Morgunblaðið - 12.12.2019, Blaðsíða 52

Morgunblaðið - 12.12.2019, Blaðsíða 52
52 MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 12. DESEMBER 2019 Brosið í radd- blænum barst að hjartarótum, væntumþykjan og gleðin streymdu fram, sama hvaðan ég hringdi. Hún Anna mín var engin venju- leg manneskja, átti meira hjartarúm en gengur og gerist og þar var einnig pláss fyrir mig. Við Bjössi vorum skólafélag- ar og ræddum saman á balli fyrir austan fjall sumarið ’74, hann að vinna í Gunnarsholti og ég í kaupavinnu. Við skipt- umst á fréttum úr hverfinu á meðan við kíktum ofan í pyttlu og hlógum. Þegar haustaði hitt- umst við í strætó á morgnana, þá sagði hann mér eitt og ann- að af heimilislífinu og ég var gáttuð, gat alls ekki ímyndað mér lífið á heimili þar sem voru sjö börn. Ég vissi að pabbi hans var kallaður Þórður „sleggja“ og kenndi stærð- fræði. Hann sagðist nýlega hafa farið í bíó með mömmu sinni. Í bíó með mömmu sinni! Í ann- arri strætóferð sagðist hann hafa verið að hlusta á nýút- komna tónlist með henni. Enn varð ég orðlaus. Anna var mamma sem tók þátt í öllu með krökkunum sín- um og tónlist elskaði hún af öllu hjarta, hún sem spilaði á píanó. Við Bjössi urðum par og leiddumst inn í veturinn og giftum okkur ári síðar. Mig langaði að gleðja þessa konu sem gustaði af, í mínum augum var hún aðal. Ég prjónaði peysu sem hún fékk í afmæl- isgjöf og brosið er ógleyman- legt, augun ljómuðu. Við urðum smátt og smátt vinkonur, mér áskotnaðist stórfjölskylda, eð- altengdaforeldrar og yngri systkinin til viðbótar. Sunnudagsmáltíðirnar voru með hátíðarbrag þar sem beðið var eftir rjómalögðu brúntert- unni af mikilli spennu. Anna hélt vel utan um börnin sín, hafði Sjönu frænku á heimilinu og síðar Siggu ömmu. Og Þórð- ur, hann Bobbý, mér fannst Anna Christiane Lárusdóttir Hjaltested ✝ Anna Hjalte-sted fæddist 23. maí 1932. Hún lést á 8. nóvember 2019. Útför Önnu fór fram í kyrrþey. hann alltaf vera að vinna eða í djúpum svefni í stofustóln- um. Aldrei sá ég miðaldra fólk faðm- ast og knúsast svo hlýlega, heima í stofu, bara si svona. Ég fékk að passa krakkana, læra eitt og annað af henni, elda, baka smákök- ur fyrir jólin, sem faldar voru í kjallaranum og steikja kleinur. Kaffistundirnar með Önnu og Sjönu eru ógleymanlegar, ég hlustaði á þær rifja upp örlagasögur frá Vatnsenda. Ég hafði aldrei heyrt annað eins og rembdist við að verða fullorðin og reykja dálítið með þeim. Við Anna gát- um hlegið út í eitt, stelpna- hlátri. Þau hjón héldu utan um mig, jafnvel eftir að við Bjössi hætt- um að leiðast og fórum hvort í sína áttina. Ég átti þau að. Þegar Anna Birta fæddist ’85 voru Anna og mamma mættar til þess að styrkja mig. Þá löngu nótt skiptust þær á að svara símtölum föður míns. Ég man enn, í miðjum hríðum, þegar mamma bað Önnu í guðs- bænum að tala við hann Inga, hún gæti ekki staðið í þessu! Önnu óx ekkert í augum. Anna tók mér ekki einungis eins og sínu áttunda barni held- ur einnig börnunum mínum. Það var enginn annar en hún sem tók upp barnaefni úr sjón- varpinu og sendi mér til út- landa. Það var vorið ’93 sem hún tók mig á teppið. Hvort ég