Morgunblaðið - 12.12.2019, Blaðsíða 54

54 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 12. DESEMBER 2019
Ég og Venni höf-
um þekkst lengi
sem matreiðslu-
menn, vorið 1997
þegar mér var boðið matreiðslu-
starf við heilbrigðisstofnun úti á
landi taldi ég mig þurfa að fá
ráð hjá einhverjum sem ynni á
sambærilegri stofnun, og leitaði
ég því til Sigurvins sem starfaði
þá á Sólvangi í Hafnarfirði.
Tók hann mér vel og þegar
ég nefndi erindið sagði hann:
Biggi minn, ef þú getur fengið
þetta starf þá taktu það, þú
munt aldrei fá annað eins tæki-
færi.
Nú þegar hann er fallinn frá
kemur þessi ráðlegging hans
upp í huga mér, sem og hún
hefur gert margoft, því svo
sannarlega hefur þetta ræst
eins og allt annað sem hann
hafði til málanna að leggja. Það
ráð sem hann gaf mér þarna í
upphafi var bara það fyrsta af
mörgum góðum ráðum og
ábendingum sem hann kom
með.
Þegar ég byrjaði í þessari
vinnu taldi ég mig vera nokkuð
kláran matreiðslumann en
komst ég að því að maður þarf
alltaf að vera tilbúinn að til-
einka sér nýjar og betri aðferðir
og þar var Venni betri en eng-
inn til aðstoðar.
Út úr þessum hugleiðingum
vorið 1998 fórum við Venni að
kanna hvort áhugi væri fyrir
því að bjóða yfirmönnum eld-
húsa heilbrigðisstofnana á Ís-
landi til funda, sem og af varð
og í framhaldi var stofnað félag-
ið YEHÍ sem er fyrst og fremst
fagfélag með góðum félögum
sem myndað hafa órjúfanleg
vinabönd og ánægjuleg sam-
skipti milli eldhúsa á heilbrigð-
isstofnunum sem er gott og
nauðsynlegt.
Sigurvin sá um að móta þá
umgjörð sem félagið myndi
vinna eftir og fylgdi því vel eftir
fyrstu árin.
Þetta átak heppnaðist vel og
Sigurvin Gestur
Gunnarsson
✝ Sigurvin Gest-ur Gunnarsson
fæddist 27. mars
1945. Hann lést 27.
nóvember 2019.
Útför Sigurvins
fór fram 9. desem-
ber 2019.
kom í ljós að mikil
þörf var fyrir að
mynda slík tengsl
og upplýsingaflæði
milli forstöðu-
manna, sérstaklega
úti á landi.
Síðan þá hafa
verið haldnir árleg-
ir fundir í þessu
fagfélagi okkar, til
skiptis í Reykjavík
og úti á landi með
námskeiðum og kynningum á
hinum ýmsum málum sem höfða
til okkar. Venni mætti á alla
fundi og var fús til að miðla
sinni þekkingu og reynslu til fé-
lagsmanna, en það var ekki
bara reynslan sem hann hafði
fram að færa, hann var alltaf
kátur og stutt í húmorinn og
átti hann auðvelt með að koma
öllum til brosa eða hlæja.
Hann var sannur vinur sem
gaman var að fara með, hvort
sem það var á fundi, námskeið
eða á kaffihús og tala um þá
gömlu góðu daga þegar Gullfoss
var og hét og sigldi undir
merkjum Eimskipa sem far-
þegaskip.
Hann hafði gott minni og
hafði gaman af að segja frá og
rifja upp ýmislegt úr starfinu
sem hann unni svo mikið og
hafði mikið að gefa í þeim efn-
um.
Það var sár söknuður sem ég
fann þegar frænka hans hringdi
og tilkynnti mér að hann hefði
látist kvöldið áður, þann 27.
nóvember eftir langvinn veik-
indi.
