Úrval - 01.12.1942, Page 81

Úrval - 01.12.1942, Page 81
„MILLI MANNS OG HESTS OG HUNDS . . .“ 79 nú er 15 ára, er orðinn værukær og sefur daglangt. En sjái hann mig leika mér við yngri hund, sprettur hann upp og lætur öll- um illum látum, augsýnilega til þess, að fá mig til að trúa því, að hann sé enn jafn sprækur og fyrr. Hundum og mönnum er það sameiginlegt, að þola með jafnaðargeði móðganir af þeim, er þeir eiga í fullu tré við. Ég hefi oft tekið eftir því, að hundar beita stundum blekking- um í kurteisisskyni. Litli hund- urinn minn, Megan, virðist líta svo á, að það mundi móðga mig, ef hann æti ekki matinn, sem ég gef honum. Þegar hann er orð- inn saddur, hleypur hann með bitana í eitthvert skot, eins og til þess að éta það í næði — en hann gerir það bara ekki. Hann er að eins að reyna að koma því inn hjá mér, að hann hafi engu leift. Hversu oft hefi ég ekki ósk- að, að ég mætti fara þannig að, sérstaklega þegar yndisleg hús- freyja leggur fast að mér að borða meira af einhverri búð- ingsvellu — hún hafi nefnilega búið hann til sjálf! En hvað það væri þægilegt að geta þá skroppið með diskinn sinn út í garð, og falið það, sem á hon- um væri, bak við einn runnann! (X) 1 víti . . . Ameriskur leikari, sem hafði verið heldur upp á kvenhöndina,. andaðist og fór til þess staðar, sem vænta mátti, að hann hafnaði í. En þar var ekki eins slæmt og hann hafði húizt við. „Eruð þér vissir um, að þetta sé heivíti ?“ spurði hann djöful- inn, sem var í hvítum fötum og horn hans alsett demöntum. „Þetta er víti, á þvi er enginn vafi,“ sagði djöfullinn glottandi. Leikarinn leit i kringum sig. Hann sá fjölda af fögrum kon-. um, sem brostu við honum. „Farðu og kysstu þær,“ sagði djöfsi. Leikarinn fór til þeirra og tók utan um þá, sem honum leizt bezt á — en fann ekkert á milli handa sinna. Hún rétti fram varir sinar og hann laut að henni til að kyssa hana ■— en ekkert varð fyrir vörum hans., Hann fór frá einni til annarrar og það fór allt á sömu leið, Hann sneri sér vonsvikinn að djöflinum og sagði: „Hvað á þetta að þýða? Ég faðmaði þessar stúlkur og fann- ekki til þeirra, ég kyssti þær og þó varð ekkert fyrir vörum. mínum." Djöfullinn glotti: „Þannig er helviti, drengur minn!"
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132

x

Úrval

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.