Gríma - 01.09.1941, Qupperneq 51

FRÁ KRISTJÁNI FÓTALAUSA 29
ljúga að sér og sagði: „Því er þá kyrr mjólkin í trog-
unum, vatnið í fötunum og hlandið í koppunum?“ —
Má af þessu sjá, að Kristján lagði lítið upp úr hin-
um nýrri vísindum.
f. Endalok Kristjáns.
Svo sem að líkindum lætur, voru engir fúsir til
að halda svo hvimleiðan ómaga sem Kristján. En hjá
því varð eigi komizt, og kom einkum á hin stærri
heimili í Bárðardal að halda hann. Þótti varla ger-
legt að hafa hann í baðstofu eða innan um heima-
fólk, og var hann þá sumstaðar hafður á bás í fjósi,
einkum á vetrum. — Kunnugt er, að hann var í
Svartárkoti, Víðikeri, Bjarnastöðum, Lundarbrekku,
Sigurðarstöðum, Mýri og Stóruvöllum. En sjálfsagt
hefur hann verið víðar í dalnum. — Eitthvert sinn,
er ráðið var, að hann flyttist að Mýri, og hann var
spurður, hvort hann hlakkaði ekki til að fara þang-
að, svaraði Kristján með sinni drynjandi röddu: „Eg
hlakka ekki, fyrr en eg smakka“.
Matmaður var Kristján mikill. Er eftir honum
haft, að sér hafi „aldrei orðið bumbult af neinum
mat, nema arnarkjöti og hrossafloti við“. Þóttu það
sjaldgæfar fæðutegundir þar í Bárðardal.
Sagt er, að Kristján væri svo næmur í fingrastúf-
um sínum ,að hann gæti tekið upp saumnál af gólfi.
Og fest gat hann höndum sínum upp um bita og
„barið hrúta“, þótt hvorttveggja þetta þætti með
olíkindum um svo örkumlaðan mann.
Kristján mun hafa kvatt þenna heim 1887, eða þar
um bil, á Sigurðarstöðum í Bárðardal hjá Jóni bónda
Jónssyni frá Baldursheimi. — Lýkur þar frá honum
að segja.