Úrval - 01.08.1946, Síða 39

MÆRIN EÐA TÍGRISDÝRIÐ ?
37
hana fram, öll verund hans
geislandi af fögnuði yfir endur-
heimtu lífi; þegar hún heyrði
fagnaðaróp fjöldans og gleði-
Mjóminn í bjöllunum; þegar
hún sá prestinn ásamt söng- og
dansmeyjum nálgast þau og
vígja þau í hjónaband frammi
fyrir augum hennar; og þegar
hún sá þau leiðast eftir blómum
stráðri brautinni og allur mann-
f jöldinn hyllti þau með söng og
fcrópum.
Væri ekki betra fyrir hann að
deyja strax og bíða eftir henni
á Iðavöllum annars heims? Og
þó — þetta hræðilega tígrisdýr,
þessi öskur, þetta blóð!
Hún hafði gefið til kynna á-
kvörðun sína á einu augabragði,
en hún var tekin eftir marga
daga og andvökunætur í angist-
arfullri íhugun. Hún hafði vitað
að hún yrði spurð, hún hafði á-
kveðið hverju hún ætlaði að
svara, og án þess að hika hafði
hún hreyft höndina til hægri.
Því er ekki auðsvarað hver á-
kvörðun hennar hefir verið, og
það situr ekki á mér að þykjast
þess einn allra manna umkom-
inn að svara því.
Og þess vegna læt ég ykkur
hvert og eitt um að svara spum-
ingunni: Hvort þeirra kom út
um dymar — mærin eða tígris-
dýrið ?
. V .
Með þökk fyrir samveruna.
Drembilát stúlka settist við hliðina á einmana hermanni i
jámbrautarva.g'ni. Eftir nokkrar árangurslausar tilraunir til að
hefja samræður við hana gafst hann upp og hallaði sér upp að
veggnum og sofnaði. Þegar hann vaknaði sá hann sér til undrunar
að stúlkan svaf vært við hliðina á honum. Um leið og lestin nam
staðar á ákvörðunarstað hermannsins, vakti hann stúlkuna og
sagði: „Eg gat ekki fengið af mér að fara án þess að kveðja yður
og þakka yður fyrir samveruna. Við fáum sennilega aldrei tæki-
færi til að sofa saman aftur."
— Eulalia B. Gifford í „Magazine Digest“.