Blik - 01.05.1957, Síða 69

B L I K
67
geng til hans og spyr: „Hvað
heitir þú, drengur minn?“
„Örn“, var svarið. „Hvað gam-
all?“ „Sjö ára“. „Hví stendur
þú hér svo lengi og horfir í
gluggann, hér eru engin barna-
gull til sýnis?“ „Nei, en hér
fæst svo feiknalega fallegt og
skrautlegt kerti. Mig langar svo
mikið til þess að gefa henni
mömmu svona jólakerti. Það er
með jólabjöllu og greinum á, en
ég á ekki fyrir því. Það kostar
tvær krónur og ég á aðeins eina
krónu.“ — „Hvar er hún
mamma þín, væni minn?“ „Hún
er að vinna. Hún þvær gólf.“ —
Ég kenndi í brjósti um dreng-
inn, sem vantaði aðeins eina
krónu til þess að geta glatt hana
mömmu sína á jólunum, kon-
una, sem vann við hreingern-
ingar. „Komdu með mér inn í
búðina og sýndu mér kertið.“
Við gengum inn í búðina til þess
að skoða skrautkertin þar. Það
var afar eðlilegt, að svona
skrautleg jólakerti hrifu huga
drengsins. Ég falaði tvö. „Gjör-
ið svo vel,“ sagði afgreiðslu-
stúlkan.
Við gengum síðan út á göt-
una og ræddum saman dálitla
stund. Svo rétti ég honum bæði
kertin að gjöf og lét í ljós gleði
mína yfir því, hvað hann væri
góður við hana mömmu sína.
„Vertu alltaf góður við hana
mömmu þína,“ sagði ég. Dreng-
urinn varð svo glaður, að hann
tók um hálsinn á mér og kyssti
mig. Þetta litla atvik vakti mig
til umhugsunar. Ef við, hvert og
eitt gætum glaðzt jafn innilega
yfir litlu og þessi litli drengur
og kynnum jafn vel að meta
það, sem hún mamma hefur fyr-
ir okkur gert, þá væri ýmislegt
öðruvísi en það er og betra.
Guðmundur L. Guðmundsson
1. bekk B.
Vibburbarík babferb
Hún gerðist árið 1953. Þá var
ég aðeins 10 ára að aldri. Dvald-
ist ég þá sumarlangt á bæ ein-
um undir Eyjafjöllum. Nefn-
ist sá bær Kvíhólmi. Á
bænum var einni drengur úr
Reykjavík, er Lárus hét, 8
ára gamall. Vorum við mestu
mátar og lékum okkur sam-
an öllum stundum, er tóm
gafst til. Sá var bezti leikur
okkar, að vaða og busla í vötn-
um nokkrum, er voru spölkorn
fyrir vestan bæinn.
Svo bar til dag einn í byrjun
júlímánaðar, er heyskap var
lokið þann daginn, að við Lalli
(en svo var drengurinn kallað-
ur) gengum sem leið lá vestur
að vötnunum. Þetta var um
fimmleytið. Logn var og heiður
himinn og skein sólin glatt 1
suð-vestri frá bænum. Skartaði
hin fallega og sögufræga sveit