Úrval - 01.04.1946, Qupperneq 38

36
ÚRVAL
að þetta hafði allt verið ást og
ekki vinátta.
Það var ég, sem skrifaði
Vanja fyrsta ástarbréfið —
ekki hann mér. Ég sagði hon-
um, að ég elskaði hann. Ég þyldi
þetta ekki, ég yrði að fá að vita,
hvort hann elskaði mig enn. A£
hverju forðaðist hann mig ?
Við hittumst á Nevubakka,
nálægt sænska ræðismannsbú-
staðnmn. Vanja hvorki vildi né
gat skýrt frá, hvers vegna hann
treystist ekki „sem heiðarlegur
maður“ til að halda áfram vin-
skap okkar. Eitthvað „hræði-
legt“ hafði komið fyrir hann.
Eflaust var það honum sjálfum
að kenna, en þó meira bræðrum
hans. Þeir höfðu tekið hann með
sér ,,þangað.“
Hvert? Á leynilegan fund
byltingamanna ?
Nei, nei! Það var staður, sem
hann gæti aldrei skýrt mér frá.
En af því að hann var heiðar-
legur, gat hann ekki leynt mig
því.
Og einmitt vegna þess að
hann elskaði mig, já, hann elsk-
aði mig meira en sitt eigið líf,
þá urðum \dð að skilja. Nú gæti
hann aldrei gifzt inér.
Ég hló. Hver var að hugsa
um að gifta sig? Við máttum
ekki slíta vináttunni milli okk-
az\
Ég bar sigur af hólmi. Ég
sannfærði hann um, að við yrð-
um að halda áfram að vera vin-
ir. Jafnvel þó að hann væri
„glæpamaður," skyldi ég vera
honum trú.
En dagar hamingjimnar voru
liðnir. Næstu vikur voru fullar
af kvíða og sársauka. Vanja
var daufur og mislyndur. Stund-
um fékk hann örvæntingarköst.
Ég barðist gegn þeim með öllu
mínu þreki og allri minni ungu
ást.
Hvað var það, sem kom hon-
um til að segja við mig hvað
eftir annað:
— Ég er glæpamaður, og verð
ennþá meiri glæpamaður, ef ég
giftist þér. Hvað var það, sern
kom honum oft og einatt til að
hrópa: — Ég get ekki lifað án
þín. Þú ert mér rneira virði en
lífið. Þess vegna verð ég að fara
frá þér fyrir fullt og allt.
Hvers vegna ? Hvað þýddi
orðið „glæpamaður" ? Hafði
hann virkilega myrt einhvem?
Ég spurði hann. Hann hló. —
Nei, bara mig.
Allt var skelfilegt.
Einusinni sagði Vanja, að
hann hefði farið til læknis.