Úrval - 01.12.1942, Side 81

Úrval - 01.12.1942, Side 81
„MILLI MANNS OG HESTS OG HUNDS . . .“ 79 nú er 15 ára, er orðinn værukær og sefur daglangt. En sjái hann mig leika mér við yngri hund, sprettur hann upp og lætur öll- um illum látum, augsýnilega til þess, að fá mig til að trúa því, að hann sé enn jafn sprækur og fyrr. Hundum og mönnum er það sameiginlegt, að þola með jafnaðargeði móðganir af þeim, er þeir eiga í fullu tré við. Ég hefi oft tekið eftir því, að hundar beita stundum blekking- um í kurteisisskyni. Litli hund- urinn minn, Megan, virðist líta svo á, að það mundi móðga mig, ef hann æti ekki matinn, sem ég gef honum. Þegar hann er orð- inn saddur, hleypur hann með bitana í eitthvert skot, eins og til þess að éta það í næði — en hann gerir það bara ekki. Hann er að eins að reyna að koma því inn hjá mér, að hann hafi engu leift. Hversu oft hefi ég ekki ósk- að, að ég mætti fara þannig að, sérstaklega þegar yndisleg hús- freyja leggur fast að mér að borða meira af einhverri búð- ingsvellu — hún hafi nefnilega búið hann til sjálf! En hvað það væri þægilegt að geta þá skroppið með diskinn sinn út í garð, og falið það, sem á hon- um væri, bak við einn runnann! (X) 1 víti . . . Ameriskur leikari, sem hafði verið heldur upp á kvenhöndina,. andaðist og fór til þess staðar, sem vænta mátti, að hann hafnaði í. En þar var ekki eins slæmt og hann hafði húizt við. „Eruð þér vissir um, að þetta sé heivíti ?“ spurði hann djöful- inn, sem var í hvítum fötum og horn hans alsett demöntum. „Þetta er víti, á þvi er enginn vafi,“ sagði djöfullinn glottandi. Leikarinn leit i kringum sig. Hann sá fjölda af fögrum kon-. um, sem brostu við honum. „Farðu og kysstu þær,“ sagði djöfsi. Leikarinn fór til þeirra og tók utan um þá, sem honum leizt bezt á — en fann ekkert á milli handa sinna. Hún rétti fram varir sinar og hann laut að henni til að kyssa hana ■— en ekkert varð fyrir vörum hans., Hann fór frá einni til annarrar og það fór allt á sömu leið, Hann sneri sér vonsvikinn að djöflinum og sagði: „Hvað á þetta að þýða? Ég faðmaði þessar stúlkur og fann- ekki til þeirra, ég kyssti þær og þó varð ekkert fyrir vörum. mínum." Djöfullinn glotti: „Þannig er helviti, drengur minn!"
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.