Editiones Arnamagnæanæ. Series B - 01.11.1965, Blaðsíða 43
29
Iracklands og nefnest Eskilvardur, sonur kongs af
Mundia, og haff þar vetursetu, eg skal gefa þier gull
3 þad er þig skal eingenn madur kienna, hvorke meý-
kongr nie þyn systir, eff þu situr þar allann þann
vetur, þa er undur, eff þu fær eckj fang a henne”.
6 nu tekur Livorius vid þessu Rade, og byr til syn .xv.
skip, sigler aff stad og kemr til Fracklands vmm
haustid. meykongr lætur nu biooda honum til hallar
9 og a tal vid sig, virdist henne hann vitur madur.
Drottning bydur Eskiluard ad byda þar umm vetur-
inn med sitt foolk, þad þiggur Eskilvardur kongr og
12 kemr jaffnann thil drottningar þuj hann uar lista-
madur a horpuslatt og oll hlioodfære, hann kunne aff
huoriu lande ad seigia nockud. Drottning þotte ad
13 honum hin mesta glede. leyd nu veturinn aff, ad vore
byst hann til ferdar. nockurn dag adur enn hann uar
albuinn, talar meýkongr vid hann “þu Eskilvardur
10 -uard] first written -ualld, but seems to liave been corrected
MS.
summer, call himself Eskilvarðr, a king’s son from Mun-
dia, and spend the winter with her. She will give him a
piece of gold that will have the effect of making him un-
recognisable to both Nitida and his own sister. If he
spends the whole winter there, it will be strange if he
does not manage to win her. Livorius (in the MS 529
called Liforinus) accepts her advice, prepares fifteen
ships and sails to France. He arrives there in the autumn.
The queen has him invited to her hall. She talks with
him and finds him wise. She invites him to spend the
winter there with all his followers. He accepts this invita-
tion and often visits the queen, for he is skilled at the
harp and other instruments and can tell tales of all con-
ceivable lands. She is very pleased with his company. In
the spring he prepares to leave. One day the queen says
to him that in return for the pleasure he has given her