Ég hafði talað við hann fyrir
nokkru, og hann hafði sagt mér
frá nýjum lyfjum sem hann
hefði fengið og væri mun hress-
ari en hann hafði verið skömmu
áður og ætluðum við að hittast í
kaffi þegar ég kæmi í bæinn, en
sá kaffibolli verður drukkinn
síðar á öðrum tíma og öðrum
stað.
Takk fyrir allt, kæri vinur.
Birgir Jónsson.
Er 17 ára unglingur steig sín
fyrstu skref í eldhúsi Hótels
Sögu í upphafi árs 1973 og
kynnti sig fyrir yfirmatreislu-
meistaranum, blautur á bak við
bæði eyrun, óöruggur en
ánægður yfir að vera kominn í
nám á einum besta námstað á
landinu, þá grunaði hann ekki
að þetta væri upphaf hartnær
50 ára vinskapar og virðingar
hvors fyrir öðrum og veitinga-
skoðunum með rýnisaugum.
Sigurvin var minn „mentor“
og seinna meir einn besti vinur
minn, fróður um öll málefni og
allt sem að mat snéri átti hug
okkar allan.
Við fórum um víðan völl mat-
arins og var lengstum Sverrir
Þór Halldórsson okkar meðreið-
arsveinn, en hann lést um aldur
fram í desember 2015.
Þeir voru ófáir málsverðirnir
sem við SSS-félagar rýndum í
og skrifuðum um á veitingageir-
inn.is, oftast með jákvæðum
móttökum og sumum síðri eins
og gengur (rýni er alltaf gang-
nrýni).
Minnisstæð er ferðin okkar
Venna til Kaupmannahafnar í
maí síðastliðnum en þá fórum
við um slóðir hans á námsárum
til matreiðslumanns og margar
voru minningarnar og upplifð-
um við þær bæði í söguformi og
matarupplifun með heimsóknum
á námstað hans á Allegade 10
og víðar. Hann gerði allt til að
endurupplifa það þó kraftar
væru ekki miklir. Mikið höfðum
við gaman af þessari ferð.
Við gerðum allt það besta úr
hlutunum allt til enda og brand-
ararnir gengu á víxl. Neminn og
meistarinn urðu allra bestu vin-
ir og nú hefur meistarinn yf-
irgefið sviðið og er það mín ósk
að ég fái að erfa sætið hans í
Lávarðadeild Klúbbs matreislu-
meistara.
Far þú í friði, haf þú þökk
fyrir allt og allt.
Þinn vinur,
Sigurður Einarsson.
Leiðir okkar og Sigurvins
lágu saman á Hótel Sögu árið
1975. Það tókst fljótlega með
okkur vinátta sem stóð alla ævi.
Okkur eru minnisstæðar veiði-
ferðir með Sigurvini, Siggu,
Halldóri og börnunum, t.d. í
Héðinsfjörðinn, en þar var það
Sigurvin sem hélt uppi fjörinu.
Sigurvin var afbragðs kokkur
og var hann boðinn og búinn að
hjálpa til við veislur í fjölskyld-
unni, m.a. giftingar og ferming-
arveislur.
Sigurvin var reglulega í mat
hjá Rós og fjölskyldu hennar og
stundum dvaldi hann með okkur
í sumarbústað. Varðandi það
síðarnefnda kemur upp í hug-
ann Malarrif en þangað kom
hann nokkrum sinnum í heim-
sókn. Í öll þessi skipti nutum
við öll einstaklega góðrar nær-
veru Sigurvins, kímnigáfu hans
og jákvæðni.
Sigurvin var traustur vinur
og verður hans sárt saknað og
viljum við í lokin þakka honum
fyrir samveruna.
Minning þín er mér ei gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn)
Ólöf, Rós, Guðni
og fjölskyldur.
Í dag fylgdum við félagar úr
YEHÍ vini okkar Sigurvini
Gunnarssyni eða Venna eins og
við kölluðum hann til hinstu
hvílu. Sigurvin fæddist 27. mars
1945 og lést 27. nóvember sl.
eftir langa baráttu við krabba-
mein.
