Úrval - 01.12.1942, Side 127

Úrval - 01.12.1942, Side 127
ÉG HRAPA . . . 125 ætti að deyja núna!“ Ég óskaði þess af alhug, að ég væri kom- inn í byrgi. „Við værum betur komnir í byrgi í kvöld,“ sagði bílstjórinn. „Hvaða vitleysa,“ sagði ég. „Ekki fengjum við svona bjór þar,“ og ég fékk mér vænan sopa úr könnunni. Ég var að ýta glasinu yfir borðið, til að láta bæta í það aftur, þegar ég heyrði hana koma. — Frammistöðustúlkan (hún var í góðum holdum) hneig niður innan við borðið. Ég fleygði mér niður fast upp við það að framanverðu og bíl- stjórinn rétt við hliðina á mér. Ég hélt með báðum höndum fyrir eyrun, en sprengingin svipti mig allri heyrn í bili. Gólf- ið lyftist upp og slóst í andlitið á mér. Vængjahurðin rifnaði af hjörunum og datt ofan á borð og braut það, glerbrot flugu um allan salinn og bak við borðið virtust allar flöskur vera að brotna. Ljósin slokknuðu, en það varð ekki dimmt. Gulur glampi handan götunnar skein í gegnum vegginn og lýsti skært upp allan salinn. Ég staulaðist á fætur og var að gá að því, hvernig frammi- stöðustúlkunni hefði reitt af, þegar rödd kallaði: „Meiddist nokkur?“ Það var brunaliðs- maður með vasaljós í hendinni. Við þetta ávarp fóru menn að bæra á sér hægt og varlega, eins og þeir væru að vakna af draumi. En frammistöðustúlkan bærði ekkert á sér. „Ég held, að það sé einhver slasaður fyrir innan borðið,“ sagði ég. Brunaliðsmaðurinn kinkaði kolli. Hann fór og kom að vörmu spori aftur með tvo sjúkrabera. Þeir lögðu hana á sjúkrabörurnar og fóru með hana. Hún hafði sloppið með ljótan skurð á höfði. Þegar við komum út á göt- una, sneri brunaliðsmaðurinn sér að okkur. „Ef ykkur liggur ekki mikið á,“ sagði hann, „þætti mér vænt um, ef þið vild- uð hjálpa okkur svo lítið. Húsið hérna við hliðina varð fyrir sprengju og það er einhver grafinn í rústunum.“ Eldurinn varpaði á það skærri birtu. Það var fallið til grunna og ægði öllu saman: múrsteinum, kalki, trjábitum og hurðum — og efst lá ein innrömmuð mynd, óbrot- in. Þetta var í fyrsta skipti, sem ég sá nýhrunið hús eftir spreng- ingu. Við tókum til að grafa, eða
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.