vissi hvað ég væri að fara út í. Hvernig ég ætlaði að sjá fyrir þremur börnum og hvort ég vissi ekki að líf einstæðra mæðra væri ekki dans á rósum hér heima. Ég skældi. Að yfirgefa ör- yggið og góða lífið sem ég átti úti! Ég sagði að hann væri hálf- viti. Hún tók mínar hendur í sínar og horfði í augun á mér. Fyrrverandi tengdamóðir mín, engum lík. Við Anna skrifuðumst á í mörg ár, hún geymdi bréfin mín í möppu og lét mig fá þau fyrir nokkrum árum. Ég átti athvarf í lífi Önnu, það er mín gæfa. Ingibjörg Ingadóttir. Meira: mbl.is/andlat ✝ Gylfi Haralds-son fæddist í Stykkishólmi 7. apríl 1946. Hann lést á Hjúkrunar- heimilinu Ísafold 2. desember 2019. Foreldrar hans voru hjónin Har- aldur Ísleifsson verkstjóri og fisk- eftirlitsmaður, f. 27. september 1914, d. 31. mars 1985, og Kristín Cecilsdóttir húsmóðir, f. 20. júní 1921, d. 27. desember 2000. Systkini Gylfa eru: Cecil, f. 2. maí 1943, og Kristborg, f. 2. mars 1950. Gylfi hóf sambúð 1976 með Höllu Arnljótsdóttur hjúkrunar- fræðingi, f. 5. júní 1947, d. 7. ágúst 2006. Þau slitu síðar sam- vistum. Börn þeirra eru: 1) Þröstur Freyr sérfræðingur, f. 22. maí 1979, maki Una Björk Ómarsdóttir lögfræðingur. Syn- ir þeirra eru Þorri, f. 20. sept- ember 2005, Fróði, f. 29. apríl 2009, og Skírnir, f. 31. mars 2011. 2) Guðbjört Gylfadóttir, fjármálaverkfræðingur, f. 19. 1992, og b) Dagur Hrafn, f. 13. júní 1998. 3) Hreiðar Ingi Þor- steinsson, tónskáld og kórstjóri, f. 31. mars 1978, maki Nue Mi- lici sérnámslæknir, f. 12. sept- ember 1988. Gylfi ólst upp í Stykkishólmi. Hann varð stúdent frá Mennta- skólanum á Akureyri 1966 en á sumrum var hann á sjó. Gylfi varð læknakandídat frá Há- skóla Íslands 1974. Hann starf- aði sem heilsugæslulæknir í Ólafsvík 1975-1977 og lauk sér- fræðinámi í heimilislækningum í Svíþjóð árið 1980. Gylfi starf- aði sem heimilislæknir í Svíþjóð til ársins 1984 þegar hann flutti í Laugarás í Biskupstungum. Hann starfaði í 32 ár sem heim- ilislæknir í Laugaráslæknishér- aði með Pétri Skarphéðinssyni, þar til hann lét af störfum árið 2016 vegna aldurs. Gylfi var alla tíð virkur í félagsstörfum og hlaut árið 2016 æðstu heiðursviðurkenningu Lions-hreyfingarinnar. Síðustu árin hafa Gylfi og Rut búið í Garðabænum en þau eiga einn- ig sumarhús í Langholti í Laug- arási. Útför Gylfa fer fram frá Nes- kirkju í dag, 12. desember 2019, og hefst athöfnin klukkan 15. desember 1982, maki Bjarni Krist- inn Torfason hag- fræðingur. Börn þeirra eru Ísabella Laufey, f. 15. mars 2015, og Benedikt Freyr, f. 31. júlí 2017. Árið 1994 kvæntist Gylfi Rut Meldal Valtýsdótt- ur, f. 4. febrúar 1947. Fyrri maður Rutar var Þorsteinn Björgvinsson, skipa- smíðameistari, f. 19. júlí 1944, d. 26. ágúst 1988. Synir þeirra eru: 1) Björgvin Þorsteinsson, f. 3. júlí 1966, maki María Eu- genia Sambiagio, f. 19. nóv- ember 1973. Börn þeirra eru Anna Leonor, f. 19. desember 2002, Alex Þorsteinn, f. 3. mars 2011, og Alara Liv, f. 16. júlí 2013. 