Ársritið Húnvetningur - 01.06.1956, Síða 46

veru, að heúnsækja dalinn og rifja upp fyrir mér staðhætti og
kennileiti.
Eg lagði upp í þessa ferð við annan rnann, fimmtud. 11. ágúst
sl. Meining okkar var að ganga á dalinn og vera ekki bundnir
öðrum farartækjum en eigin fótum, enda verður ckki öðrum við
Séð fram Laxár-
dal frá Núpi.
komið utan hestum, en nokkuð örðugt er að hemja reiðskjóta
þarna í afréttinni, vilji maður víða æja, vegna stóðs, sem þar gengur
í liundraðatali.
Við fengum jeppa til að flytja okkur fram á Laxárdalinn, svo
langt sem mcð góðu móti verður komizt, en það cr að Kirkju-
skarði. Sú jörð er nokkuð utar en á miðjum dal. Kirkjuskarð hcf-
ur lcgið í eyði í 12 ár, en túnið cr girt og nytjað, því heyfenginn
má flytja á bílum út dalinn. Framan við Kirkjuskarð er afréttar-
girðing þvert yfir dalinn og þar fyrir framan hafa 8 jarðlönd
verið lögð undir afréttina. Þessar 8 jarðir lögðust flestar í eyði
cftir síðustu aldamót og sú síðasta 1945.
Klukkan var rúmlega 7 að kvöldi þegar við öxluðum byrðar
okkar, tjald og annan nauðsynlegan útbúnað, og héldum fram
dalinn.
Á Laxárdal eru miklir og blautir flóar meðfram Laxá, sem
þarna rennur með hægð og yfirlætisleysi út dalinn.
Við fórum fram hjá eyðibýlunum hverju af öðru. Öll eiga
þau sína sögu og sína menn. Þarna er Tungubakki vestan árinnar.
Þar bjó síðastur manna Ingimundur Sveinsson, þekktur smá-