Úrval - 01.12.1942, Page 127

Úrval - 01.12.1942, Page 127
ÉG HRAPA . . . 125 ætti að deyja núna!“ Ég óskaði þess af alhug, að ég væri kom- inn í byrgi. „Við værum betur komnir í byrgi í kvöld,“ sagði bílstjórinn. „Hvaða vitleysa,“ sagði ég. „Ekki fengjum við svona bjór þar,“ og ég fékk mér vænan sopa úr könnunni. Ég var að ýta glasinu yfir borðið, til að láta bæta í það aftur, þegar ég heyrði hana koma. — Frammistöðustúlkan (hún var í góðum holdum) hneig niður innan við borðið. Ég fleygði mér niður fast upp við það að framanverðu og bíl- stjórinn rétt við hliðina á mér. Ég hélt með báðum höndum fyrir eyrun, en sprengingin svipti mig allri heyrn í bili. Gólf- ið lyftist upp og slóst í andlitið á mér. Vængjahurðin rifnaði af hjörunum og datt ofan á borð og braut það, glerbrot flugu um allan salinn og bak við borðið virtust allar flöskur vera að brotna. Ljósin slokknuðu, en það varð ekki dimmt. Gulur glampi handan götunnar skein í gegnum vegginn og lýsti skært upp allan salinn. Ég staulaðist á fætur og var að gá að því, hvernig frammi- stöðustúlkunni hefði reitt af, þegar rödd kallaði: „Meiddist nokkur?“ Það var brunaliðs- maður með vasaljós í hendinni. Við þetta ávarp fóru menn að bæra á sér hægt og varlega, eins og þeir væru að vakna af draumi. En frammistöðustúlkan bærði ekkert á sér. „Ég held, að það sé einhver slasaður fyrir innan borðið,“ sagði ég. Brunaliðsmaðurinn kinkaði kolli. Hann fór og kom að vörmu spori aftur með tvo sjúkrabera. Þeir lögðu hana á sjúkrabörurnar og fóru með hana. Hún hafði sloppið með ljótan skurð á höfði. Þegar við komum út á göt- una, sneri brunaliðsmaðurinn sér að okkur. „Ef ykkur liggur ekki mikið á,“ sagði hann, „þætti mér vænt um, ef þið vild- uð hjálpa okkur svo lítið. Húsið hérna við hliðina varð fyrir sprengju og það er einhver grafinn í rústunum.“ Eldurinn varpaði á það skærri birtu. Það var fallið til grunna og ægði öllu saman: múrsteinum, kalki, trjábitum og hurðum — og efst lá ein innrömmuð mynd, óbrot- in. Þetta var í fyrsta skipti, sem ég sá nýhrunið hús eftir spreng- ingu. Við tókum til að grafa, eða
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132

x

Úrval

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.