Blik - 01.05.1958, Page 4

2
B L I K
viljalíf okkar mannanna ráði
meira um örlög okkar og lífs-
hamingju en það, sem við í dag-
legu tali köllum vit eða vits-
muni.
Fyrir nokkrum árum átti það
sér stað hér í Eyjum, að faðir
einn hringdi til mín við upphaf
skólaársins og tjáði mér, að
einn af sonum sínum hæfi nú
nám í Gagnfræðaskólanum. „Ég
ætla að biðja þig alveg sérstak-
lega að reyna að troða einhverj-
um þekkingarmolum í þennan
dreng, en hann er heimskur og
á því erfitt með allt nám“, sagði
faðirinn í símaendann þama
hinumegin.
Mér fannst þessi tjáning föð-
urins í alla staði ógeðfelld og
vildi sem fyrst fá slit á sam-
talið. Ég gat ekki annað en
fundið til með æskumanni þess-
um, svo lítillar nærgætni sem
hann virtist njóta hjá föður sín-
um og ætti þar litlum hlýhug
og skilningi að mæta. Sárast
verður jafnan að búa við skort
á slíku hjá foreldrum sínum eða
ástvinum og öðrum nánustu
vandamönnum.
Hvað gat svo skólinn gert til
þess að bæta drengnum að ein-
hverju leyti upp þennan kulda
og breyta hugarþeli föðurins til
sonarins ?
Þegar ég sá drenginn, leizt
mér vel á hann og vænti strax
góðs af honum. Við skipuðum
hann umsjónarmann og trúnað-
armann skólans í bekkjardeild-
inni hans.
Satt var það, að enginn sér-
legur námsmaður var þessi pilt-
ur. En brátt kom í ljós, að hann
var trúr um allt, sem honum
var trúað fyrir, prúður í skóla,
skyldurækinn um nám og stund-
vísi og góður félagi. Hann ávann
sér því fljótlega álit og traust
okkar kennaranna.
Þegar fram á annan veturinn
leið, spurðist farðirinn eitt sinn
fyrir um það, hvernig námið
gengi hjá syni sínum. „Hvernig
vinnur hann heima?“ spurði ég.
„Alltaf virðist hann eitthvað
vera að dudda við bækurnar",
svaraði faðirinn. Ég vissi, að það
var satt, því að pilturinn gerði
eins og hann gat.
Þegar hér var komið, höfðum
við gert nemanda þennan að
sérstökum trúnaðarmanni og
trúað honum fyrir fjármálum í
sambandi við félagslíf nemenda.
Ég tjáði nú föðurnum reynslu
okkar af syni hans, sagði hon-
um sem var, að hann væri að
vísu ekki mikill námsmaður,
eins og við leggjum venjulega
merkingu í það orð, en mann-
gerðin virtist áberandi traust og
drengurinn áynni sér álit og
hlýhug okkar kennaranna fyrir
prúðmennsku, skyldurækni og
trausta skapgerð, og hann væri
að okkar áliti vænlegt efni í
nýtan og góðan mann, ef ekkert
sérstakt truflaði eðlilegan