Rökkur - 01.10.1922, Síða 9

ánægðir með lífið í sinni gömlu, góðu Reykjavík. Þeim þótti vænt
um Reykjavík. Þeim fannst fallegt í og í nágrenni Reykjavíkur. Og
þeir voru helzta prýði hennar sjálfir. Svo má lengi áfram halda. En
í þetta sinn skal staðar numið. í þetta sinn verður þessi ófullkomna
umgjörð að duga. Og myndin, sem nú skal upp dregin, veit ég, að
yður muni falla betur í geð.
Faðir minn heitinn bjó í tvílyftu húsi við Austurvöll. Hann bjó
í því, frá því ég man fyrst eftir mér og til dauðadags. En áður bjó
hann í litlu húsi við Tjarnargötu. Húsið hans við Austurvöll var
milli gamla Kvennaskólans og Apóteksins. Það stendur við styztu
götu Reykjavíkur. Ég veit ekki nema hún sé styzta gata heimsins.
Því að við hana standa aðeins þrjú hús og eru þau áður upp talin.
Þó var götu þessari strætisnafn gefið — og það mátti vel — og kölluð
Thorvaldsensstræti, en á miðjum Austurvelli er stytta af Albert
Thorvaldsen, af honum sjálfum ger, og má vera, að strætið eigi nafn
sitt að rekja til hennar, en nafn listamannsins ber hún, hvort sem
það er í sambandi við styttu hans eða ekki. í Kvennaskólanum bjó
Páll heitinn Melsted og var hann góðvinur föður míns. Heimsóttu
þeir hvor annan oft. Við skulum nú líta inn á skrifstofu skáldsins.
Hún er kölluð bleika stofan og er nafnið dregið af lit veggjanna,
sem vitanlegt er. Á milli glugganna, sem vita að garðinum fyrir
aftan húsið, er legubekkur með baki. Húsgagn það var kallað sófi í
gamla daga. Og fyrir framan sóffann er skrifborð skáldsins. Það er
ekki venjulegt skrifborð. Það er frekar lágt mahóníborð. Það er
langt og breitt. Á báðum endum eru bókahlaðar. Orðabækur flestar
og fræðibækur. í herberginu er og mahónípúlt, stórt og stór hylla
upp af. Þar eru og fræðibækur. Þá var annað púlt, gult að lit, og
kallað gula púltið. Lokið er grænmálað. Á því eru engar bækur, en
í skúffum þess var margt girnilegt til fróðleiks. Hamar, naglbítur og
nafar. Vindlakassar. Jólaskraut alls konar. Þar var „Jólakarlinn"
og þótti okkur krökkunum vænzt um hann af öllu, sem þar var.
Þá eru bókaskápar margir og ná allir frá gólfi og næstum til lofts.
Þar er Jónas og Bjarni. Þar er Espólín og Jón Ámason. Þar — eða var
— Goethe og Schiller. Þar var Shakespeare. Og þar var Holberg. Þar
var legíó af latneskum bókum og grískum. Þar var margt andlegt
góðgæti. Á gólfinu undir skrifborðinu var sútað gæruskinn íslenzkt,
svart á lit. Á því lék ég mér oft. Gluggatjöldin voru dökk og þykk, en
rúllugardínur — ef ég má nota gamalt Reykjavíkurorð — voru með
9