Ársritið Húnvetningur - 01.06.1956, Page 30

Guðv/undur Fríivann:
Helför
Óttars Brandssonar
Varð úti í Nordurárdal 1639.
Myrkur og svartaíjúk herjar um vörSur og vegi. —
Víst mun í nótt að fullu hrakningasaga mín skráð.
Bíður mín Hel fyrr en birtir af næsta degi,
bráðum skal langþráðum áfanga verða náð.
Er kafa eg vergöngumannsins hrakstigu hinzta sinni,
hvarflandi förluðum sjónum um áranna röð —
þá lýk eg upp lífsbók minni
og les hennar máðu blöð.
Hálfgleymdir svipir úr minningarökkvanum rísa:
Réttleysi smælingjans heimanfylgja mín var —
regnhljóð í hálfföllnum göngum mín vögguvísa, —
verrfeðrungs einkennin snemma í svipnum eg bar.
Minn heimur var fullur af illspám og ófreskissýnum.
Orbirgðin sat um mig grálynd og hungurbleik,
— hélt dóm yfir draumum mínum,
og dæmdi mig snemma úr leik.
8