Sigurvin fór ungur að hafa
áhuga á matargerð og byrjaði
ferill hans á gamla Gullfossi,
fyrst sem aðstoðarmaður í eld-
húsi og síðan við matargerð og
var hann hvattur til að læra til
matreiðslumanns sem hann og
gerði í Danmörku. Leiðir Venna
og okkar félagsmanna í YEHÍ
lágu saman 1998, en Venni og
Birgir Jónsson, sem báðir voru
farnir að vinna í eldhúsum á
heilbrigðisstofnunum, ræddu
hvort ekki væri rétt að bjóða yf-
irmönnum í eldhúsum heilbrigð-
isstofnana á Íslandi til fundar.
Upp úr þessum þreifingum var
stofnað félagið YEHÍ, sem er
fyrst og fremst fagfélag með
frábærum mannskap sem vill
láta gott af sér leiða til að
hjálpa hver öðrum og bera sam-
an bækurnar til að samræma
störf okkar og sjá hvað aðrir
eru að gera. Við höldum þing
árlega og þar var Venni ávallt
hrókur alls fagnaðar og í kaffi-
pásum og þegar dauður tími var
skaut hann fram bröndurum
hægri vinstri.
Einnig hafði Venni stálminni
og hafði skemmtilega frásagn-
argáfu, og voru menn hljóðir
þegar hann lét gamminn geisa
með gömlum sögum úr grein-
inni og af Gullfossi.
Nú höfum við fylgt þér síð-
asta spölinn kæri vinur og verð-
ur þín sárt saknað í starfi fé-
lagsins.
Hvíl í friði kæri vinur og takk
fyrir ómetanlegt starf fyrir fé-
lagið og yfirmenn í eldhúsum
almennt.
F.h. YEHÍ,
Tómas Sveinsson ritari.
Í vikunni sem leið
herti frostið og
skammdegið varð
talsvert svartara, en
þann 27. nóvember barst mér sú
frétt að félagi minn og vinur,
Höskuldur Kristján, hefði látist þá
um morguninn. Við slíkar fréttir
áttar maður sig á því að lífið er
hverfult og stundum afar grimmt.
Þegar horft er til baka er
margs að minnast sem ber að
þakka fyrir.
Þar má nefna byggingu
hænsnahúss, ferðir á Halló Akur-
eyri, ferðir á Landsmót hesta-
manna, sveitaböll um land allt,
skoðunarferðir á Akranes. Svo
tala ég ekki um kaffið hjá Fiskeld-
Höskuldur
Kristján
Guðmundsson
✝ HöskuldurKristján Guð-
mundsson fæddist
23. desember 1968.
Hann lést 27. nóv-
ember 2019. Útför
hans fór fram 5.
desember 2019.
isfélaginu Strönd,
kennslu í því hvernig
þurrka skuli vélar-
kerti úr Land-Ro-
ver, hvernig losa
skal bíl úr skafli,
finna út hvað
bremsur sem blotna
þola mikið frost til að
frjósa fastar. Svo er
það allt hitt; brosið,
tilsvörin, lúmska
stríðnin, glettnin,
glottið og gleðin. Takk fyrir sam-
fylgdina. Þótt aldur færist yfir
okkur öll er þetta alltof fljótt farið
héðan. Ég votta fjölskyldu Hösk-
uldar mína dýpstu samúð.
Megi algóður guð þína sálu nú geyma,
gæta að sorgmæddum, græða djúp sár.
Þó kominn sért yfir í aðra heima
mun minning þín lifa um ókomin ár.
(Höf. ókunnur)
Ekki munum við félagarnir fara
aftur lengri leiðina í Hreðavatn
saman.
Einar Kristján Jónsson.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi, langafi
og langalangafi,
RAGNAR H. HAFLIÐASON
málarameistari,
lést þriðjudaginn 3. desember á
Landspítalanum í Fossvogi.
Útför hans fer fram frá Víðistaðakirkju þriðjudaginn
17. desember klukkan 13.
