Úrval - 01.04.1946, Síða 112

110
ÚRVAL
Ég gef ykkur tvær vikur til urn-
hugsunar, hvort þið viljið vera áfram
hjá eiginmönnum ykkar eða ekki.
Ég gef hverri konu frelsi til þess að
velja. A næsti þingi mun ég leysa
hverja konu, sem óskar þess, frá
skyldum sínum og leyfa henni að fara
burt með börn sín og eignir.“
Hann hnekkti með þessum orðum
öllum áburði, bæði heima og erlendis.
Eftir þetta gat enginn borið Mormón-
um það á brýn, að þeir héldu konum
sínum í ánauð.
Nokkrum dögum seinna gaf hann
aðra yfirlýsingu, sem ekki vakti
minni unarun. Hann sagði, að margir
trfibræðranna gerðu trúsystur sínar
að vændiskonum með því að skirrast
við að taka nema eina konu. Eftir að
trúbræðurnir höfðu hugleitt þetta,
þyrptust þeir til Brighams til þess
að leita ráða urn heppileg hjónabönd.
Það var sannarlega undarlegt sjónar-
spil, sem hér var leikið.
Einn hinna fyi'stu, sem til hans
kom, var fölur og úppburðarlítill,
ungur maður, sem vildi gera skyldu
sina, áður en reiði guðs kæmi yfir
hann. Hann hét trría Stiles. Hann
kom með þrjár konur með sér, tvær
systur; önnu og Emmu og móður
þeirra, Bekku.
„Hvað er þér á höndum?“ spurði
Brigham og virti fyrir sér systurnar.
Anna var lagleg, en Emma ófríð og
sóðaleg. trría stóð eins og bjáni.
„Ég heyri sagt, að þú viljir, að við
tökum fleiri konur. Ég er kvæntur,
en ég held ég geti séð fyrir tveim
konum.“
„Ef hann gengur að eiga mig,“
sagði Arrna brosandi, „vil ég, að hann
taki systur mina og móður að sér
lika.“
„Þetta segir hún,“ sagði trría há-
tiðlega. En ég veit skrambann ekki,
hvort ég get séð svo mörgum far-
borða."
„Ertu ekkja?" spurði Brigham
móðurina.
„Já, Brigham bróðir. Maðurinn
minn var drepinn af Xndíámtm fyrir
tveimur árurn."
Brigharn leit á þau til skiptis og
hugsaði sig um. Margir trúbræðranna
höfðu kvænzt systrum, meðal þeirra
var hann sjálfur. Nokkrir höfðu
kvænzt þremur eða fjórum systnun
og nokkrir höfðit kvænzt mæðrum
lika.
„Við viljum ekki skilja," sagðt
Anna og tók utan um Emmu. Birg-
ham grunaði hvað hún var að fara.
Hin ófríða systir hennar og slíkt hið
sama móðir hennar mundu aldrei
eignast eiginmenn.
„Mér hefir alltaf fundizt," sagði
Brigham, „að bezta ráðið til þess að
lynda við tengdamæður smar, væri
að ganga aö eiga þær. Hvernig lízt
þér á þá ráðagerð, Bekka systir."
Bekka leit þreytulegá á TCrría.
„Ég vil ekki skilja við dætur min-
ar.“
„Það er ein dóttir enn,“ sagði úría..
„Hún heitir Elín og er fjórtán ára.
Kannski ég taki hana seinna fyrir
konu.“
„Þá verðum við öll i einni fjöi-
skyldu,“ sagði Anna ánægjuiega.
„Ef þið viljið, þá hafið þið mitt
leyfi til þess,“ sagði Brigham.
„Jæja þá,“ sagði úría. Samt var
hann dálítið niðurdreginn, þegar
hann gekk út úr herberginu.
„Herinn er á leiðinni
Það var 24. júli 1857, að Porter
Rockwell kom með hinar slæmu
fréttir:
„Stjórnin hefir sent her til þess að
tortíma okkur. Hann er á leiðinni!"
„Her! Hvemig veiztu það?“
„Ég sá hann. Ég hef riðið dagfari
og náttfari 500 mílna veg á fimm sól-
arhringum!“
„Jæja,“ sagði Brigham harðneskju-
lega. „Ég sagði þegar við fórum frá
Missourifljóti, að ef óaldalýðurinn.
léti okkur í friði í tíu ár mundmn við
ekki biöjast neinnar vægðar af þeim.
Nú em tíu ár liðin og ég segi í nafni