Heilbrigt líf - 01.12.1947, Blaðsíða 28

eða Frakkar geti fellt sig við, að öldungar þeirra séu
jimir á slíkri stofnun.
I blaðinu Le Journal birtist nýlega grein eftir franskan
mann, M. Lucien Souchon, þar sem hann lýsir hinu mikla
■og vel útbúna elliheimili í Kaupmannahöfn, „De Gamles
By“. Frakkanum finnst mjög til um húsakost aiian og
umgengni, prýðilega skrúðgarða, hátíðasal og kirkju, þar
sem eru hlustunartæki handa þeim heyrnardaufu, svo að
þeir fari ekki á mis við Guðs orð.
„Vart er hægt að ganga betur frá þessu“, segir hann.
.,Það er séð fyrir öllu til þess að gera vistmönnum lífið
notalegt1'.
En svo koma skuggahliðarnar. M. Souchon segir enn:
.,Ég hef aldrei séð annan eins vesaldóm saman komirm
eins og þessa 1500 mannaumingja, svo ellihruma og farna
að heilsu, án þess að þeir eigi sér viðreisnar von. Bauo-
inn heímtar sitt á degi hverjum. Það er séð fyrir nota-
'Jegri aðbúð og hjúkrun. Blóm í stofunum, og gott fæði.
En maðurinn með ljáinn er þarna sífellt á stjái — laum-
ast um gangana, hvarflar lítt frá höfðalagi þessara ör-
vasa manna og er á gægjum við gluggana“.
Höf. varpar fram þeirri spurningu, hvort þetta fyrir-
komulag sé til eftirbreytni. Hann lítur ekki á málið frá
köldu félagslegu (social) sjónarmiði, en hugsar fyrst og
fremst um málstað hinna einstöku vistmanna. Og enn
segir höf.:
„Aldraður maður, sem ekki er vistaður á slíka stofn-
un, getur notið sér til dægrastyttingar þess, sem gerist á
götum úti eða kringum bæinn, ef hann er í sveit; getur
frekar dreift huganum frá ellidauðanum fram undan og
glaðzt af ýmsu í samlífi við aðra. — En hann er sem
dæmdur andlega dauður, ef hann er parrakaður með öðr-
jin gamalmennum, oft hrumum og sljóvum. Devjandi
jafnaldrar eru sífellt á næstu grösum“.
142
Heilbrigt tif