Editiones Arnamagnæanæ. Series B - 01.11.1965, Blaðsíða 165
151
píjpararner sungu gledilega, og af þessu óllu samt
var so mikill glaumur j hollenni, ad nalega skildi
3 eingenn hvad annar sagde, og var þad allra manna
mál ad alldrey mundj merkilegra hðf veitast, j
christnenne, allir menn sátu med soddann glede og
6 olværd, utann Valb(randur) hann var dapur og
dóckur thillits med grimmum augum og geiselegre
ásionu, og ehr adrir hældu sem vert var þessu mikla
9 hofe, m(ælti) Valb(randur) “satt er þad ad þetta
brudkaup stendur med mikille megt og prijde, enn
þad mun endast med þess meire hrigd og sorg, og
12 alldri bot a verda”, þessi ord Valb(rands) heirdu
ongver menn fyrir gledskap almugans, utann k(ongs)-
d(otter) og dr(ottning), jhugadi jomfruenn þesse ord
íð svikarans med mikilli hiartans angist, ad hennar
fagur litur bliknade og runnu tárenn vmm kynnur
hennar, enn menn vissu ecki hvad hana angrade,
i8 og sem qvölldade, var jomfruenn leidd til sængur
og i hennar frammleidslu sungu kjennemenn med
sidsemd, enn oll borgenn liek fagurlega, þad lopt
2i var fagurliga maalad sem jomfruenn skilldi jhvíjla
4 merkilegra] mectugra 522, 38r, Rask 31, 127r.
11 endast] + a superfluous og endast MS.
struments can be heard. Because of all this it is almost
impossible to hear anything that is said. All men agree
that a more splendid banquet has never before been
held in the whole of Christendom. Valbrandr alone sits
glum, reserved and scowling. Only Florida and the
queen hear him say that this wedding is splendid enough
indeed but that it will end in still greater and irreparable
sorrow. Florida grows pale and the tears stream down
her cheeks. No one knows why she is grieving. In the
evening she is led to the bridal-bed, accompanied by
chanting priests. The bed-chamber where she is to sleep
is finely decorated and secured with strong iron chains.