Úrval - 01.08.1946, Qupperneq 98

96
ÚRVAL
meðhöndluð eins og heiðarlegar
manneskjur aftur.
Margrét: En ég er á móti því
að gera svoleiðis tilraunir.
Pendleton: Þú verður að gera
það, ef þú vilt vera samkvæm
sjálfri þér.
Margrét: En af hverju á ég
að gera það?
Pendleton: Það er svo auð-
velt fyrir þig.
Margrét: Getum við ekki bæði
gert það ? Það væri ennþá betra.
Pendleton: Mér þykir það
leiðinlegt. En ef ég man rétt, þá
þykir þér gaman að því.
Margrét: Vertu ekki með
þetta háð. Ef þú hefir ekki gam-
an að því, þá geturðu að
minnsta kosti notað það í sögu.
Pendleton: Það kostar miklu
minna erfiði að ímynda sér svo-
leiðis samband og sennilega
mun árangurinn af því verða
seljanlegri. Og auk þess hefi ég
engan áhuga á kvenfólki, að
minnsta kosti ekki því, sem ég
þekki.
Margrét: Ég þekki heldur
engan, sem ég vildi líta við.
Pendleton: En Bob Lock-
wood?
Margrét: En hann er bezti
vinur þinn!
Pendleton: Einmitt — maður
treystir í rauninni aldrei bezta
vini sínum. Hann mundi eflaust
verða til í þetta án nokkurs
samvizkubits.
Margrét: Ég er hrædd um, að
hann sé of hættulegur — hann
trúir þér fyrir öllum leyndar-
málum sínum. Hverja mundir
þú kjósa?
Pendleton: Mér er alveg
sama, hver það er.
Margrét: Ég hefi heyrt marg-
ar sögur af Jónu Róberts.
Hvernig mundi hún vera?
Pendleton (þunglega): Mar-
grét, ég er ekkert á móti því að
taka þátt í daðri — en ég hefi
enga löngun til að vera dreginn
á tálar.
Margrét: En hvemig væri að
láta tilviljunina ráða ? Láta það
verða næstu konuna, sem þú
hittir, og eitthvað er við?
Pendleton: Það gæti verið
skemmtilegt. En það er ekki
sama á hvaða aldri hún er. Og
hvað um þig?
Margrét (tekur klæðið af
standmyndinni, það er Apollo í
leir, ófullgerður): Mig ? Hvemig
væri að reyna manninn, sem
kemur í dag, og á að vera fyr-
irmynd mín að Apollo?
Pendleton: Ef hann er líkleg-
ur til þess að geta vakið mntal