Úrval - 01.08.1946, Side 50

48
TJKVAL
ágæti sitt, fór franska stjórnin
að nota það í neðanjarðarverk-
smiðjum, sundlaugum, á stíflur
og á byggingar í hitabeltisný-
lendunum, þar sem rakinn fer
mjög illa með steinhús.
Þegar Þjóðverjar hertóku
París, var Haguenauerverk-
smiðjan algjörlega eyðilögð með
sprengjum. René Haguenauer,
eigandi verksmiðjunnar, flýði til
Bandaríkjanna með það eina
sem eftir var — formúluna að
Aquella.
Þegar þangað kom var hann
vonsvikinn og bilaður á heilsu.
Samt gerði hann eina eða tvær
tiiraunir til að hef ja framleiðslu
á Aquella, en það mistókst. En
hálfu öðru ári síðar hitti hann
franskan tæknifræðing, sem
gerst hafði forstjóri fyrir rann-
sóknarstofnun hjá amerískri
verksmiðju. Honum var kunn-
ugt um, hvernig Aquella hafði
reynzt í Frakklandi og sá að hér
voru miklir möguleikar.
Sýnishorn af hinu hvíta dufti
var sent til Tæknifræðistofnun-
ar ríkisins. Stofnunin hafði
skömmu áður reynt 30 tegundir
af vatnsþéttiefnum. Tuttugu
þeirra höfðu hlotið umsögnina
„mjög lélegt“, og fimm „lélegt“.
Aðeins tvö hlutu umsögnina
„ágætt“ og bæði þurfti að
blanda saman við steypuna.
Aquella hlaut umsögnina „á-
gætt,“ þegar það var borið á
venjulegan múrsteinsvegg eða
steypuvegg, hvort sem það var
utan eða innan á veggina.
Byggingarmenn sem höfðu
háð vonlausa baráttu við raka
og leka í steyptum veggjum
reyndu Aquella og urðu forviða
yfir árangrinum.
í þvottahúsi sem stendur við
sjó láku veggirnir og voru sí-
fellt blautir. Eftir að Aquella
var borið á þá tvisvar, voru
þeir þurrir og mjallhvítir;
kostnaðurinn var um 100 dollar-
ar. Gjallsteypuveggir á ný-
byggðum spítala í New York
voru málaðir með Aquella rétt
áður en fellibylurinn skall á
árið 1944. Hamslaust úrfellið
buldi á byggingunni og vind-
hraðinn var 130 km. á klukku-
stund. Ekki einn dropi smaug
í gegn.
Verkfræðingar New York-
borgar settu Aquelladeig í
tveggja þuml. breiða sprungu
í kjallaravegg dælustöðvar
nokkurrar. Þeir væntu sér ekki
mikils af tilrauninni, því að
kjallarinn var undir sjávarmáli,
og þeim hafði ekki tekizt að