Líney G. Ragnarsdóttir Arnar Hilmarsson
Ágústa Ragnarsdóttir Jónas Hilmarsson
Óskar Hafliði Ragnarsson Margrét Rós Viðarsdóttir
Kristín Ósk Kristinsdóttir Vigfús Jón Björgvinsson
barnabörn og barnabarnabörn
Elskulegur eiginmaður minn og vinur, faðir,
tengdafaðir og afi,
ÞÓRIR LÚÐVÍKSSON,
lést á Landspítalanum í Fossvogi
fimmtudaginn 5. desember.
Útför hans fer fram frá Seljakirkju
þriðjudaginn 17. desember klukkan 13.
Anna S. Margeirsdóttir
Lúðvík V. Þórisson Kamila Sandra Þórisson
Jón Margeir Þórisson Bára Yngvadóttir
Birna Ósk Þórisdóttir Halldór Gylfason
og barnabörn
Það er sunnu-
dagskvöld í Hrauntungu og
klukkan er að nálgast sex. Sjón-
varpið er stillt á hæsta mögulega
styrk en samt sýnir skjárinn
bara Textavarpið, þar sem beðið
er í ofvæni eftir að staðan í 0:0
leik Úlfanna og Nottingham For-
est taki breytingum. Alltaf
súkkulaðirúsínur í skálinni og
kókópöffs í skápnum. Þá var afi
ennþá með okkur og ég átti
ennþá eftir að fullorðnast og
verða mamma, og átta mig á því
að heimili ömmu minnar í
Hrauntungunni átti einnig eftir
að verða sama ævintýraveröld
fyrir börnin mín og hún var fyrir
mig.
Ég naut ekki þeirrar gæfu að
fá að kynnast foreldrum móður
minnar sem létust bæði með
skömmu millibili nokkrum árum
fyrir minn dag. Amma Silla var
þó tveggja manna maki, og vel
það.
Hún bjó yfir þeim einstaka
hæfileika að birtast alltaf þegar
hennar var mest þörf, hvort sem
það var á mismerkilegum ögur-
stundum óhamingjusama ung-
lingsins, kvíðna háskólanemans
eða þjökuðu ungbarnamóðurinn-
ar fimm mínútur eftir heimkomu
af fæðingardeildinni. Í ófá skipti
hringdi amma korter í kvöldmat
og fékk mig til að hætta við að
elda þennan fisk, því hana lang-
aði á American Style og ætlaði
bjóða fjölskyldunni upp á ham-
borgara.
Í Stangarholtið til okkar
Gossa kom hún eins oft og hún
gat þangað til hún varð að leggja
bílnum. Þá var gott að bjóða upp
á að minnsta kosti tvo rjúkandi
kaffibolla. Svarta, að sjálfsögðu.
Það mega allir vita að leiðin að
hjarta ömmu Sillu lá í gegnum
magann. Havarti-ostur, smjör,
hafrakex. Bachelors-pakkapasta.
Ömmugrautur (það var skylda að
fá sér mikinn kanilsykur), steikt-
ur fiskur og lúðusúpa. Ef ég á að
taka með mér eitt gott heilræði
frá ömmu er það að fara aldrei á
fastandi maga í Søstrene Grene.
Sem þrátt fyrir allt mun þurfa að
gefa út afkomuviðvörun í ljósi
þess að þeirra öflugasti við-
skiptavinur er fallinn frá. Gleym-
um ekki Rúmfatalagernum,
IKEA, Hagkaup og skrýtnu búð-
inni á Smáratorgi með sitt ofsa-
fengna Axel F dót. Þessir ömmu-
leiðangrar hættu aldrei að vera
ævintýraferðir. Fólk segir núna
að ódýrt drasl veiti ekki gleði.
Við sem áttum ömmu Sillu vitum
betur.
Ég er lánsöm að geta sagt að
við amma höfum skilið hvor aðra,
og ég er þakklát fyrir að hún hafi
komið því í orð til mín. Við þurft-
um ekki að fjölyrða um það þeg-
ar við vorum sammála (sem var
oft) en náðum líka að vera sam-
mála um að vera ósammála (sem
var líka oft). Amma sagði að það
þýddi ekki að kenna gömlum
Sigurlaug
Svanhildur
Zophoníasdóttir
✝ SigurlaugSvanhildur
Zophoníasdóttir
fæddist 4. október
1929. Hún lést 19.
nóvember 2019.
