Milli mála - 2019, Blaðsíða 183

Milli mála 11/2019 183
MATÉO MAXIMOFF
Ég leit undan, í uppnámi, því enginn hafði slegið mér slíka gull-
hamra fyrr. Svo virti ég betur fyrir mér þennan mann sem hafði
ávarpað mig. Hann var mjög myndarlegur, með mjótt yfirvaraskegg.
Hann var dálítið fölur í framan, líklega vegna kuldans.
Án þess að biðja mig um leyfi og án þess að prútta, keypti hann
fallega brúðu og rétti mér hana:
–Þetta er gjöf frá mér!
–Af hverju? spurði ég.
–Til þess að þakka þér fyrir að vera svona falleg. Hvað heitirðu?
–Mameliga!
Þetta var bara gælunafn en ég er enn kölluð Mameliga.
–Og hvað heitir þú? spurði ég svo.
–Igruska!
Seinna komst ég að því að það var líka gælunafn.
–Igruska, ég get ekki tekið við gjöfinni frá þér því að foreldrar
mínir – og þá sérstaklega faðir minn – munu spyrja mig hver hafi
gefið mér brúðuna! Og hvers vegna.
–Þiggðu hana samt. Við sjáum hvað setur. Hvar eru vagnarnir
ykkar og tjöldin?
–Þarna, svaraði ég og benti í áttina að tjaldbúðunum.
–Ég ætla að biðja föður minn að slá upp tjöldum nálægt ykkur í
kvöld.
Hann rétti mér brúðuna og flýtti sér burt.
Ég vissi ekki hvað var til ráða. Ekki gat ég farið aftur með brúð-
una til sölukonunnar. Ég gat heldur ekki falið hana. Því hljóp ég til
mömmu og sagði henni allt af létta. Þegar pabbi sá að við vorum að
tala saman, kom hann og vildi vita meira. Hann hlustaði á mig og
spurði svo.
–Þessi brúða hefur kostað að minnsta kosti tíu rúblur; maðurinn
er því annaðhvort vel efnaður eða brjálaður. Þú segir að hann heitir
Igruska. En sagði hann þér hvað faðir hans hét, eða ættflokkurinn?
–Nei, hvorugt.
–Kona góð, sagði faðir minn við móður mína, geymdu brúðuna
og láttu engan sjá hana. Við sjáum hvað gerist í kvöld.
Frá því andartaki vakti ég yfir dýrmætu brúðunni minni og beið
þess í ofvæni að fjölskylda Igruska léti sjá sig. Foreldrar mínir hljóta
að hafa velt því fyrir sér hvort ég væri enn lítil stelpa sem lætur