Gríma - 01.09.1941, Síða 90

68
HULDUFÓLKSSÖGUR
hana við að slíta upp blóm, sem á leið hennar yrðu.
Var hún þá komin að efra klettinum og fleygði
blóminu á hann, um leið og hún gekk fram hjá hon-
um. — Fám dögum síðar var fénu á Kamphóli smal-
að til rúnings og rekið inn í stekk skammt frá bæn-
um. Þegar langt var komið að rýja, var Elín send
heim í skemmu á hlaðinu til að sækja poka undir
ullina, en af því að henni dvaldist lengur en góðu
hófi þótti gegna, fór einn af piltunum heim að
grennslast um hana. Kom hann að skemmunni op-
inni, og lágu pokarnir á þröskuldinum, en Elínar
varð hann í fyrstu ekki var. Fór hann nú inn í
skemmuna, svipaðist um og sá þá hvar Elín lá ríg-
skorðuð á milli kistu og veggjar og nær því meðvit-
undarlaus. Hjálpaði pilturinn henni úr þessari sjálf-
heldu, en hún hresstist fljótt, svo að hún gat farið
aftur með honum á stekkinn. Þegar Elín var spurð,
hvernig á ólíkindum þessum hefði staðið, sagði hún,
að þegar hún hefði ætlað út úr skemmunni með
pokana, hefði einhver flygsa ráðizt á sig og troðið
sér upp fyrir kistuna. — Nóttina eftir dreymdi Elínu,
að kona nokkur kæmi til hennar og mælti á þessa
leið: „Eg er huldukona og bý í Efra-Kampi við
Kampá. Fellur mér það illa, að þú hefur orðið fyrir
hnjaski af mínum völdum, en svo er mál með vexti,
að það var mér að kenna, að þú sleizt upp blómið í
Neðra-Kampi og fleygðir því inn til mín, því að ekk-
ert annað en það blóm gat bætt dóttur minni sjúk-
leika þann, er hún hefur þjáðst af. Grannkona mín
í Neðra-Kampi átti blómið, en var alveg ófáanleg til
að láta okkur mæðgum það eftir, þótt svo mikið
lægi við. Nú er dóttur minni albatnað fyrir þinn til-
verknað, en grannkona mín er þér afar reið, eins og