Clintons er 69 ára. Hún
gengur í kúrekastígvélum með kögri, er með
fölsk aunahár og með hring á hverjum fingri.
Hún hefur séð á eftir þremur eiginmönnum f
gröfina, fjórum ef Roger Clinton er talinn tvi-
svar því hún giftist honum aftur rétt áður en
hann dó úr krabbameini. Núverandi eigin-
maður hennar er Richard Kelley. Því hefur
verið fleygt í kosningaslagnum nú að barátta
þeirra Bush og Clintons minni á Lee og Grant
úr þrælastríðinu. Lee var tákn íhaldsaflanna og
Grant hins nýja tíma. Bush er fulltrúi
kynslóðar seinni heimsstyrjaldarinnar en
Clinton er afkvæmi nútímans, Víetnams, erfiðs
hjónabands, konu á framabraut og mömmu í
kúrekastígvélum.
ÓVENJUMARGAR SKÁLDSÖGUR EFTIR KONUR
Óvenjumargar skáldsögur eftir konur verða í jólabókaflóðinu nú:
Bókin Stúlkan í skóginum eftir Vigdísi Grímsdóttur,
ffamtíðarskáldsögan Júlía eftir Þórunni Valdemarsdóttur, skáldsagan,
Svartir brúðarkjólar eftir Kristínu Ómarsdóttur auk viðtalsbókar
eftir Berglindi Gunnarsdóttur við Allsherjargoðann Sveinbjörn
Beinteinsson.
SIGRÚN BJARTSÝN
Sigrún Eðvaldsdóttir fiðluleikari, sem hlaut nýlega
Bjartsýnisverðlaun Bröstes, sendir frá sér geisladisk fyrir jólin
ásamt Selmu Guðmundsdóttur píanóleikara og inniheldur hann
tuttugu íslensk lög sem Atli Heimir Sveinsson útsetti sérstaklega
fyrir þær stöllur. Meðal annarra laga á plötunni má finna: Eg lít
í anda lifina tífi, A sprengisandi og Eg bifi að heilsa.
HEIMS 12
MYND