Editiones Arnamagnæanæ. Series B - 01.11.1965, Blaðsíða 194
180
mikil undur þotte, og bádar hans höndur voru
blodugar upp til axla, so geingur hann i giegnum
filkingar, so allir urdu felmsfullir og snua undann 3
þessum vijkingi, Nu gietur þetta ad lijta hinn fræge
k(ong)s(on) Sigurgardur keirande sinn hest sporum
og ridur nu stijgenn fyrir sier, drepande hvorn er e
hans þordi ad bijda, so rijdur hann nu geist sem leon
j smá díjra flock, allt þar til hann sier svikarann
Valb(rand), og m(ælti) þa “kom hier þu nijdingur 9
og herst vid mig, þuj annad hvort skal eg hefna myns
fodurs, er þu mirtir hinn vesti svikarj, eda eg skal
nu i stad daudann þola”, Valb(randur) kongur 12
m(ælti) “þetta embætti skal eg þier skiott veita þuj
eg þecki þig giórla”, hann rijdur nu ad k(ong)s(yne)
og leggur til hans med miklu afle, Enn Sigurgardur 15
hiö a moti so skiött ad valla máttj auga afesta og
j sundur spioted, zödulbogann og hestinn j bögum,
Valb(randur) er nu a fæti, bregdur synu sverdi, is
höggur til kongssonar og klyfur allann skiolldenn og
hlijfdi hans göde hialmur ehr hann vard eckj saar,
þeir sækia nu i akafa so alla vegu glæddi elldur um 21
þa er stálenn mættust, giefst nu upp bardagenn
þar i nánd og horfdu þeir a þetta einvijge, og þottest
eingenn annad þujlikt sied hafa, G(ustur) var nu 24
hræddur um sinn fösturson, og tök eina or og skaut,
og kom hun i hægra auga Valb(rand)z, Enn hann
gauladj hatt og kipte ut orennj og var þa augad 27
towards him like a lion and challenges him to single
combat. Valbrandr is soon obliged to fight on foot, since
Sigrgarðr has been able to chop his horse in two. All
those who are fighting round about them stop to watch
them. When their weapons clash, sparks fly out. Gustr,
who is anxious about his foster-son, takes an arrow,
aims at Valbrandr and hits him in the right eye. He
plucks the arrow out with a roar and the eye comes out