Hvöt - 30.04.1949, Qupperneq 6

*
4 H V ö T
dóini Erdama útlærðir, óskeikulir
og fullkomnir.
Kl. 20,30 hefst „the farewell
party“.
Mikill dýrðar- og helgiblær er yfir
öllu og mikið urn að vera.
Fyrst skemmta Norðmennirnir.
Þeir syngja nokkur lög, og einn
þeirra les kvæði Överlands „Þú
niátt ekki sofa“, hvort tveggja tekst
vel, einkum upplesturinn.
Adda Bára les tröllasöguna áður-
nefndu með svo dimmum og þrótt-
miklum málrómi, sem hún má.
Lestur hennar fær góðar undir-
tektir.
Ensku stúlkurnar hafa einna
flest atriði á boðstólum. Þær syngja,
leika og lesa upp. Söngur þeirra
er ekki sérlega góður, en leiknum
er vel tekið og lestrinum ágætlega,
m. a. af því, að upplesarinn getur
naumast komist fram úr efninu fyr-
ir lilátri, sagan sprenghlægileg og
upplesarinn mög hláturmildur.
Hollendingarnir leika nokkra
grínþætti við ágætar undirtektir.
Danirnir syngja og sýna galdra.
Þeim.er launað með dynjandi lófa-
taki.
Tyrkinn, Cevdet, skerst ekki úr
leik, þótt aleinn sé frá sínu landi.
Hann gengur fram, hneigir sig djúpt
og segist ætla að syngia eitt las.
í byrjun fer allt í handaskolum hjá
honum. Hann getur 'ekki byrjað fyr-
ir hlátri, missir hlöðin með textan-
um á gólfið, og fleira fer eftir því.
Þetta er vitanlega allt með vilja
gert. Þrátt fyrir allt týkur hann
söng sinum. Það er hlegið mikið og
klappað vcl. Grinþættir Tyrkjans
missa aldrei marks.
Næst kemur píanóleikur Finnans
Erdama. Hann byrjar með að leika
polonaise í as-dur eftir Chopin, svo
leikur hann tvo Strauss-valsa og
ýmislegt fleira. Leikur hans hrífur
okur fremur öllu öðru upp úr því
leiðindamóki, sem greip um sig
meðal okkar fyrri liluta dagsins.
Straussvalsarnir sópa gjörsamlega
hurtu allri ólund, öllum leiðindum.
Vald þessara gleðitóna er geysilegt.
Hver er sá, sem ekki hrífst af töfr-
um þeirra. Hver er sá, sem ekki
heillast af hreimljúfri fegurð
Straussvalsins? Þessir fögru hljóm-
ar færa okkur nær hvert öðru,
hjörtu okkar tengjast af meiri
innileik en nokkru sinni áður.
Straussvalsinn er hinn krýndi kon-
ungur gleðinnar, töframáttur, sem
hrífur miljónir og aftur miljónir,
andlegt stórveldi, sem sigrar hverja
mannssál.
Andlitin Ijóma.
Nú er gaman að vera til.
Þegar Erdama hefur lokið leilc
sínum, er „prógrammið“ á enda.
Einn fulltrúinn kveður sér hljóðs.
færir Gunnillu þakkir fyrir hönd
okkar allra og afhendir henni tvær
hækur sem gjöf frá hópnum ásamt
blómvendi.
Hún þakkar með mörgum föer-
um orðum, óskar okkur allra heilla
og segir mótinu slitið.
Brátt hefst dansinn.
Ég geng til Gunnillu og býð henni
upp. Hún hrosir blítt. Það skín i
fannhvítar tennurnar milli fagur-