2) Rúnar Már Þor- steinsson guðfræðiprófessor, f. 27. nóvember 1968, maki Sig- urbjörg Rutardóttir efnafræð- ingur, f. 4. október 1971. Börn þeirra eru a) Sigrún Rut, f. 15. júní 1993, unnusti Nathaniel Vreekamp, f. 15. september Fallinn er frá kær vinur og skólafélagi. Það var haustið 1962 sem við hittumst fyrst í MA. Báðir komnir langt að, hann frá Stykkishólmi og ég frá Hafn- arfirði. Okkur var úthlutað íverustað á gömlu vistinni í skólahúsinu uppi á háalofti und- ir súð. Hann lenti á suður-vistum en ég á norður-vistum. Hreinlæt- isaðstaðan var niðri í kjallara fjórum hæðum neðar. Oft var talsvert mál að ná þangað niður á tilskildum tíma. Bjuggum við þarna við þessar aðstæður í tvo vetur. Matsalurinn sem við sóttum var uppi í nýju heimavistinni og þurfti því að fara á milli húsa. Seinni veturinn, þá komnir í stærðfræðideildina, veiktist Gylfi illilega seinnipart vetrar og var frá námi í fleiri vikur og dvaldi m.a. á sjúkrahúsinu. Meðan á veikindunum stóð þurfti að bera honum mat og halda honum upplýstum úr skólastarfinu til að hann missti sem minnst úr námi. Þessu hélt áfram meðan á sjúkrahúsvist- inni stóð nema ekki þurfti að hugsa um matinn. Í þessum samskiptum okkar þróaðist ná- inn vinskapur sem haldist hefur æ síðan. Gylfi var reglusamur og góð- ur námsmaður, afar samvisku- samur og nákvæmur í öllu sem hann tók sér fyrir hendur. Hann var afar víðlesinn og oft var gaman að fletta upp í hon- um um menn og málefni og ég tala nú ekki um nærumhverfið og staðhætti. Sjaldan kom mað- ur að tómum kofunum hjá hon- um. Hann hafði mikinn áhuga á frímerkjum og átti stórt og viðamikið frímerkjasafn, sem hann lagði mikinn metnað í. Eftir stúdentsprófið lagði hann leið sína í HÍ, las þar læknisfræði og lauk því námi á tilsettum tíma. Hélt síðan til Svíþjóðar í sérnám í heimilis- lækningum. Við heimkomuna fékk hann héraðslæknisstöðu í Laugarási í Biskupstungum þar sem hann dvaldi út sína starfsævi. Var hann vel liðinn af sveitungum, sem báru honum mjög gott orð. Gylfi þótti viðræðugóður og gaf sér tíma fyrir sína skjólstæð- inga. Í Karmínu 1966, riti gefið út um alla útskrifaða stúdenta í MA, er vísa sem lýsir vini mín- um ágætlega: „Þótt þú ekki hrópir hátt né haldir langar ræður, þú munt eflaust á þinn hátt einnig reynast skæður.“ Gylfi er sá nítjándi sem fellur frá úr hópi stúdenta MA ’66. Hans er sárt saknað. Vottum nánustu ættingjum hans okkar innilegustu samúð. Ólafur og Sigríður. Deyr fé, deyja frændur, deyr sjálfur ið sama; en orðstír deyr aldregi, hveim er sér góðan getur. (Úr Hávamálum) Við kveðjum nú hinstu kveðju Gylfa Haraldsson heilsu- gæslulækni, sem lést eftir erfið veikindi, allt of fljótt. Við Gylfi áttum því láni að fagna að eyða meirihluta starfs- ævinnar í hinu víðfeðma og fal- lega Laugaráslæknishéraði og starfa þar með afbragðsfólki. Samstarf okkar Gylfa var farsælt og gott þótt ólíkir vær- um og það verður seint full- þakkað. Rut, Gylfi og fjölskylda voru góðir grannar, bæði í Launréttinni með útsýni yfir Hvítána sem og í Langholtinu þar sem þau áttu sinn sælureit sem ber gróður- og ræktunar- áhuga þeirra fagurt vitni. Árið 1997 var ný og glæsileg heilsugæslustöð vígð í Laug- arási. Þá var kátt í höllinni þar sem öll aðstaða gjörbreyttist. Fram að þeim tíma höfðum við Gylfi t.d. deilt stól og skrifborði á