Rökkur - 01.10.1922, Side 83

Rökkur - 01.10.1922, Side 83
niður á gólfið. En hann kom ekki léttilegar niður en það, að mamma hans hlaut að hafa heyrt skellinn. Þórunn opnaði hurð- ina inn í baðstofuna og sagði: „Nú fer ég niður að læk, Tumi. Það er bezt þú verðir með.“ Tumi gekk hægt til hennar, sagði ekki neitt. „Bara að hún gangi ekki út að glugganum,“ hugsaði hann, — en Þórunn þurfti ekki svo langt. Hún sá það á svip hans, að þar mundu liggja nokkrir dauðir flugnalíkamir. — En hún sagði ekki neitt um það. „Farðu fram í eldhús, taktu þvottafatið og berðu það niður eftir. En týndu ekki blákkudósinni." Tumi hljóp fram. — Þórunn beið á hlaðinu, við bæjardyrnar. Sólin glóði á lækinn. Hann var vatnsmikill, enda ekki komið langt fram á vorið. En þó hlýindi. Dagarnir voru yndislegir. Túnið óðum að grænka. Sóleyj- ar og fíflar komnir í hlaðvarpann. Geldingahnappar í holtin. Og lambajarmur og folaldahnegg kvað við úti í högunum annað veifið. Það var fallegt á Urriðalæk, því var ekki að neita. Sérstaklega seinni hluta dags, þegar sólin var farin að færast niður undir Múl- ann, þegar komið var undir sólarlag og geislar kvöldsólarinnar léku sér um allt, á læknum, á firðinum — og í úðanum yfir litla foss- inum. Þó var næstum fallegra þar um fjöruna. Eða það fannst Þór- unni. Þá stóð hún oft aðgerðarlaus stundarkorn og horfði út á fjörðinn. Álarnir hvísluðust um leiruna og leiruhryggirnir á milli þeirra voru eins og bök á stórum hvölum, stórum, sofandi hvölum. En hún stóð aldrei lengi aðgerðarlaus til þess eins að horfa á himinblámann. Hún varð að vinna, vinna fyrir sér og drengnum sínum. Og þó kom það fyrir — stundum — þá er hún stóð við orfið og kvölda tók og hún var orðin þreytt, að hugurinn flaug yfir Múlann og dvaldi um stund í kotinu, sem við hann er kennt. Það var aldrei lengi í einu. En það kom þó fyrir. Helzt þó á kvöldin, þegar hún gekk heim dauðlúin með hrífuna á öxlinni — eða á vorkvöldum, þegar hún kom heim úr svarðargryfjunni. Því hún varð að gera allt ein. Hún var einyrki. Og drengurinn henn- ar var eini sólargeislinn í myrkri endurminninganna.--------Þau gengu vestur túnið, vestur að læknum. Hann rann í boga fram með því, að vestan og sunnan við það. Tumi lagði þvottafatið niður hjá stokknum. Svo hljóp hann upp á túnið. 83

x

Rökkur

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Rökkur
https://timarit.is/publication/1770

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.