Útför Sig-
urlaugar Svanhild-
ar Zophoníasdóttur
fór fram 4. desem-
ber 2019.
hundi að sitja, en ég
er ekki frá því að
hann hafi þó gert
tilraunir til að setj-
ast niður fyrir rest.
Hvort það hafi tek-
ist er ekki mitt að
segja til um, en ég
ætla að leyfa mér að
minnast ömmu sem
bestu vinkonu
minnar, þótt hún
hafi átt þann titil af
hálfu fleiri aðila úr okkar ríku-
lega hópi frændsystkina. Henni
deili ég glöð, og er stolt að til-
heyra hópi hennar og afa.
Elsku amma Silla. Aldrei mun
ég aftur eignast tómat án þess að
reyna að finna hvort hann sé
góður. Takk fyrir að segja mér
að syngja. Takk fyrir að koma
strax um miðja nótt um árið. Ég
hlakka til að hitta þig aftur í
Sumarlandinu hjá öllum hinum.
Takk fyrir allt.
Dagbjört Hákonardóttir
(Dagga).
Nemendur í heimavistarskól-
um ganga í gegnum ákveðið
þroskatímabil og öðlast sérstaka
lífsreynslu. Í almennum skólum
er það tímabundin dagstund sem
tillitssemi og hæfni til aðlögunar
er nauðsynleg en á heimavistar-
skólum verða nemendur að gæta
aðlögunar og hafa næman skiln-
ing á þessu allan daginn frá
morgni til kvölds gagnvart skóla-
systkinum sínum. Við skóla-
systkinin á Íþróttakennaraskóla
Íslands á Laugarvatni 1948-1949
náðum að tileinka okkur að ein-
hverju leyti þetta hliðarskref
uppeldisins og þróa þá lífsham-
ingju sem er í því er fólgin.
Næstum árlega höfum við notið
þess að hittast og njóta minninga
frá skóladvölinni og fá fréttir af
starfinu og fjölskyldum okkar.
Síðasta samverustundin okkar
var 4. október sl. er við mættum í
yndislegan 90 ára afmælisfagnað
Sillu skólasystur okkar. Það var
glaður hópur sem mætti þarna í
afmælishófið. Silla var eins og
hennar var siður; glöð og kát og
alúðin ljómaði í brosi hennar.
Þannig er myndin af henni frá
fyrstu stundu í skólanum. Þessa
yndislega viðmóts fengu gestir
hennar að njóta. Hún var ljúf og
góð og hafði skemmtileg tilsvör á
reiðum höndum. Silla kenndi í
nokkur ár en annað mikilsverð-
ara verkefni beið hennar. Hún
fann Gunnar lífsförunaut sinn
mjög fljótlega og þá opnaðist
henni enn mikilsverðari vett-
vangur, en það var húsfreyj-
ustarfið og barnauppeldið. Þegar
litið er til baka á lífsferil hennar
Sillu þá er eftirfarandi lýsing í
fáum orðum það sem segja þarf:
Fjölskylduböndin blíð og sterk
barnalánið verkin sanna.
Húsfreyjunnar vandaverk
hið verðmætasta kynslóðanna.
Það var alltaf notalegt að
koma á heimili hjónanna og njóta
gestrisni þeirra og alúðar. Það
fækkar smátt og smátt í Laug-
arvatnshópnum en minningin lif-
ir. Við skólasystkinin söknum
hennar, en þökkum yndislegar
samverustundir sl. 70 ár. Inni-
legar samúðarkveðjur færum við
fjölskyldu hennar og venslafólki.
Hjörtur Þórarinsson.
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsam-
lega beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og
viðeigandi liður, „Senda inn
minningargrein,“ valinn úr felli-
glugganum. Einnig er hægt að
slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Minningargreinar