Læknaneminn - 01.10.1996, Blaðsíða 19

Nýjar ábendingar:
♦ Festumein (extraarticulor inflammation)
♦ Tíðaverkir
♦ Verkir eftir skurðaðgerðir
Verkjastillandi og bólgueyðandi
lyf sem fer ó kostum:
• Stillir verki fljótt'
* Eyðir bólgu allan sólarhringinn
* Veldur sjaldan magaóþægindum
* Tekið einu sinni ó dag
* Handhægar pakkningar
fyrir gigtarsjuka og c draða
^iginleikar: Lyfið minnkar myndun
P^ostaglandína í líkamanum. Það hefur
^ólgueyðandi, verkjastillandi og hitalækk-
andi verkun. Frásogast vel frá meltingar-vegi
°8 er próteinbinding um 99% í plasma.
^elmingunartími er u.þ.b. 65 klst. Lyfiö skilst
‘ galli og þvagi sem umbrotsefni.
Abendingar: Iktsýki, hryggikt (spondylitis
ar>kylopoetica), slitgigt, þvagsýrugigt.
^kammtímameðferð við vægum eða meðal-
Va2gum bráðum festumeinum (extraarticular
■nflammation). Tíðaverkir. Verkir eftir skurð-
aögerðir.
i^ábendingar: Ofnæmi fyrir lyfinu. Notist
ekki, hafi sjúklingur fengið bólgu í nefslímu,
astma eöa útbrot af völdum acetýlsalicýlsýru
°8 annarra skyldra lyfja. Bólgur í maga eða
Sar í maga eða skeifugörn. Sjúklingar, sem
8angast undir svæfingar og skurðaðgerðir,
Ve8na aukinnar hættu á nýrnabilun og blæö-
'ngu.
Meðj
'ganga og brjóstagjöf: Lyfið er talið
§eta haft áhrif á fóstur og skal því ekki not-
a meðgöngu nema brýna nauðsyn beri til.
Óvíst er hvort lyfið skilst út í brjóstamjólk.
Varíið: Varúðar skal gæta viö gjöf lyfsins hjá
sjúklingum með nýrnasjúkdóma, lifrarbilun,
hjartabilun og þegar lyfið er gefið samtímis
þvagræsilyfjum og lyfjum, sem hafa eitur-
verkun á nýru.
Aukaverkanir: Brjóstsviði, ógleði, verkir
fyrir bringspölum. Magasár og magablæðing-
ar hafa komið fyrir. Ökklabjúg og lækkun
haemoglobins og haematokritar, óháð blóð-
tapi, hefur verið lýst. Transamínasar, blóður-
ea og kreatínín geta hækkað í sermi. Húðút-
brot.
Milliverkanir: Vegna mikillar próteinbind-
ingar lyfsins eykst verkun annarra lyfja, sem
próteinbindast, t.d. sykursýkilyfja til inntöku
og blóðþynningarlyfja.
Ofsköinmtun: Einkenni ofskömmtunar eru
ógleði og uppköst, svimi, hreyfingarleysi og
sjóntruflanir. í alvarlegustu tilvikum meövit-
undarleysi og krampar. Lifrar- og nýrnabilun
ásamt blóöflagnafæð hefur verið lýst.
Skammtastærðir handa fullorónum:
Töflur: 20 mg á dag. Við langtímanotkun má
reyna aö minnka skammta í 10 mg á dag.
Við bráöa þvagsýrugigt má gefa 40 mg á dag
í 2 daga og síðan 20 mg í 5 daga. Við tíða-
verkjum: 20-40 mg einu sinni á dag. Stungu-
lyfsstofn: 20 mg gefin í æð eða í vöðva einu
sinni á dag fyrstu 1-2 daga meðferöar. Síðan
er lyfið gefið í töfluformi. Við verkjum eftir
skurðaðgerðir: 40 mg á dag, gefíð í vöðva
eða í æð í allt að 5 daga. Hefja má meðferð
meö 40 mg á dag í 1-2 daga og gefa lyfið síð-
an í formi taflna.
Skammtastærðir handa börnum: Lyfið er
ekki ætlað börnum.
Athugiö: Fullbúið stungulyf skal notað þeg-
ar í stað.
Innilialdsefni: Töflur; Hver tafla inniheldur
Tenoxicamum INN 20 mg. Stungulyfsstofn
20mg/hgl, iv, im; Hvert hettuglas inniheldur:
Tenoxicamum INN 20 mg. Leysir fylgir:
Aqua ad iniectabilia amp. 2 ml. Stungulyfs-
stofn 40 mg/hgl, iv, im; Hvert hettuglas
inniheldur: Tenoxicamum INN 40 mg. Leys-
ir fylgir: Aqua ad iniectabilia amp. 2 ml.
Ein tafla=
Einn dag-
skammtur

Thorarensen Lyf
Vatnagarðar 18 • 104 Reykjavík • Sími 568 6044
Pakkningar og smásöluverð frá 1. 10.
1996: Töflur: 10 stk. (þynnupakkað): 835
kr.; 30 stk. (skammtari): 2.304 kr; 60 stk.
(skammtari): 4.442 kr. Stungulyfsstofn iv, im;
(hgl. 20 mg + leysir amp. 2 ml) x 5: 2.239 kr.;
(hgl. 40 mg + leysir amp. 2 ml) x 5: 2.605 kr.
Greiðslufyrirkomulag: Elli- og örorkulíf-
eyrisþegar greiða fyrstu 200 kr. af verði lyfs-
ins og 12,5% af því sem eftir er, að hámarki
800 kr. Aðrir greiða fyrstu 600 kr. af verði
lyfsins og 30% af því sem eftir er, að hámar-
ki 3-000 kr. Ef verð á samheitalyfi er hærra
en viðmiðunarverð þá greiöir sjúklingur aö
auki muninn á smásöluveröi og viðmiðunar-
verði.
Afgreiðslutilliögun: Heimilt er aö ávísa lyf-
inu til 100 daga notkunar í senn.
Heimildir: 1. Todd PA, Clissold SP. Drugs
1991: 41 (4); 625-648. 2. Moser U et al.
Scand J Rheumatol 1989; 80: 71-80. 3.
Winterer W. Eur J Clin Res 1994; 5: 125-134.
4. Wörnert M et al. Lakartidningen 1991; 88
(3D: 3173-4.