Úrval - 01.04.1946, Qupperneq 13

SAMVIZKA ÞÝZKU ÞJOÐARINNAR
11
irni þeim, en ekki vott um
ístöðuleysi okkar.
Við getum fundið þessa menn.
Ég hef hitt nokkra, sem hafa
farið gegnum sinn hreinsunar-
eld. Þeir em ekki margir, en
þeir eru til. Hugboð mitt er, að
þessir menn séu okkur óumræöi-
lega mikils virði, en hinir séu
okkur einskis virði. Ef við hætt-
um að styðja og uppörva óvini
þeirra heima fyrir, getum við
stuðlað að því að þeim fjölgi.
Það mun taka tíma. Við getum
ekki alið Þjóðverja upp og
breytt lífsskoðunum þeirra —
þeir verða að gera það sjálfir.
En við getum verið á bak við
tjöldin, haft gát á þeim, og
hjálpað til, en aðeins þegar við
eigum að gera það. Við getum
skapað skilyrðin. Við getum svo
að segja skapað loftslagið, og
að því leyti ráðið því, livort
Þýzkaland á að bera góðan
ávöxt eða aðeins þyrna.
. V .
Htindalíf.
„Roskin, ógift frænka min átti loðhund, sem hún kallaði Peggy.
Henni þótti mjög' vænt um tíkina, og eitt sinn þegar henni fannst
hún haga sér undarlega, kom hún til mín að leita ráða. fig var
þá að lesa læknisfræði, og bjóst hún þvx við, að ég mundi geta
gefið hennig góð ráð til að lækna tíkina.
Eg varð hálf vandræðalegur, þegar ég reyndi að skýra fyrir
henni, aö dýr væru oft svona á vorin, að Peggy vantaði —
vantaði maka. Frænka bað mig að útvega henni strax sam-
boðimi maka.
í hundaverzlun skammt frá fann ég Ijómandi failegan loð-
bund, sem hafði óaðfinnanlega ættartölu og var faðir að fiölda-
mörgum fallegum hvolpum. Ég skýrði frænku minni frá öllum
málavöxtum, og gat þess um leið, að gjaldið væri fimm dollarar.
Frænka féllst á tillögu mina, og bað mig að koma málinu í
laing. Aður en ég fór með Peggy, skýrði ég fyrir frænku, að
kaupmaðurinn myndi sennilega krefjast greiðslu fyrirfram, og
af því að ég hefði enga peninga á mér, þyrfti ég að fá hjá henni
fimm dollra. Frænka varð svo undrandi, að hún saup hveljur.
„Attu — úttu við að Peggy eigi að borga?“ stundi hún.
H. L. Finster í „Reader’s Digest."