Úrval - 01.12.1942, Page 26

Úrval - 01.12.1942, Page 26
24 ÚRVAL manna hans saug óhreinindi og blóð úr sárinu, færði sig úr föt- unum og breiddi þau yfir Temu- djin, en læddist síðan inn í her- búðimar til óvinanna og stal þar mjólk til að hressa hann á. Gat hann að lokum komið Temudjin á óhultan stað. Er tímar liðu fóru fleiri tryggir fylgismenn að safnazt undir merki hans. Menn, er höfðu fylgt föður hans, gengu í lið með honum. Hann var orðinn höfðingi inn- an við tvítugt. Þá tók hann að leitast við að vinna að því, ýmist með vopnum eða brögðum, að fá aðrar ættkvíslir í bandalag við sig. Hann var alltaf foring- inn, því að ef einhver reyndi að verða honum jafnmikill að met- orðum, þá drap hann þann keppinaut með köldu blóði. Hann átti frænda, er Jamuga hét. Þegar Temudjin átti í basli, höfðu þeir sofið undir sömu ábreiðu, höfðu skipt bróðurlega milli sín seinustu matarbitunum og veitt hagamýs í sameiningu, þegar allur annar matur var þrotinn. En Jamuga gat ekki sætt sig við að vera undir aðra gefinn. Hann safnaði liði, og lagði til bardaga við frænda sinn. Þegar orustan var á enda, var Jamuga leiddur fyrir frænda sinn í böndum. Temudjin lét sér hvergi bregða, er hann sá hann og lét kyrkja hann. Meðal vina föður Temudjins hafði verið maður að nafni Togrul. Hann hafði einu sinm hjálpað drengnum, þegar mikið lá við. En að því rak, að þessi aldni höfðingi vildi ekki beygja sig fyrir hinum unga manni, svo að Temudjin lét drepa hann. Hins vegar var hann mjög ör- látur við þá höfðingja, er vildu lúta stjórn hans. Árin liðu. Temudjin settist að í Karakorum, „Borg hinna svörtu sanda“ — en hún var tjaldborg við aðalkaravana- brautina frá vestri til austurs. Hann lét karavanana í friði. Hann hafði ætlað þeim hlutverk í framtíðarfyrirætlunum sínum. Temudjin var þéttur á velli og gekk jafnan klæddur sauðar- gæru, brynjaður hörðu leðri. Göngulag hans var frekar klunnalegt, eins og títt er hjá mönnum, sem eru alltaf á hest- baki. Andlit hans var hrukkótt og húðin þykk og veðurbarin af kulda og sandfoki. Hann bar á það feiti til að verja það kuld- anum. Það er sennilegt, að hann hafi ekki þvegið sér mánuðum
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132

x

Úrval

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.