tvískiptri vakt. Á meðan ann- ar nýtti stólinn sinnti hinn margs konar verkefnum í hér- aði. Ýmislegt brölluðum við fé- lagar saman utan vinnutíma. Þegar við vorum upp á okkar besta höfðum við gaman af að veiða lax í net „okkar megin“ í Hvítá þótt veiðin væri ekki allt- af upp á marga fiska. Einnig deildum við hesthúsi í mörg ár. Hann var ekki mikið fyrir út- reiðar en hafði þeim mun meira gaman af að sinna hestunum heima við. Gylfi var góður og gegn mað- ur, afar samviskusamur og ná- kvæmur í öllum sínum störfum sem læknir og naut virðingar og vinsælda skjólstæðinga sinna. Við fjölskyldan þökkum fyrir samfylgdina í gegnum árin og sendum Rut, Þresti, Guðbjörtu og fjölskyldunni allri innilegar samúðarkveðjur. Pétur Skarphéðinsson, Sigríður Guttormsdóttir. Gylfi var góður maður og traustur. Stoð og stytta. Ávallt reiðubúinn að hjálpa og veita góð ráð. Heiðarlegur maður sem kom til dyranna eins og hann var klæddur. Sjaldan heyrði ég Gylfa kvarta – man reyndar ekki eftir einu einasta tilviki, núna þegar ég hugsa um það – enda virðist hann hafa tekið lífinu og tilver- unni með stóískri ró, sem er góður eiginleiki og líklega nauð- synlegur í lífsins ólgusjó. En það er ekki auðvelt að lifa eftir þessari lífsstefnu, að sætta sig við það sem maður fær ekki breytt og reyna að einbeita sér að því sem maður getur breytt – þetta eru eiginleikar sem Gylfa hafði tekist að tileinka sér, eiginleikar sem við hin get- um nú tekið með okkur sem veganesti frá honum. Annar eiginleiki sem Gylfi hafði til að bera var hreinn og beinn kær- leikur í verki: Gylfi kom inn í líf mitt eftir að ég var vaxinn úr grasi, við fremur erfiðar fjölskylduað- stæður, en hann tók á móti sínu nýja hlutverki með virðingu, auðmýkt og kærleika, ekki þannig að það færi mikið fyrir þeim kærleika út á við, heldur í því formi kærleika sem er traustur og hægt að reiða sig á þegar á reynir. Páll postuli segir í lýsingu sinni á kærleikanum í Fyrra Korintubréfi: „Kærleikurinn er langlyndur, hann er góðviljaður. Kærleikurinn öfundar ekki. Kærleikurinn er ekki raupsam- ur, hreykir sér ekki upp. Hann hegðar sér ekki ósæmilega, leit- ar ekki síns eigin, hann reiðist ekki, er ekki langrækinn“ (13.4-5). Þetta er kærleikurinn sem Gylfi tileinkaði sér gagnvart samferðafólki sínu. Líkt og seg- ir í Fyrsta Jóhannesarbréfi: „Elskum ekki með tómum orð- um, heldur í verki og sann- leika.“ (3.18) Ég er Gylfa æv- inlega þakklátur fyrir allt sem hann gerði fyrir fjölskyldu mína. Það er með mikilli virðingu fyrir góðum manni sem ég kveð hann nú. Minning hans lifir með okkur. Rúnar Már Þorsteinsson. Hlutverk lionsklúbba er að láta gott af sér leiða fyrir sam- félag og einstaklinga. Í þeim fé- lagsskap sem klúbbarnir skapa verða til dýrmæt vináttubönd og mörg góðverk vinnast ef vel tekst til. Slíkur félagsskapur er ekkert án liðsmanna. Gylfi okk- ar Haraldsson á 34 ára starfs- feril í lionsklúbbnum Geysi. Ekki nóg með það, Gylfi lagði mikið og óeigingjarnt framlag til klúbbsins allan þann tíma. Svo mikið er víst að klúbburinn væri ekki eins öflugur í dag og raun ber vitni ef Gylfi hefði ekki verið hluti af honum allan þennan