Læknablaðið - feb. 2020, Blaðsíða 41

LÆKNAblaðið 2020/106 93
Hann á móður sína í Rússlandi og þau
hittast reglulega annars staðar í Evrópu og
eru í góðu sambandi. „Fjölskylda mín er
mjög lítil miðað við íslenskar stórfjölskyld-
ur,“ segir hann og brosir. Hann hafi aldrei
búist við því að verða læknir annars stað-
ar en í Rússlandi, hvað þá á Íslandi.
„Ég var í sjokki þegar ég kom hingað
fyrst. Ég vildi finna búð þegar ég stóð við
Hallgrímskirkju og spurði næsta mann:
Hvar er miðbærinn?“ Allt hafi verið svo
lítið. Svarið hafi verið: „Þú ert í miðbæn-
um.“
Allt önnur þjónusta í Rússlandi
Hann segir heilbrigðiskerfið í Rússlandi
mjög ólíkt því sem hér er. „Stærsta vanda-
málið í Rússlandi er peningaleysi,“ segir
hann og spyr um leið hvort það sé orð á
íslensku, peningaleysi. Hann hafi sett það
saman í huganum.
„Ég starfaði á hjartadeildinni. Þar var
enginn mónitor. Hann var aðeins á gjör-
gæslunni. Aðeins einn hjúkrunarfræðing-
ur sinnti 30-40 sjúklingum en kannski þrír
læknar. Enginn sjúkraliði, enginn sjúkra-
þjálfari. Þegar ég kom hingað vissi ég ekki
hvað sjúkraliði væri. Hvað gerir sjúkraliði?
Hver er þetta?“
Hann lýsir einnig ólíku starfsumhverfi
hjúkrunarfræðinga hér á landi og í Rúss-
landi. „Ef sjúklingur þarf lyf í æð eða
annað slíkt þarf hann að koma til hjúkr-
unarfræðingsins. Hjúkrunarfræðingur-
inn kemur ekki til sjúklingsins,“ segir
Alexander. Peninga skorti til að senda
sjúklinga í rannsóknir. Erfitt sé að komast
í segulómun, hjartarannsóknir eða sam-
bærilegar meðferðir.
„Læknar í Rússlandi þurfa alltaf að
réttlæta af hverju þeir panta þessar rann-
sóknir. Þeir þurfa að útskýra fyrir sjúkra-
tryggingum af hverju þeir þurfa lungna-
mynd af sjúklingi.“ Hann segir fjóra til
átta sjúklinga deila sjúkrastofu. „Sjúk-
lingur er aldrei einn. Ef hann vill það þarf
hann að borga fyrir það sérstaklega.“
Alexander lýsir því að til séu sjúkrahús
fyrir ríkari landsmenn í Rússlandi, þar
sem þeir greiði sjálfir fyrir lækninguna.
Hvað finnst honum um það? „Stundum
gott. Mér finnst allt í lagi, eins og er í
Rússlandi, að greiða 3-4.000 krónur og
komast beint til sérfræðilæknis. Annars er
kerfið svipað því sem hér er, fólk þarf að
komast til heimilislæknis og fá tilvísun.
Það getur tekið langan tíma.“
Alexander Illarionov
hefur frá árinu 2017 lært
íslensku, tekið kandídatsár
hér á landi, fengið lækna-
leyfi og hafið sérnám í lyf-
lækningum. Mynd/gag