Hvöt - 30.04.1949, Page 57

H V ö T
55
byggðir að eðlisfari, að langvarandi
og stöðug ofneyzla áfengis vann
ekki á þeim. Höfundurinn hefur
sjálfur þekkt eitt af þessum sjald-
gæfu tilfellum. Það var áttræður
ofdrykkjumaður, að því er virtist
mjög heilsugóður, en af sex börnum
hans var aðeins eitt á lífi, og þetta
eina barn var úrkynjaður og lam-
aður aumingi“.
Og ennfremur segir hann: „Mönn-
um hættir almennt til að líta á átt-
ræðan mann, sem óvenjulegt fyrir-
Ixæri orku og heilbrigði. Þeir gleyma
því, að samkvæmt skoðun náttúru-
fræðinga er hinn eðlilegi aldur
mannsins 125 ár að meðaltali.
Náttúrufræðingar hafa fundið,
að í dýraríkinu gildir yfir
leitt sú regla, að meðalaldur dýr-
anna sé 5 sinnum sá tími, sem kalk-
myndun heinanna tekur. Hjá mann-
inum er þessi tími 20 til 25 ár, og
eftir því ætti eðlilegur meðalladui
lians að vera að minnsta kosti 100
til 125 ár. Og nái menn ekki þessum
aldri, stafar það af því, að þeir
kunna ekki að lifa heilbrigðu lífi
i samræmi við lögmál náttúrunnar“.
Menn kunna ekki að lifa heilbrigðu
lífi. Það er hinn bitri sannleikur.
Er ekki kominn tími til að læra
það? Hvað ber að forðast til að ná
því marki? Að hverju ber að keppa?
Þeir, sem lesa Menningarpláguna
miklu, fá svörin.
Það mætti vitanlega segja margt
og mikið um þennan stórmerka kafla
bókarinnar og bókina í heild, en ekki
verður farið út í það hér. Það hefur
aldrei verið ætlun mín að skrifa rit-
dóm um bókina, enda ekki á mínu
færi. Ég hef minnst á bókina, vegna
þess, að hún hefur mjög þýðingar-
mikinn boðskap að færa, boðskap,
sem enginn maður má án vera, boð-
skap, sem myndi hefja mannkynið
úr myrkri menningarleysis og mein-
semda, ef eftir honum væri farið.
Náttúrulækningafélag Islands er
útgefandi bókarinnar. Formála skrif-
ar Jónas Kristjánsson læknir, en
Björn L. Jónsson eftirmála. Bókin
er vönduð að öllum frágangi og 136
blaðsíður að stærð.
Þeim ágætu mönnum ,sem hafa
unnið að útgáfu þessarar bókar, verð-
ur seint fullþakkað. Vonandi ber
starf þeirra tilætlaðan árangur.
(Leturbreytingar eru mínar).
Melramálið hefur stundum vald-
ið nokkrum misskilningi manna á
meðal. Að minnsta kosti var búðar-
maðurinn í hálfgerðum vandræð-
um, er hann fékk svohljóðandi vöru-
seðil:
„Gjörið svo vel að senda mér með
manninum til baka og skrifið í
reikning minn: 10 hektara af stein-
olíu, 3 telegrömm af saltpétri, 5
thermometra af lérefti og nokkur
mónópól af eldspýtum. — Upp í
þetta sendi ég yður fáein líteratúr
af smjöri og' einn desimal af hangi-
kjöti, sem ég hið yður selja.“