tíma. Ef til vill hefði hann lognast út af ef okkar maður hefði ekki verið til stað- ar. Í kringum aldamótin síðustu voru vangaveltur um að leggja klúbbinn niður þar sem hann var orðinn mjög fámennur. Gylfi mátti ekki heyra á það minnst og átti hann stóran þátt í að blaðinu var snúið við. Eng- inn mætti betur en Gylfi á fundi og oftast var hann mættur fyrstur í öll verkefni. Hann kom gjarnan með gott og fróðlegt innlegg í umræður á fundum enda maðurinn víðlesinn og stálminnugur. Gylfa lá ekki hátt rómur og hann var einkar orð- var en engu að síður náði hann eyrum allra. Formaður klúbbs- ins var hann í þrígang og gegndi auk þess embættum rit- ara og gjaldkera. Um skeið var hann heilbrigðisfulltrúi lionsum- dæmisins. Gylfa var veitt Melvin Jones- viðurkenning, ein sú æðsta inn- an lionshreyfingarinnar, árið 2016 og ári síðar, þegar hann lét af störfum sem héraðslækn- ir, var honum veitt enn æðri viðurkenning, svonefnd Pro- gressive MJ-viðurkenning. Það verðskuldaði hann margfalt. Við sem eigum langa sögu í lionsklúbbnum samhliða Gylfa nutum þess að kynnast honum vel, innan klúbbs sem utan. Vandaður á allan hátt, strang- heiðarlegur og vinur vina sinna. Allra manna dagfarsprúðastur. Hann var ekki bara mikilvægur klúbbnum okkar. Margir okkar geta borið vitni um farsæl ráð hans við heilsu- kvillum. Á fjórða áratug gegndi Gylfi starfi héraðslæknis í Laugarási, en umdæmið nær yf- ir hinar víðfeðmu uppsveitir Ár- nessýslu. Það er óhætt að full- yrða að Gylfi naut fádæma vinsælda í sínu starfi. Sinnti hann því af mikilli ástríðu. Enda vildi hann allt fyrir alla gera og varð fljótt gjörkunn- ugur íbúum héraðsins. Gjarnan hringdi hann upp á sitt eindæmi í skjólstæðinga sína ef honum fannst tilefni til að athuga með líðan þeirra. Þétt störfuðu þeir saman, svo aðdáunarvert var, læknarnir Pétur Skarphéðinsson og Gylfi í öll þessi ár. Í dreifbýlissamfélagi er fátt dýrmætara en traust heilsu- gæsla sem knúin er áfram af af- burða mannauði. Okkur félögunum féll þungt að heyra að heilsu Gylfa fór hrakandi á síðustu misserum. Með sorg í hjarta kveðjum við vin okkar. Við hefðum svo sannarlega viljað njóta krafta hans og vin- áttu miklu lengur. Lionsklúbb- urinn Geysir mun svo lengi sem hann verður við lýði eiga Gylfa Haraldssyni mikið að þakka. Rut og börnunum, fósturbörn- um og fjölskyldunni allri færa félagar klúbbsins innilegar sam- úðarkveðjur með kærri þökk fyrir dýrmæt kynni. Fyrir hönd lionsklúbbsins Geysis, Kristófer Tómasson og Þorsteinn Þórarinsson formaður. Gylfi Haraldsson Sálm. 16.1-2 biblian.is Varðveit mig, Guð, því að hjá þér leita ég hælis. Ég segi við Drottin: „Þú ert Drottinn minn, ég á engin gæði nema þig.” Við önnumst alla þætti undirbúnings og fram- kvæmd útfarar ásamt vinnu við dánarbússkiptin. Við þjónum með virðingu og umhyggju að leiðarljósi og af faglegum metnaði. Við erum til staðar þegar þú þarft á okkur að halda Sigrún Óskarsdóttir, guðfræðingur Útfararþjónusta & lögfræðiþjónusta Vesturhlíð 2, Fossvogi | Sími 551 1266 | útför.is Með kærleik og virðingu Útfararstofa Kirkjugarðanna
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.