Hvöt - 30.04.1949, Blaðsíða 4

2
H V ö T
NDKKRIR FULLTRÚAR VIÐ GAMMEL-
HUS SÍÐASTA DAG MGTSINS
Kg er mjög annars lingar. Flest allt,
sem liún segir, fer fram hjá mér.
Ég lireyfi hvqrki blýant né l)lað,
skrifa ekkert hjá mér.
Ég sit við opinn glugga og stari út
í guðsgræna náttúruna.
Skógi vaxið umhverfið er þrungið
unaðslegum ilmi. Smáfluglarnir
lioppa tístandi grein af grein. Blær-
inn greiðir jarðarhárið bliðlega og
her einstaka lauf léttilega á vængj-
um sínum. Fagurblár sjórinn liggur
skammt undan.
Geislaflóð sólarinnar sígur í þenn-
an mikla bláma, sem birtir fagur-
grænan skógarjaðarinn í fleti sín-
um.
Þetta cr sumarið í dýrð sinni.
Hér er gott að vera. Ég vil ekki
fara á morgun, ckki liinn daginn,
ckki næstu viku.
Ég, við öll viljum dvelja lengur
á þessum fagra stað. Ég ranka við
mér. Gunnilla liefur lokið máli sinu.
Ahnennar umræður um friðarmál
liefjast.
Mönnum kemur saman um, að
hver og einn skidi eftir megni vinna
að friði í sínu eigin landi, auka
samúð og skilning, hvar sem við
væri komið.
Mót þetta væri spor í rétta átt.
Hér væru fulltrúar frá ýmsum þjóð-
um, sem ræddu friðsamlega ýmis
vandamál. Þeir kynntust sjónar-
miðum og skoðunum hvers annars,
og öðluðust með því aukna víðsýni
og skilning á öðrum og annarra
skoðunum.
Einn fulltrúinn endaði ræðu sína
eittlivað á þessa leið:
Lítum á livern mann sem bróður
og vin, án tillits til þjóðernis eða
kyns. Það er aukaatriði, hvort mað-