Úrval - 01.04.1946, Qupperneq 6

4
tTRVAL
yrðingu, að sigurinn hafi ekki
verið unninn í heiðarlegri við-
ureign. Það hafi verið farið
skammarlega með Þýzkaland.
Samkvæmt skoðun þessara
eftirmanna Hitlers eru það eftir-
taldir aðilar, sem farizt hefir
skammarlega við Þýzkaland:
Hershöfðingjarnir, sem gengu í
hreyfingu „frjálsa Þjóðverja" í
Rússlandi, og hinir, sem tóku
þátt í byltingartilrauninni 20.
júlí; hinir svikulu samherjar
Þýzkalands og í þriðja lagi
„mótspyrnuhreyfingarnar“ eða
„skemmdavargarnir,“ sem
komu í veg fvrir, að ný þýzk
leynivopn yrðu til í tæka tíð.
Og loks „ódrengskapur“ banda-
manna, sem hefðu ekki geíað
yfirbugað hinn hugdjarfa, en
fámenna þýzka her nema með
því að nota sér miskunnarlaust
yfirgnæfandi hergagnamagn
sitt og fjölmenni.
H.
Andnazistarnir eru auðvitað
öðru vísi, en spyrja mætti að
hve miklu leyti sumum þeirra
hefir tekizt að iosa sig við þær
hugmyndir, sem meira hluta
þjóðarinnar hafa veri innrætt-
ar.
Meðal andnazista eru jafnólík-
ir mennogþjóðernissinninnséra
Niemöller, sem segist hafa álit-
ið stjómarfar nazista rétt frá
sjónarmiði stjórnmála, en rangt
frá guðfræðisjónarmiði, — og
ungi maðurinn í Erfurt, sem
sagði bandarískum túlki, að
hann skammaðist sín svo mikið
fyrir allt það, sem land sitt
hefði gert, að hann vonaði, að
Þýzkaland yrði aldrei til aft-
ur. —
Bandarík j amenn kynntust
fyrst andnazistum strlðsáranna,
þegar þeir fóru að taka þá sem
stríðsfanga í Norður-Afríku.
Meðal hinna athyglisverðustu
voru menn, sem höfðu verið í
fangabúoum um hríð og höfðu
því næst verið sendir í herinn.
Flestir þessara manna, sem
höfðu veitt stjóm nazista virka
mótspyrnu, struku yfir til okk-
ar, jafnskjótt og þeim var skip-
að að leggja tii atlögu, þótt þeir
yrðu að leggja líf sitt í hættu
vegna skothríðar frá sinni eigin
víglínu. — Ég dvaldist næstum
viku með þeim í sérstökum
stríðsfangabúðum í Bandaríkj-
unum, og reyndist mér þeir
vera einhverjir beztu andnazisf-
ar, sem ég hef kynnst.
Meðal þeirra vora margir
kommúnistar, — oft synir