Úrval - 01.08.1946, Page 45

Úrval - 01.08.1946, Page 45
MIG DREYMDI DRAUM 43 að óttast það lengur. Henni tókst það. Nú verðum við öll að flytja aftur, en það er ekki að sjá að við hlökkum neitt til að kynnast hinu nýja um- hverfi. Þvert á móti virðumst við hata það og óttast. Ef um nokkuð annað væri að velja, er ég viss um, að við myndum aldrei samþykkja að komið verði á alþjóðasamvinnu, sem myndi óumflýjanlega leiða til þess að við yrðum að sjá af öllum þessum haturstilfinning- um, sem við höfum ræktað í okkur og hlúð að með svo mikilli kostgæfni; en eftir að kjarnorkusprengjan kom fram á sjónarsviðið, virðist enginn geta bent á aðra leið. Æ, nú var ég nærri búinn að gleyma að skýra frá draumn- um. Mig dreymdi að ég var staddur í stórri, grárri bygg- ingu, sem líktist dómkirkju, við Aðalstræti heimsins. Ég hafði verið kvaddur þangað af Ráði Góðviljaðra Manna, sem höfðu ákveðið að gera eitthvað sem um munaði til endurfæð- ingar mannkynsins. Ég var ekki meðlimur í Æðsta Ráðinu. Ég beið á bekk íyrir utan ráðsalinn fram til miðnættis. Þá kom þriggja manna nefnd til mín og gaf mér fyrirskipanir mínar. Ráð- ið hafði ákveðið, sögðu þeir, að láta meitla áletrun í stóra Gotneska hliðið, og ég átti að semja hana. Ekki yrði neinn tími til að bera áletrunina und- ir Ráðið, heldur skyldi ég flýta mér að útvega steinhöggvara og sjá um að verkinu yrði lokið fyrir dögun, þegar herskarar mannkynsins færu að streyma niður Aðalstræti til að sjá það sem þar væri að sjá. Um tvennt voru fyrirmælin ótvíræð. Ráðið lagði svo fyrir að áletrunin yrði í grundvall- ar atriðum að vera trúarlegs eðlis. Á hinn bóginn yrði hún að vera laus við alla kenni- mannlega tilgerð. Ég varð gagntekinn af hrifningu! Á ótrúlega stuttum tíma lauk ég við að semja fyrsta og eina boðskap minn til alls mann- kynsins. Það var þá sem ég varð gripinn guðlegum tilfinningum; ég leit yfir verk handa minna og sá að það var harla gott. Hrifning mín var lika fagur- fræðilegs eðlis; því að þetta var í fyrsta skipti á langri ævi, sem ég hafði að mestu varið til rit- starfa, að mér hafði tekizt að semja fullkomna setningu. Ég
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132

x

Úrval

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.