Blik - 01.05.1958, Síða 30

28
B L I K
sínum. Hún flýði til hans í öllum
sínum vandkvæðum og missti
aldrei sjónar á hinni föðurlegu
forsjón .... Þessi kona fór
heldur ekki varhluta af framför-
um. Hún auðgaði anda sinn af
nytsömum fræðum, og einkum
þeim fræðum, sem efla sálu-
hjálp, enda hafði hún öll þau
skilyrði til framfara, sem út-
heimtist, sem er gott hjartalag,
skilningur, góð greind og fram-
úrskarandi minni. . . . “
Jón bóndi Vigfússon reyndist
móður sinni alltaf hlýr og nær-
gætinn sonur og bar vellíðan
hennar fyrir brjósti, ekki sízt
eftir að hún varð örvasa og rúm-
liggjandi.
Guðrún Þórðardóttir hús-
freyja dó frá öllum barnahópn-
um sínum 27. ágúst 1890. Hún
var orðlögð gæðakona, elskuð og
virt af öllum, sem kynntust
henni. Hjónaband Jóns og Guð-
rúnar var ástúðlegt og traust.
Guðrún húsfreyja þjáðist
lengi af heilsuleysi og tók Jón
bóndi fyllsta þátt í þeim raunum
konu sinnar og létti henni lífið
eftir föngum með nærgætni og
umönnun.
Séra Oddgeir Guðmundsen að
Ofanleiti flutti einkar hlýja og
hugðnæma húskveðju við kistu
Guðrúnar húsfreyju Þórðardótt-
ur í Túni.
Þar sagði prestur m. a.:
„Aldrei horfum vér grátnum
augum eftir elskuðum ástvinum,
að ekki megum vér hugsa og
vona að sjá þá aftur innan lítils
tíma. En á meðan sú stundar-
dvöl varir, þá geymum vér minn-
ingar þeirra í hjörtum vorum,
eins og það sem þeir dýrmætast
skildu oss eftir. . . .“
„. . . . Það líf, sem hér er liðið
út, var bæði heiðarlegt og lofs-
vert, og það var einnig, þegar
betur er að góð, ríkt af hinu
sanna láni. Hin framliðna fékk
að vísu að kenna á heilsuleysi,
og er það sannarlega þungur
kross. En hún fékk mikla upp-
bót á þessu böli, þar sem guð
gaf henni þann ektamaka, er
létti henni byrðar lífsins og
gjörði henni það þungbæra bæri-
legt. Þér gátuð líka af eigin
reynslu gjört yður ljóst, hversu
andstreymið getur lagzt þungt
á mannlegt hjarta, þar sem þér
urðuð fyrir miklum sárum skiln-
aðar og saknaðar. Yður mun
það nú í fersku minni; þetta er
ekki í fyrsta sinni, sem dauðinn
hefir höggvið skarð í ástvina-
hóp yðar, heldur eruð þér marg-
reyndur í skóla lífsins. Þessi
reynsla kenndi yður að taka
innilega hlutdeild í kjörum konu
yðar, þegar mótlætið sótti hana
heim. Þessi reynsla kenndi yður
að reynast yðar líðandi ástvini
sannur og þolinmóður vinur, og
það er sannarlega mikið lán að
hafa þann vin við hlið sér, sem
tekur innilega þátt í kjörum vor-