Blik - 01.05.1958, Qupperneq 119

B L I K
117
taumarnir rynnu niður hattkoll-
inn eða bak hans.
Einhverju sixrni tjáði Jón
bóndi vini sínum, að krummi
væri tekinn upp á því að pikka
goggnum í enni hans. Minnti þá
vinur bónda hann á, að eðli
hrafnsins væri að kroppa augu
úr öðrum, eins og bóndi sjálfur
hlyti að vita; eðlið segði til sín,
og mundi krummi færa sig upp
á skaftið smám saman og
kroppa augun úr matföður sín-
um. Eftir það drap Jón bóndi
hrafninn.
•
Það var löngum grunnt á því
góða milli Þorsteins læknis og
Jóns bónda í Gvendarhúsi. Sér-
staklega mun þó Jón bóndi hafa
átt sök á því.
Algeng var venja sú, að karl-
menn hittust við Hrófin, stút-
uðu sig eða veittu skrotölu og
ræddu með sér landsins gagn og
nauðsynjar. Eitt sinn prýddu
þama hópinn tveir mektar borg-
arar í kauptúninu, þeir Þor-
steinn Jónsson læknir og Jón
bóndi í Gvendarhúsi.
Læknirinn sagði körlunum
kímnisögur. Hann var ístru-
magi mikill og hafði á sér orð
fyrir góða matarlyst jafnan,
svo að ekki sé meira sagt.
Þegar Þorsteinn læknir hafði
lokið einni sögunni, segir Jón
bóndi: „Geturðu ekki sagt okk-
ur söguna af honum Þorsteini
matgogg?“
„SETTLA MÍN“
Svo nefndi Jón bóndi jafnan konu sina.
Þessi mynd er af Sesselju Jónsdóttur,
konu Jóns bónda i Gvendarhúsi. Hún
var hálfsystir Hannesar Jónssonar, hafn-
sögumanns, og voru þau sammæðra. (Sjá
Blik 1956). Sumarið 1924 var jörðin
Gvendarhús tekin út eftir dauða Sesselju
húsfreyju i Gvendarhúsi og við tók Frið-
jón Magnússon frá Núpi.
Læknir skildi sneiðina og
sneri á leið heim til sín; hann
bjó í Landlyst.
Jón bóndi rölti á eftir lækni
og nuddaði svo sem við sjálfan
sig um matmenn og matgogga.
Þegar þeir komu heim undir
læknishúsið, snýr Þorsteinn sér
snöggt við og reiðir upp staf
sinn gegn Jóni bónda, sem hop-
ar og segir: „O, hó, er þetta
sagan af Þorsteini matgogg?"