Úrval - 01.09.1964, Blaðsíða 108

106
ÚRVAL
á þetta, sem varpar af ráSnum
huga af sér brynju skeytingar-
leysisins, uppgötvar stórkostleg-
an sannleika: því fleira, sem
það lætur sig einlwerju skipta
og því skilyrðislausari sem af-
staða þess er, þeim mun auðugri
og lifsmeiri verður persónu-
leiki þess.
Ef þú grannskoðar hinn dá-
samlega vefnaS í lífsins vef,
munt þú sjá, aS hinn glitrandi
þráSur umhyggjunnar, andstæSu
skeytingarleysisins, hrislast sem
gullinn eldur um hann allan.
ÞaS getur riSiS baggamuninn
milli velgengni og uppgjafar i
hjónabandi, starfi og hvers kyns
mannlegum samskiptum, hvort
þú sýnir skeytingarleysi eSa um-
hyggju og vilja.
„Engu mikilvægu hefur nokkru
sinni veriS afrekaS án áhuga,“
sagSi Emerson eitt sinn. Og hvaS
er áhuginn annaS en ákafur
vilji, skilyrSislaus umhyggja?
Fyrir um mannsaldri tókst
þrítugum manni i New York,
sem hafSi jafnvel aldrei lokiS
barnaskólanámi, aS ná kjöri til
fylkisþingsins. Þá fann hann til
þess á yfirþyrmandi hátt, hversu
fáfræSi hans var mikil. Hann var
svo illa undir þaS búinn aS
vinna starf sitt, aS hann sagSi
eitt sinn viS vin sinn, aS hann
hefSi sagt af sér þingmennsku,
ef hann hefSi ekki skammazt
sín fyrir aS þurfa þannig aS
viSurkenna ósigur sinn fyrir
móSur sinni, sem var ekkja.
En í huga hans brann ódrep-
andi áhugi á þvi aS öSlast þekk-
ingu. Hann þráSi svo heitt aS
læra, að hann strengdi þess heit
að leggja stund á stjórnskipunar-
fræSi i öllum hennar myndum
16 tíma á sólarhring. Og 10 ár-
um siSar var hann orðinn viS-
urkenndur sérfræðingur i öllu
því, sem snerti stjórnskipun og
stjórn New Yorkfylkis. Hann
var kosinn fylkisstjóri fjögur
kjörtímabil í röð. Fjórir háskól-
ar sæmdu hann heiðursnafnbót,
já, manninn, sem hafði aldrei
gengiS í gagnfræSaskóla. Hvert
var nafn hans? A1 Smith.
Jafnvel ókunnugt fólk mun
sýna jákvæð viðbrögS, þegar það
mætir áköfum áhuga og vilja.
Fyrir mörgum árum fékk ensk-
ur unglingspiltur, sem alinn var
upp í fátækt, starf í prentsmiðju.
Hann þurfti að vinna 12 tíma á
sólarhring fyrir næstum sem
engum launum. Hann hafði
geysilegan áhuga á bókum, en
skorti algerlega fé til kaupa
nokkra bók. Því hafði hann þaS
fyrir vana, að stanza fyrir utan
fornbókaverzlun á hverjum
morgni, er hann hélt til vinnu
Ef bókin var opin í glugganum,
stanzaði hann og las opnuna,
sem við honum blasti.