Úrval - 01.12.1942, Side 26

Úrval - 01.12.1942, Side 26
24 ÚRVAL manna hans saug óhreinindi og blóð úr sárinu, færði sig úr föt- unum og breiddi þau yfir Temu- djin, en læddist síðan inn í her- búðimar til óvinanna og stal þar mjólk til að hressa hann á. Gat hann að lokum komið Temudjin á óhultan stað. Er tímar liðu fóru fleiri tryggir fylgismenn að safnazt undir merki hans. Menn, er höfðu fylgt föður hans, gengu í lið með honum. Hann var orðinn höfðingi inn- an við tvítugt. Þá tók hann að leitast við að vinna að því, ýmist með vopnum eða brögðum, að fá aðrar ættkvíslir í bandalag við sig. Hann var alltaf foring- inn, því að ef einhver reyndi að verða honum jafnmikill að met- orðum, þá drap hann þann keppinaut með köldu blóði. Hann átti frænda, er Jamuga hét. Þegar Temudjin átti í basli, höfðu þeir sofið undir sömu ábreiðu, höfðu skipt bróðurlega milli sín seinustu matarbitunum og veitt hagamýs í sameiningu, þegar allur annar matur var þrotinn. En Jamuga gat ekki sætt sig við að vera undir aðra gefinn. Hann safnaði liði, og lagði til bardaga við frænda sinn. Þegar orustan var á enda, var Jamuga leiddur fyrir frænda sinn í böndum. Temudjin lét sér hvergi bregða, er hann sá hann og lét kyrkja hann. Meðal vina föður Temudjins hafði verið maður að nafni Togrul. Hann hafði einu sinm hjálpað drengnum, þegar mikið lá við. En að því rak, að þessi aldni höfðingi vildi ekki beygja sig fyrir hinum unga manni, svo að Temudjin lét drepa hann. Hins vegar var hann mjög ör- látur við þá höfðingja, er vildu lúta stjórn hans. Árin liðu. Temudjin settist að í Karakorum, „Borg hinna svörtu sanda“ — en hún var tjaldborg við aðalkaravana- brautina frá vestri til austurs. Hann lét karavanana í friði. Hann hafði ætlað þeim hlutverk í framtíðarfyrirætlunum sínum. Temudjin var þéttur á velli og gekk jafnan klæddur sauðar- gæru, brynjaður hörðu leðri. Göngulag hans var frekar klunnalegt, eins og títt er hjá mönnum, sem eru alltaf á hest- baki. Andlit hans var hrukkótt og húðin þykk og veðurbarin af kulda og sandfoki. Hann bar á það feiti til að verja það kuld- anum. Það er sennilegt, að hann hafi ekki þvegið sér mánuðum
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.